Een echte film

Deze film is door Joost Ruigrok gemaakt, meiden. Vond-ie leuk om te doen. Joost is de broer van Sigrid, ons wel bekend. Joost is oké!

Share This:

Nou bijna dan…

IMG_4124Heb nog een paar administratieve hobbels te nemen en dan kan ik online. Vind het toch wel een beetje spannend. Maar: zoals altijd is mijn voorbereiding voorbeeldig. Krijg er ook steeds meer zin in, om een stukje te rijden. Naar Japan bijvoorbeeld. Begin ook steeds meer overtuigd te raken van zo’n vlog: lekker veel filmpjes maken, beetje kletsen en klaar is Kees. Nam deze foto bij Numbnut. De Guzzi loopt nu puur op de accu. Spanningsregelaar en dynamo doen het niet. En toch vrolijk doorploffen. Binnenkort meer over de staat van Guus.

Share This:

Ik ga crowdfunden

Groot nieuws! Volgende week vrijdag 20 mei (nou, dat kan zomaar eens de maandag of dinsdag erop kunnen zijn :)) begin ik met een crowdfundcampagne om mijn reis naar Japan te kunnen financieren. ‘O shit, dat gaat me geld kosten,’ hoor ik jullie zuchten. Ik draai er niet om heen – dat klopt tenminste, als je wilt dat dit heerschap samen met de Guzzi naar Tokio gaat. Maar hoho, wacht even, ik laat jullie niet met lege handen staan. Sowieso werk je mee aan de totstandkoming van een stoer boek. Ik laat je ook virtueel plaatsnemen 11052873_10152864953166973_4075813581667142415_nachterop de Guzzi. Enne, bij vijftig euro al krijg je een gesigneerd exemplaar van Van Hier Tot Tokio. Maar daar moet je dus even geduld voor hebben. En ja, ik zal voortmaken met het manuscript. Het is de bedoeling dat ik tijdens mijn reis al ga schrijven. Een jaar na dato wil ik het manuscript bij mijn uitgever indienen. Kortom, krijg het nog druk. Ik moet er wel bijzeggen dat het tv-lijntje nog altijd bestaat. Maar het enthousiasmeren van omroepen en mogelijke sponsors is zo’n traag en stroperig traject dat ik liever het heft in eigen handen neem. Vandaar mijn crowdfundcampagne. Ik ben de eerste die toegeeft dat het allemaal veel sjieker is als ik dit uit eigen middelen betaal. Punt is dat ik geen eigen middelen heb. Schrijvers hebben ’t (financieel) lastig, terwijl ze wel broodnodig zijn voor ontspanning, cultuur en plezier. Bij deze! Het fijne is dat deze website ook weer gaat leven. Dit is een motorreisblog, en als ik niet reis op de motor heb ik dus niet zo heel veel te vertellen. Op Sancta Roxana-verhalen zitten we niet echt te wachten. Ik had natuurlijk veel eerder kunnen gaan crowdfunden. Maar voor zo’n campagne moet je goed in je vel zitten. En dat zat ik niet. Geloof me meiden, het valt niet mee als je je kinderen moet achterlaten in een ver en kansloos kutland. Toen mijn verkering in Nederland ook nog eens uitging (shit, wat was/is ze leuk), heb ik een tijdje lang vanuit mijn zolderkamertje de mussen uit de dakgoot verjaagd. Nu is alles beter. Kom, laten we naar Japan gaan. Zelfs Guus heeft er zin in.

Share This:

In de Tokio-trein zit (eindelijk) beweging

Share This: