Hé Guzman (Guus), ouwe brompot. Nou, je heb ’t voor elkaar – ben aan het lijden, ongelogen. ’s Nachts als ik mijn bed uitdrijf van het zweet dat mijn lijf uitspuit, droom ik zoet van Deadhorse, yeah! Man, wat is het hier heet. Tegen de 96 graden Celsius aan de Golfo de California en een vochtigheidsgraad van 186. Vind er geen ruk aan, motor ook niet. Hij koelt nauwelijks af en pingelt als een gek. Lastig om ‘m op toeren te houden. Ben een beetje aan het schuiven met de ontsteking, maar dat helpt niet echt. Gewoon te heet, lijkt me zo. Nog geen foto’s vanwege de trage verbinding. Een señorita staat naast me aan een zwengel te draaien om de bytjes te kunnen versturen. Vier per minuut, ongelogen. Daarom een vluchtige beschrijving. Ben nu in Constitution, twee honderd kilometer van La Paz. De weg ernaar toe (Mexico 1) is op sommige trajecten een hel. Hoezo? Zo fucking heet, Guzman. Dwars door de woestijn. Dooie koeien en paarden langs de weg, gieren er bovenop. Geloof me, als de Guus hier de geest geeft, heeft mijn bodytag eindelijk nut.
RIV-kruisje
De Mexico 1 is levensgevaarlijk. Op sommige tracjecten om de minuut een RIV-kruisje, soms wel vier bij elkaar. Heel gezin weg. Ben na de honderd gestopt met tellen, werd iets te depressief. Zo spijtig van die Mexicanen. Lieve, vrolijke mensen, maar miserabele chauffeurs. Begrijp er niets van. De weg is zo overzichtelijk als een zandplaat en toch kom je ze overal en altijd tegen, de †-jes. Waarschijnljik omdat de Mexico 1 geen berm heeft. Shoulder zeggen de Amerikanen. Dekt de lading meer. Geen schouder om op te leunen als de nood aan de man is.
Evenwel, ook in deze omgeving maak ik me (nog) niet al te druk. Heeft geen zin. Nadenken is funest. Ga je panikeren, als je weer een kadaver ziet liggen, bedolven door de gieren op het moment dat de Guus eventjes inhoudt vanwege die fucking hitte. Mijn hoofd is zo onbeladen als een zak met veren. Wel een beetje eenzaam, die Mexico 1. Ben al blij als ik voor een militaire post moet stoppen. Geld en drugs bij je, vragen ze dan. ‘Hell yes, kilo Super Skunk en een ongeregistreerde Ruger Super Redhawk 45 millimeter, gekocht voor honderd dollar van een dronken one-tooth in Coldfoot. Heftig ding man. Uitproberen? Een knal dat-ie geeft, wauw.’ Beginnen die militairen een beetje zenuwachtig te lachen. Wat al zei, die Mexicanen zijn vriendelijke mensen. Maar toch, geen straathoeken hier met dolenthousiaste campesinos die je luidkeels aanmoedigen. Laat staan openzwaaiende koelkasten. De gemiddelde Mexicaan hier in Baja heeft geen eens koelkast. Interesseert ze geen fuck wat ik aan het uitspoken ben. Ze hebben wel wat anders aan hun hoofd. Huh, Alaska wat is dat? La Paz is voor hen al het einde van de wereld. Ben dus op mezelf aangewezen. Mis de gringo’s een beetje. Vinden je een held en staan je in elk gehucht op te wachten met een camerateam. Volkomen terecht.
Nancy
Nee, eerlijk gezegd valt ’t me tegen, Mexico. Je moet weten Guzman, heb hier in de jaren tachtig de deur plat gelopen. Kwam in Puerto Escondido het mooiste meisje van de wereld tegen, Nancy. Ben vijftien keer in Mex geweest, uitsluitend voor haar. Hadden zelfs wazige trouwplannen. Ze is nu getrouwd met een Duitser en woont in een schattig Fachwerkhausdorpje ergens in de buurt van München. Ach, ze maakt het tenminste goed en dat is ook weer wat waard, nietwaar? Weet je wat het is Guzman, heb vaak goud in handen gehad en steeds maar weer kwam het bij de verdomde pandjesbaas terecht. En geen wisselgeld he? Uitgegeven aan tralala.
