Geen motor zo onverschillig voor onderhoud als mijn 32 jaar oude Moto Guzzi. Dertig maanden is ze on the road. Geen berg te hoog, geen rivier te diep, geen terrein te ruig, geen grenspost te veel. Naar het aantal kilometers is het gissen. 40.000, 50.000, beats me. Het gepleegde onderhoud aan de motor is te verwaarlozen. gezien mijn schaarse kennis van het mechaniek. De kleppen zijn voor het laatst gesteld in Seattle, een reizigersleven terug. Een mij toevertrouwd klusje is het vervangen van olie, wat ik om de 2500 kilometer doe. Nieuwe olie wast elke kwaaltje van de Guzzi weg, zo weet ik. Pure psychologie. Dertig maanden heeft ze zich laten glimlachend laten kastijden. Twee weken terug kwam de afrekening. Ik was onderweg naar Salar de Uyuni, de zoutvlaktes. Dat de motor slecht was kon me niet deren. Er stroomde verse olie door de leidingen. De Guzzi kwam al een tijdje zeer slecht op gang met een hoop voorverbrandingsklappen in de carburatie, of hoe zeg je zoiets. Eenmaal op temperatuur deed ze keurig netjes haar krukasomwentelingen, al deed het verticale stratenplan van La Paz haar rochelend happen naar adem. Welke motor voorzien van conventionele carburateurs heeft op 3500 meter geen last van astmatische trekjes?
Een zondagochtend, ergens in juli, 07. Zeker een half uur had ik nodig om de motor aan de praat te krijgen. Moest de Guzzi uiteindelijk aanduwen, een inspanning van Olympische afmetingen, gezien het gewicht van de motor (320 kilogram met bagage) en de hoogte, 3500 meter. ‘Het is de hoogte, te weinig zuurstof. Laat je niet gek maken’, hield ik mezelf voor. Dat er wel eens meer aan de hand kon zijn (onderhoud?) drong niet tot me door. En dan toch vetrekken, wise ass. Had op zijn minst een rit van 800 kilometer voor de boeg om te eindigen op de eindeloze zoutvlaktes waar in de regel niet meer is te zien dan – zout, laat staan een in Moto Guzzi gespecialiseerde monteur. De Guzzi besliste anders. Na tachtig kilometer over de Alti Plano (4000 meter hoogte) te hebben geduwd hield ze er mee op. Geen beweging meer in te krijgen, alsof ze wilde zeggen ‘Don Pablo, het is tijd voor bezinning. Het roer moet om.’ Nog altijd ben ik de kapitein op het schip en de koers die dag stond gericht op Salar. Na drie uur lang met minutieuze precisie gezocht te hebben naar de oorzaak van de storing (‘Kijk eens aan, we hebben een vonk. Wat nu?’), kwam ik tot de slotsom dat de rit die dag ten einde was en dat ik de coördinaten moest aanpassen. Vrij snel kreeg ik een lift van ene Francisco Romero, woonachtig in Rio Seco, calle 10 (Mocht je in de buurt zijn, bedank hem nog even voor de aangeboden hulp) die onderweg was naar La Paz. In zijn volgeladen pick-up vonden we nog net een plekje voor de Guzzi die compleet op apegapen lag. Het toeval wilde dat ik twee dagen ervoor een verkennend ritje door El Alto (de satellietstad die uitkijkt over La Paz) maakte en een monteur vond, Top Moto. Tijdens het verversen van de olie vroeg de eigenaar Orlando of de motor problemen gaf. ‘Al twee jaar lang vervult ze elke wens’, antwoordde ik zelfverzekerd. Hij was onder de indruk. En wie niet? Ik kende geen andere motorzaak in La Paz en dan sta zomaar je op een zondagavond in El Alto (Bolivia) voor een gesloten motorzaak moord en brand te schreeuwen. Ik kon die avond de motor bij Top Moto stallen. De dag erop zou ik terugkomen. Een nogal hectische zondag eindigde in rust. Francisco zette me voor de deur van mijn hotel down town La Paz af. Ook de motor stond droog. De politie hier in Bolivia waarschuwt me keer op keer dat het langs de kant van de weg niet veilig is. Ik weet inmiddels beter. Vier keer heb ik echt hulp nodig gehad hier en evenzoveel keer lieten de Bolivianen me niet staan. Bijzonder vriendelijke mensen die Boli’s.
