Morgen (donderdag) ga ik weer een stukkie rijden, de westkust langs, door Rome, Napels enzo. De 
Guzzi is in topstaat. Dus die moet die helse tocht langs de zonovergoten kuststrook wel gaan redden. Nieuwe balhoofdlagers maken een behoorlijk verschil, wat heet. Hij stuurt als een GP-machine, model 2018. Overigens sta ik met een Rus in contact. Hij is een beetje bang dat ik onderweg ga bevriezen, haha. Hij heeft het over min 45 met wind. Oeps. Had gerekend op min 30, zonder wind. Maar Sergey, zo heet hij, gaat kijken hoe die Siberische bikers het doen in de winter en heeft hier en daar wat oproepen geplaatst. Ja, voor mij begint mijn reis als ik Turkije binnenvlam. Zal proberen niemand te beledigen. Het kan zomaar zijn dat jullie een paar dagen niets van me horen, want hotels, daar doe ik niet aan. Lator, en bedankt.
Maand: november 2016
En ja hoor, er overheen…
Bijna over de Alpen
Geef je groot gelijk, Roy. Ben echt mijn ritme een beetje aan het zoeken, zowel op de motor als achter mijn laptop. Facebook is easy. Een fotootje uploaden via mijn telefoon duurt 2 minuten en hoppa: 150 duimpjes de lucht in. Maar ik kan niemand voor randdebiel uitmaken, en jij ook niet. Dan schreeuwt men gelijk moord en brand.
Hier mag dat allemaal wel, al gaan we niet echt tot op het bot beledigen. Ben nu even online. Ben onderweg naar Mandello del Lario. Alleen maar binnendoor gereden. Navigeren via mijn telefoontje. Wel leuk, maar tijdrovend. Laat ik nou net tijd hebben. Twee dagen vol in de regen gereden. Nu eindelijk schijnt de zon, maar mijn kleren zijn nog steeds zeiknat. Blij dat in topconditie ben, anders had ik zeker een loopneus gehad. Ik slaap in mijn tentje in de bossen, of achter een boerenschuur. Heb de afgelopen drie dagen, los van de benzine, 25 euro uitgegeven. Met dank aan de Lidl. Maar als ik bij elkaar 5 minuten heb gesproken is het veel. Wat een afstand hier tussen de mensen. Niemand die me even komt vertellen wat voor ongelooflijk coole pik ik ben, of wat een super sexie motorfiets. Word totaal genegeerd. Ik sliep in Haguenau in een stadsbos. Kwam er ’s ochtends een vrouw langs met haar hond. Er klonk paniek in haar stem toen ze tegen haar hondje riep: ‘Doorlopen.’ Dat was mijn eerste en enige contact met een vrouw. Ik heb betere tijden gekend.