Mexico na zeventien jaar revisited. Hm, de verwachtigen waren blijkbaar iets te hoog gespannen. En dat valt me continu weer op: ik kan niets verwachten, alleen maar hopen dat de Guus de volgende benzinepomp haalt en dan zien we wel weer. Nee Guzman, moet heel snel van Baja California af. Zo fucking heet en desolaat. Kijk, de eerste cactus is cool, maar als je er tweemiljoenachthonderdvijfennegentigduizendeneen voorbij ziet komen, krijg je toch iets van: kan ’t godverdomme niet wat minder met die cactussen. En het eerste dode paard is heftig (hehe eindelijk weer eens wat actie), de tweede is al wat minder, de derde is ronduit zielig en bij de vierde krijg ik visioenen van mijn eigen bleke botten. Nee Guzman, Deadhorse was een eitje. Als ik mijn reis in Baja was begonnen, had ik onwaarschijnlijk hard om mijn lieve moeder gebruld. Zo hard dat ze voor heel eventjes van haar ster zou komen om me een aai over mijn verhitte bol te geven. Ik moet rapido van dit verdomde eiland af, hoor je me Guzman? In augustus janken de Mexicanen zelfs om de hitte. ‘Ai que calor señor Pablo’ en wissen het zweet met een handdoekje van het voorhoofd. Nooit doen, in augustus een reis naar Baja boeken. Ook niet in september. Wat mij betreft kom je hier nooit. Hoor je me Guzman?
Gisteren was ik in Mulege. Helemaal te gek, puur Mexicaans, zeiden de gringo’s die in Cielito Lindo dag in dag uit hun verdriet in de Blue Bar aan het verdrinken zijn. Zijn weinig mooiigheid gewend. Een gringonized plaatsje. En heet, Guzman, HEET. Verdomd, geen pluizig musje in de dakgoot te bekennen. Alleen al het groeien van mijn teennagels bezorgde me een zweetaanval. Op straat liep ik in slowmotion om laatste beetje vocht in mijn lijf te sparen. Mijn tred zag er best cool uit, volgens mij.
Heilige maagd Maria, de señorita slaat bewusteloos tegen de vlakte! Moet je ook niet doen, te lang aan een zwengel draaien. Is het veel te heet voor.
Fantastische prijsvraag
Het wordt weereens tijd voor een fantaschtische prijsvraag. De vorige (kleppen stellen) is gewonnen door Super Gran, wie anders dan mijn 95-jarige oma te Enkhuizen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Wie mij kan vertellen waar deze foto is genomen, verdient een oerromantisch diner in café De Koe, als ik weer in town ben. We sluiten de avond af met een rondje Amsterdam op het nu al legendarische Guusmobiel. Portemonnee niet vergeten aub. Heren, en vooral Joost Overzee, zijn ABSOLUUT uitgesloten van deelname. Oma, en alle andere aantrekkelijke dames, zet ‘m op. (Het antwoord op de vraag vind je vier uploads terug. Het heeft met een tapperij te maken.)
Sponsoren
En nu we toch bezig zijn. Even wat mensen bedanken. En wel mijn Grote Vrienden Greg Field en Robbie Booth. Greg, auteur van onder (veel) meer Moto Guzzi big twins, voorzag mijn motor van een superhilarisch oldschool Corbin-zadel. Maar sinds Alaska heb ik geleerd dat ‘blits’ je niet ver brengt, wel comfort. Zetel als een vorst, en niet meer van die enorme gele vulkanen tussen mijn bilnaad. Bovendien gaat Greg me ook de V7 voor een prikkie verkopen. Robbie Booth is niet alleen een bijzonder aimabel mens, ook vrijgevig. Kreeg een cameraatje voor mijn Mac, plus 60 gigabite aan geheugen. En dat kost geld. Wil je me ook sponseren? Dat kan: stort duizend euro of meer op rekeningnummer 442272324 (ABN/AMRO te Amsterdam, tav Paul van Hooff.
PS Openzwaaiende koelkasten. Is dat geen fraaie boektitel, Guzman?
PS In de schaduw van de cactus. Is dát geen fraaie boektitel, Guzman?
En dan nog een enorme trieste mededeling. Heb vandaag een fors bedrag overgemaakt aan de belastingen – inkomstenbelasting 2005. Als zelfstandige moet je dat vooruit betalen. Ik kon ze niet aan het verstand brengen dat ik nauwelijks in Nederland ben. Dat krijg ik hier maar niet uitgelegd dat je in Nederland belasting moet betalen als je reist. Dat vinden ze best gek. Ik ook.
Promote Paul: Mail to a friend | Post to del.icio.us | Digg! | Translate Dutch to English
De weg naar La Paz – ik keek er niet naar uit. Zo heet, Guzman, zo onbeschrijflijk heet. Ooit wel eens een half uur lang ruige seks gehad in een sauna? Ik wel. Mijn toen redelijk rood aangelopen hoofd en hartslag van 180/120 vallen in het niets bij wat mijn lijf te verduren heeft, hier in Baja California. Het is hier tegen de vijftig graden. Nergens in Mexico loopt ’t kwik zo op als hier en mijn motorpak heeft nou niet bepaald afkoelende eigenschappen. Dat verklaart tot dusver de belabberde kwaliteit van de foto’s. Al rijdend is het redelijk uit te houden, maar hé, stap je van de motorfiets af, dan loop je het risico op een zonnensteek. 