Een maandagochtend, ergens in juli, 07. Orlando begon aan de klus van zijn leven – mijn Guzzi. Hij stroopte zijn mouwen op en ging aan de slag. Vier dagen later was hij klaar. Ik had geen prijs afgesproken met Orlando. Ik wees ‘m op de vorkpoten die in proper motortaal geen feedback gaven, een eufemisme voor te keer gaan als een drilboor ook al bestaat de ondergrond uit asfalt. Voor de rest liet ik ‘m zijn gang gaan. Het bleek dus dat de kleppen min of meer vastzaten, dat de ontsteking niet op tijd stond, de carburateurs en de contactpunten vuil en compleet van slag waren en weet ik wat voor toestanden allemaal. Verder reviseerde Orlando de vorkpoten, inspecteerde en vernieuwde zondig de bedrading, vernieuwde de remschoenen (zes in totaal), paste het instrumentarium aan en meer, veel meer. De rekening zoals gezegd was voor Boliviaanse begrippen torenhoog, 3000 Boli’s, omgerekend 300 euro op de kop af. Ter illustratie: Fabby, een lokaal vriendinnetje die een internetzaakje runt, verdient 6000 Boli’s per jaar. Maar goed, voor 300 honderd euro heb ik een zo goed als nieuwe motor. En als ik nu eens stil sta hoeveel dat barrel me kost per strekkende kilometer kan ik niets anders doen dan me rijk rekenen. Los van een V-snaartje, een nieuwe band, of nieuwe accu kost de Guzzi me zo’n 8 euro per duizend kilometer. Besef dan wel dat ik vulkanen met haar heb beklommen en onlangs 3000 kilometer door een woestijn heb getijgerd.
Kortom, voor het eerst in zeven jaar doet die vermaledijde voorvork ‘t (Hij dempt!) en sla ik over het stuur als ik maar naar de voorrem kijk. Als ik mijn voet per ongeluk laat rusten op het rempedaal kom ik slippend tot stilstand. Een tien procent helling op 4000 meter hoogte – ik trek de volgeladen Guzzi zo op zijn achterwiel. Met andere woorden, de Guzzi, nog altijd een motorfiets tegen wil en dank, leeft!
Intussen hield ik het een maand op mijn sloffen uit in chaos van La Paz. De stad en de mensen verrassen me. Na flink gereisd te hebben door Peru ben ik volkomen ingezakt geraakt. Je doet ook niet veel op 3500 meter hoogte. Lichamelijk houd je een low profile. De weekeinden waren wild met Edith. Evenwel gedurende de week hield ik me koest en kuierde wat lethargisch rond over calle Illampu, mijn wijkje, met zijn kleurrijke chola´s en zag dat alles goed was. Kijk, ik kan wel als een razende idioot, of liever gezegd als een toerist musea en andere cultuurverantwoorde uitstapjes maken, maar door gewoon te zijn kun je de hartslag van een land of in dit geval een stad goed aanvoelen. La Paz voelt goed en zo heb ik inmiddels begrepen mogelijkheden zat. Ik houd ermee op. Moet aan de slag. Ben onderweg naar Santa Cruz waar Che zijn fatale opmars door Bolivia begon, veertig jaar geleden. Pieter Webeling, mijn beste journalistieke maatje, heeft rond gebeld en er is behoorlijk wat interesse vanuit NL voor het verhaal. Ben voor mijn gevoel binnen als ik Gary Prado te spreken krijg, de kapitein die Che de avond voor zijn executie lang ondervroeg. Hij woont in Santa Cruz. Wish me luck. Kortom, de luiheid heb ik afgeworpen. Nu ga ik Che ontwaken.
PS In Bolivia is men nogal goed gelovig. Als Onze Lieve Heer of een van zijn 11234 Santa´s of Maria´s geen sjoege geven, wendt men zich tot tot mythes, hekserij of andere vage toestanden. Hier zie je bijvoorbeeld lama embryo´s. Het gedroogde lijkje leg je onder het fundament van een nieuw te bouwen lokaal en alle onheil is afgewend. Overigens schuwt men niet om een lokale dronkaard voor dit doeleinde te gebruiken, ongelogen. Het doel heiligt de middelen, zo begrijpt men maar al te goed hier in Bolivia. En waarom niet? Al blijf je waakzaam voor overmoed.
