Meiden, geloof dat ik aan het einde was van een cyclus. Op 2 mei 2005 sprong ik op mijn Guzzi – ging even een blokje om. 
Vijf jaar en vier dagen later ging ik weer op pad, met dit verschil dat ik wist waar de reis zou eindigen. Geloof me, diepe zucht toen het vliegtuig landde in Sucre, mi tierra. Het voelde echt als thuiskomen. Geen geklaag meer over een rammelende maag en uitvallende kiezen. Mijn ouwe heer heeft goed voor ons gezorgd. Voorheen was ik slechts aan het dromen, al was het maar om mijn hersenen aan de gang te houden, om niet helemaal door te draaien. Nu kunnen we plannen maken, aan een toekomst werken voor de Mannetjes. Alles voor de Mannetjes. De drie maanden in Nederland zijn ondanks het overlijden van mijn Pa als een droom voor me geweest, al heb ik ogenschijnlijk weinig ondernomen, maar schijn bedriegt. Over die cyclus. Voor mijn gevoel was ik al ver over de houdbaarheidsdatum heen. Maar we hebben het overleefd. Wij drieën hebben de proef doorstaan. Wat een scheet die Adri, en wat een heerlijke vrouw, mijn Roxana. Wat me oprecht geraakt heeft, is dat ik op een of andere manier altijd op jullie heb kunnen rekenen. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik overal in de wereld hele goed vrienden heb. Thanks and bless you all.
Promote Paul: Mail to a friend | Post to del.icio.us | Digg! | Translate Dutch to English
Dit heeft natuurlijk ook gevolgen voor guzzigalore. Ik kijk ook weer met een frisse blik naar mijn site. Mochten er uberhaupt af en toe nog eens mensen langskomen, ik ga mijn leven hier documenteren. Dat is een sjiek woord voor geregelde uploads. Overigens is dat meisje op de foto Rosita, ons dienstmeisje. Die hadden we al voordat ik naar Nederland ging. We betaalden haar toen van Adri’s alimentatie, hehe. Ze is een Huarani, een echte Indiaanse dus. Tien jaar oud, maar ze runt het huishouden als het moet. Nee joh, dit heeft niets met slavernij te maken. Kind heeft het hier skitterend naar haar zin. Als het goed met mij gaat, gaat het ook goed met haar. What else, was een lange vlucht. Ben er nog van aan het bijkomen. Zit hier ook weer op drieduizend meter hoogte, dus mijn longen piepen aardig. Al merkt Roxana daar weinig van. We spreken elkaar snel. Mazzeltoff.
Mooi geschreven broeder. Voeten op nieuw bodem die eigen is geworden, familie om je heen in Bolivia. Een mooi plaatje. De drie maanden in Nederland verliepen soepel. Op bijna intuitieve wijze heeft Paul alle ontmoetingen, afscheid van pa. afscheid van het dorp, huis en de tuin doorlopen. Ik vond dat mooi om te zien en mooi om van dichtbij mee te maken. Zijn vrienden hebben hem geholpen en gesteund, Dit zijn onvergetelijke momenten voor ons geweest.Tweede blessing komt van mij, zusje van Paul
Geinig bloesje heeft Roxana aan, niet waar Zus? En Adri niet te vergeten. We hadden zaterdag een barbeque bij us Ted. Hing een dood varken aan het spit. Afijn, belde Adri op naar haar moeder. ´Mama de kleren die Paul mij gegeven heeft zijn de kleren die ik altijd al had willen hebben.´ Daan en ik zijn wezen shoppen voor de meiden. Kleertjes zijn zeer goed gevallen. Geinig. Mijn broer als romanticus. Het moet allemaal niet gekker worden. Toch wel. Want het heeft er toch alle schijn van dat ik veehouder ga worden. Al mijn dromen worden werkelijkheid.
Blij te horen dat het allemaal goed gaat.
En ik blijf je verhalen lezen.
Hey Paulus,
Goed dat je weer veilig terug bent! Leuk die foto’s, happy family, helemaal goed.
Was superleuk om je weer te zien in NL, minder leuk om afscheid te nemen!
Dikke kus,
Bar
Oh ja vergeten, vielen je laarzen in de smaak ;-)??
Hai Paulus,zo te zien ben je weer veilig thuis bij je gezinnetje, wat een leuke foto. Zie ik nou een bekend shirtje bij de jongens zo ja fijn dat ze passen. Vond R. ze ook leuk? Wat hebben we geklept die middag he? Het heeft me echt goed gedaan, want achteraf heb ik je erger gemist dan ik dacht. Waren de jongens ook gegroeid en herkende ze je wel weer? Heerlijk, dat je nu echte plannen kunt gaan maken en een beetje meer lucht hebt voor jullie leven. Lieve allemaal voor even genoeg en ik hoop ook weer eens iets van jullie te horen als je tijd hebt. Dikke knuffels Tante Sjanneke.
Hoi Paul,
Goed dat het je bevalt om weer thuis te zijn, zo mag je Bolivia nu natuurlijk wel noemen.
Ik vond het echt super om je weer te zien, jammer dat het niet zo lang was, had je nog veel meer willen horen vertellen.
Alle onderdelen mee kunnen nemen?
Hoop dat ik het me nog eens kan veroorloven om in Bolivia langs te komen!
Het ga je goed daar Paul, ik blijf je volgen op de site.
groeten
Nico
Veehouder en dat met een zus die partij voor de dieren stemt….ja het moet zeker niet gekker worden. En dan idd mijn oudste broer die romantisch is geworden. Ach ja life is good after all.
Ik herkende meteen de nieuwe outfits op de foto. Leuk. Leuk.
Hoe is het met de Guzzi?
Ja, nou moet Guus worden gered. Twee keer gereden in een jaar tijd. Staat onder het stof en leunend op slappe banden. De wereld op zijn kop. Gisteren op zoek geweest naar een accu, uiteraard niet gevonden. Ik weet nu weer waarom ik zo’n bloedhekel aan vliegen heb.
Ja hoor, er blijven lezers die niet vaak reageren maar wel meelezen. Tenminste, dat geldt voor mij. Ik kijk al die jaren al mee, heb een handjevol reacties gedaan en een keer een donatie. In de loop der tijd ben ik me gaan afvragen of ik niet in een familie-vrienden aangelegenheid verzeild was geraakt – het gevoel voyeur te zijn is me weleens bekropen. Ook heb ik me wel eens geergerd als er wat erg truttig geconverseerd werd, aan de andere kant geeft dat een mooi contrast met de rauwere passages. Des Levens. Alles bij elkaar is het een schitterend boek, je blog. Dus als dat andere boek (eindelijk…) verschijnt ben ik zeker van de partij.
Heel goed te lezen dat je uit de broodzorgen bent, dat je voor de mannetjes, Rox en jezelf kan plannen maken. Ik wens jullie allen het beste – en blijf natuurlijk geregeld lezen! Grtzz, Mrtn
Ik sluit mij geheel bij Maarten aan maar met de uitzondering dat ik je toch in het echt heb mogen ontmoeten hier in Nederland.
En wat je voor Thomas gedaan heb hier in de lokale Dynabyte is ook onvergetelijk al was het maar om de waterlanders die er vloeide…
TOP..!
Ja Thomas is een gouwe pik. He Parce, al die foto’s die je ziet, behalve die van mijn Mannetjes, zijn geschoten met de S90. Geweldig apparaat. En jij nog bedankt voor de verjaardags brunch, Pi. Hablaremos.