Bij het restaurantje Hidalgo, kilometerpaal 98, mijn laatste kans op redelijk materiaal. Ben een uur bezig geweest. Het Guusmobiel, op z’n best, de . Hij sleept me letterlijk door de hitte heen. Na de ‘sessie’ gauwgauw op de motor voor frisse lucht. Na tien kilometer begon ik te hyperventileren, te slingeren en zag sterretjes, wat ik opmerkelijk vond op dit tijdstip van de dag. Ben teruggekropen naar Hidalgo, waar ik stijlvol technisch knock-out ging. Dit drietal heeft me weer opgelapt. Een emmer water over mijn kokende kop, en een allengs toegediend infuus, bestaande uit een liter koffie, drie liter water, zout, zoet, en weet ik wat voor ongein. Na een uur kwam ik weer bij kennis en sprak ik voorzichtig mijn eerste woordje – mama!
 filmpje?){kind=link}
He Bro, wat ziet nancy er goed uit zeg. Meeste van die latijnse dames worden na hun 30 ste van die uitgezakte, dikke moekes. Dit geldt zeker niet voor nancy.
veel plezier verder en Vaya con Dios
weer een prachtig verhaal paulus ! het wordt steeds smeerbaarder,blijf nog even afzien dat komt het verhaal ten goede.we zijn de koe aan het verbouwen,dus toch niet alles blijft hetzelfde ,maar je plaatsje aan de bar blijft vrij.heb met vaas nog dankbaar gebruik gemaakt van zijn credit bon en wat whiskeys achterovergegooid.blijf lekker doorploffen en genieten.een hart onder de riem van mij en de meiden.
Is dit DE Nancy?? Hoe is het nou toch mogelijk dat je die daar tegen het lijf loopt..?? Toeval?? Of toch niet helemaal…
Ze ziet er in ieder geval prachtig uit en ik kan me voorstellen dat je nu met dikke tranen op die boot zit, beetje ongemakkelijk gevoel in je maag, beetje op je nagels bijten en dan ook nog die ondraaglijke hitte….afzien 🙁
Maar toch ook lekker zo’n bootreisje, misschien eens een beetje uitwaaien aan dek! Is het ver varen??
Grtz
Ola Nancy, hope you read my note. You didn’t change at all! Paul wrote this sweet story about you. Madre Mia…(this is what you used to say). Hope all is well. Greetings to your family.
Regards,
Daan
Ik moet het doen met de herinnering van dat lieve mexicaanse meisje.Mijn k..computer kan gvd die foto’s niet openen en ik ben zo benieuwd verd….
Ja trouwe lezers,Pablo was in die tijd aardig van slag.(leerde zelfs spaans)en met zijn mond dicht eten als we blauw waren….
Wel een hele leuke tijd en Nancy(hoe ziet ze eruit?????)een lievertje.
Kan iemand misschien effe helpen,wat doe ik fout,hij heeft het altijd prima gedaan.
Goede reis Paul,geniet ervan.
Groet..Kees
Fear & Loathing in La Paz. Één grote trip compleet met mariaverschijning, vastgelegd in gevoelige bytes. Hoe kijg je het voor elkaar…
Het is gelukt en ze is inderdaad nog steeds prachtig.
Jammer dat je de groeten niet meer kan doorgeven.Ik groet je blijf schrijven Paul,het gaat goed.
Groet..Kees
Net twee weekjes bijgelezen, wat een belevenissen en prachtige verhalen weer! Jammer dat de dames (en dan met name de vrijgezelle dames) in de minderheid zijn op je site – ik ga voor Guerrero Negro…
He Paul!