Promote Paul: Mail to a friend | Post to del.icio.us | Digg! | Translate Dutch to English
Had an asignment and it seems that I was succesful. So money is coming in and I can continue my trip. The ninth of october it´s 40 years ago that El Che got executed in La Higuera. I´ve spent a full week in this little Andes village where no more than hundred people live. Time of my life. I´m pretty busy at the moment, no lie, so I´ll show you this little movie about La Higuera. Bike is fine again after a lot of improvements made by a good mecanic in La Paz. It was a tough ride to La Higuera. The roads in Bolivia, if they excist, can be pretty bad. Try driving for 150 k´s on loose cobble stones, when you´re in a hurry. But the Guzzi performed very well.
or those who don´t speak a word of Spanish a little resume – The woman you see (Irma) served Che´s last meal just before he got executed. I asked her what did he eat; raw eggs, coffee and empenadas with cheese and cooked mais. She felt sorry for el Commandante, because he looked dirty (clothes and body), tired, hurt and defeated. The guy at the rock explaines how Che and Simon Cuba took shelter behind the rock. It´s in the Churro valley (la quebrada de Churro). The rock is still full of bullet impacts, at least a hundred. The battle in La quebrada de Churro lasted 4 hours, from 11 to 3 in the afternoon. The 17 guerilleros were surrounded by 600 soldiers, trained by US special forces. Tell us something new. Anyways, have to go to Peru to get a new stamp in my passport and a new permision for the bike. I´ll show some pictures later on. 
JEZUS Paul, wat een gaaf en indrukwekend filmpje, ook goed om je stem weer eens te horen en zeker in t Spaans. En wat klinkt ze lekker zeg kreeg spontaan een (Italiaanse) staander heerlijk, wat een sound, mooi vol en donker zeg.
en geen klap verkeerd
Kan niet wachten op de Revu, of ligt het verhaal eerder bij onze Belgische vrienden op de mat.
Doe het rustig aan, je hebt zo hard gewerkt, neem maar een weekje vakantie heb je wel verdiend
Tot lator
Je plaatst wat kritische post en gelijk komt er een update, toeval? denk het wel.
Moet zeggen dat ik de Guzzi het opwindends aan het hele Che filmpje vind, wat loopt ze oa prachtig stationair zeg, hulde aan deze dame. In mijn ogen verbleekt Che daarbij.
Che Guevara is wel zo’n beetje de meest overschatte dode held van Latijns-Amerika. De enge, exhibitionistische adoratie voor deze terrorist, door vooral europeanen (in zijn geboorteland weten ze wel beter), is gewoon het effect van slimme marketing.
he broer,
ik heb een keer op de national geographic een documentaire gezien over de handen van che. het schijnt dat zijn handen afgehakt zijn en dat deze een pot bewaard zijn. in ieder geval was het de moeite waard om een documentaire te maken van 50 minuten over zijn afgehakte handen. het geheel heeft daar veel beroering opgewekt. misschien iets voor je verhaaltje
Nou, in ieder geval maakt el Che wat los. Mijn bewondering voor de man is groot. Woorden en daden. Lux, Che is mateloos populair hier in Latijns-Amerika, ook in Argentinie. Hoe heet onze Che, Mohammed B.? En Peet, dat van die handen wist ik. Kon ‘t niet gebruiken. Je kunt 100 verhalen maken over El Che, elk met een andere invalshoek. En Roy bedankt voor het Guzzi-compliment. Als je eens zou meemaken over wat voor soort wegen zij haar kunstjes vertoont. Ik neem mijn valhelm af voor haar.
Eindelijk weer een update met een leuke film bovendien! Maar wat Roy al zei: de guzzi loopt prachtig, dat leidt de aandacht af! Die monteur heeft goed werk geleverd. Hoeveel heb je hem nu naar lokale begrippen betaald? Een jaarsalaris? Wat het ook was, hij heeft het verdiend!
Ik moet het met Lux eens zijn, Che is in mijn ogen niet meer dan een terrorist met een onuitvoerbaar ideaal! Ik heb er maar weinig bewondering voor.
Niettemin goed filmpje, Paul!
ik heb ook niet veel met Che, maar wat een fraai filmpje!