Gelukkig heb ik de tip van Mir gekregen om jouw fantastische belevenissen te volgen via deze site. Vanavond ben ik helemaal bijgelezen (na 2 weken). Helaas heb ik de prijsvraag gemist! Lijkt me wel leuk een ritje op die brommer van jou! (achterop dan). Have fun daar en je staat in de favorieten! Groetjes, Ria
Ach ja, een oude liefde. Tis om treurig van te worden..gemiste kansen, herkenning van wederzijdse gevoelens, spijt… Maar een liefde is je tot nu toe echt trouw gebleven, jaren achtereen, zonder een spoor van jalouzie of onbegrip, zonder venijn en chagrijn, zonder periodes en onbegrijpelijkheden, je goeie ouwe eige lieve snotterende moto guzzi speciaal! De kranige kanjer! Een tien plus voor dat schitterende ding, met die heerlijke brede voorband, en die zalige love-grips van volle aluminium zijkisten. De hete liefde straalt er van af. En dan dan lieve zonnebrilletje – annex windschermpje. Een fantastische motorfiets, trouw als de hond van Odyseus…..geen gemekker, ook niet na een pittige mexicaanse bonenschotel.. Eens zal je schatje op een motorbeurs staan totdat je jalours wordt van al die kijkers, nadat Talpa je ontdekt heeft om eindelijk de kijkcijfers eens op te schroeven.. Van Hooff, I suppose? gr , gs
hallo paul.
hoe is het in mexico?
ik mis je heel erg.
ik hoop dat je weer gauw
terugkomt.veel liefs van je neef bas.
Paul,
Barst regelmatig in snikken uit als ik de ellende zie die jij zo iedere dag meemaakt. Wat een harde wereld… en jij.. Paul , die dat zo eenzaam en alleen en zo moedig over je heen laat gaan… Veel sterkte gewenst goede maat.. Zal ik een RK mis voor je laten opdragen voor het altaar van Eewig Durende Bijstand..? Have fun… Joost
Morgen zondag hebben we de laatse show van het jaar, een HD HOG meeting in het Brusselse.. en woensdag daarop vertrekken wij naar het zuiden voor vakantie… De groeten van de Wiley-X crew!
Joost
Het blijft een feest om je verhalen te lezen en je foto’s te bekijken. Zorg goed voor lijf en leden!!
Hé ex-buurman. Hier een bericht en aanmoediging van Alwin (die gekke chinees) en Meshik (die gekke husky). We wonen nu in Malaga Zuid Spanje. Ik was A’dam en Nederland helemaal beu, dus viva Espana. Vind het heel knap en dapper, die reis van je. Wens je ook ontzettend veel plezier en succes met het avontuur! Hasta luego amigo!
Alwin
Paul, babelfish translation is still pathetic. English, please(!?). Looks like your travels are still going well… and Nancy, well, you were right. Continued luck on your travels. I’ll keep checking in on your journey. As always… Happy Moto’in.
Ha Paulus, leuk om je oude vriendin terug te zien, en te zien dat het goed met je gaat. Was het echt toeval dat je haar trof? Marquez, eat your heart out.
We miss you!!!!! Please got back to writing in English so all of us can read about your adventures!!! XOXOXOXO
Mai inklish is ferie bat, end I laik mai own langwich ferie mutsj. Plees let de gai wrait in his natif tongue. Ai am sorrie for jou, deer mis Vanderveldt, end aprisieet jour kissis for de man himself. Goed jurnei Paulito!
Nu dan echt mijn laatste oplossing voor de prijsvraag,is het in california?
M
Hi Paul!
Hope you found the way to get on the boat without spending too much money for the permit to take the bike onto the Continent.
Tatiana loves you very much. She talkes a lot about you. She already misses you a lot, what means a visit of yours to our place as soon as you are back!
I am back in Germany now and still wonder how small our world really is. Finally I come to the conclusion that it has to be so, definetly no other argument is stronger and easier to explain magic…
Had fun to meet you in La Paz. As we spoke at the Cafe, you should try to go to “La Guajira” in northern Colombia entering if possible by boat to Cartagena, A VERY nice city.It is safe there for you and you will eperience a most impressive way of life in every sense.
Do not miss “Cabo de la Vela” and look for the crazy dutch at the windmills!!!
From there you can easily go to Venezuela and take a river boat in Puerto Ayacucho up the Orinoco, through the Casiquiare river to the Rio Negro and up the Amazonas to Iquitos Peru. It may take a week or so, but is a splendid trip to let the soul hang arround and have THE MOST BEAUTIFUL EXPERIENCE OF NATURE AND ETHNICS. Alex von Humboldt, my old friend, made part of the trip by foot!!!
Beware of the “Caribes”!!!
From there, still in the jungle, you may travel up north to Ecuador or remain in Peru. Anyhow, If you need some help I will be glad to give you more information, also for Chile.
Maybe we will meet again, as I will be travelling to South America repeditly.
A big hug to you and I wish you the bestluck available.
Regards
Karsten
hey paul-hope all is well out there-you missed a great party at Ingrid’s-we set up the band out back and it was a magic california summer evening-why don’t you just turn around and head back to california again after you reach the south pole-be safe-Larry John
Hi Paul, Remeber me at the beginning of your trip in Deadhorse, Alaska? I check on your progress ocassionally, and see you are now down in Central America. Best Wishes and take care,
Teena