Terrorist, hm. Gaat me iets te ver geloof ik. Probeer Che ook in zijn tijd te zien. Vietnam was ik volle gang en de Gringo’s controleerden ook de boel in Latijns-Amerika, the backyard. De CIA heeft hem uiteindelijk ook te grazen genomen. Ik ben wat gevoeliger voor de man. Begrijp me goed, ga me nu ineens niet vergelijken met Che, maar wat we dus wel gemeen hebben is de liefde voor het avontuur. Heb gisteren the Motorcycle Diaries nog eens bekeken, voor de tweede keer. Eerste keer was met Marije en we hadden net onze zuid Spanje reis met de Guzzi erop zitten. We vonden de film maar zozo. Nu heeft zijn reis meer indruk op me gemaakt. Ik zie ook veel onderweg, armoede en zo. Maar toch ook veel glimlachen. Mensen hebben de ruimte hier, kunnen wat vrijer ademen. En dan die prachtige natuur, reken ik ook mee wat betreft gelukzaligheid. In Nl overheerst het beton, hier de bomen, de bergen, riviertjes. Geloof niet dat een tweede revolutie nodig is. Gaat al met al niet slecht met het continent. Waar sta ik eigenlijk voor? Ik sta voor mijn eigen revolutie. Heb mezelf bevrijd. Trouwens, nog iets van mijn zusje gehoord, lately? Hoor niks, geen internet? Je begrijpt, we zijn nogal verknocht aan elkaar.
Met de idealen van Che was in principe niet veel mis, en het Zuid Amerika van toen was ook niet alles. Helaas was Che is een militante radicaal. Na de geslaagde revolutie in Cuba hebben er onder zijn toeziend oog rond de 1900 executies plaats gevonden, zonder enige rechtsvorm……. Waarom zijn de FARC in Colombia geen helden, maar moordende boeven onder de dekmantel van het Marxisme? Hun idealen zijn ook al lang verwaterd, ze verdienen hun geld met de handel in coke.
Zoals al eerder gesteld, Che is geheel opgenomen in de westerse pop-cultuur en zijn leven leest als een spannend jongensboek, daarachter schuilt het verhaal van een revolutionist die wist dat zijn revolutie niet zou slagen, die zich blindstaarde tegen het westers kapitalisme, en die niet schroomde om brute methodes te hanteren!
Ik geloof dat het met Daantje wel goed gaat hoor, ze heeft net een nieuw huisje en een nieuwe baas op werk! Had haar vorige week nog aan de telefoon!
IK vond de motorcycle dairies (paar weken geleden op fuckantie ‘al’ gezien) meteen een zeer fraaie film. Maar wel tegenvallend dat die jongens hun fiets al zo gauw als schroothoop ijzer verkocht hadden, tsja hadden ze maar een italiaanse bella moeten nemen niet waar?
Meen me te herinneren dat je zusje een nieuw emailadres heeft, althans dat liet ze hier weten onder het mom van mail me…….maar kan begrijpen dat dat best een trail en error verhaal voor je zal worden daar ze niet liet weten wat dan het nieuwe adres is, ben nog niet achter de werking van de van Hooffjes filisofie gekomen……..misschien een tip van mij aan Daan, mail Paul!
Hey Paul,
Er staan weer leuke verhaaltjes op! Vooral de Nederlandse versie is goed geschreven.
Om je gerust te stellen, met Daan alles erg goed, ze heeft zaterdag bij mij gegeten en logeert morgenavond bij mij en dan zal ik haar wel even achter mijn laptop zetten.
kus Bar
Interessante kost! Deja vu van Santa Clara, waar de kogelgaten van de attack van Che en Fidel ook nog in de muren zitten en waar het graf van Che en makkers is. Diepe stilte…..
Hoi Paul,
Heb van de filmpjes van je Guz zoveel heimwee gekregen dat ik vanmiddag toch zelf ook weer een V7Special heb gekocht.
V50 eruit, Vespa eruit en V7 weer terug…
goede reis en succes,
groeten
Nico Almere
Gefeliciteerd Nico. Gaat niks boven een oude V7 die mooi loopt. Ik zou zeggen laat eens een plaatje zien. Ben even in Peru geweest. De motor heeft weer drie maanden permissie. De hele papiermolen draaide slechts een uurtje. Ben niet eens de grens overgeweest. Slechts hier en daar met wat Boli’s gestrooid. Moet jij eens zien hoe snel de zaken worden geregeld. Lang leve de corruptie – soms. Ben even een paar dagen in Copacabana, mijn favoriete hangout. Grappig Aksel hoe jij het gras voor mijn voeten wegmaait. De zaken die jij hebt aangehaald staan ook in het verhaal dat ik naar Nieuwe Revu heb gestuurd. Je bent Marcos in Mexico vergeten te vermelden. Hij is de moderne Che die de wereld bestookt met 50 pagina’s dikke politieke pamfletten en niet met bommen en granaten. Inderdaad de FARC is slechts een criminele organisatie. Begrijp nog altijd niet wat Maria met de gasten van doen heeft. Maria is naast een ongelukkig getrouwde vrouw ook guerrillera voor de FARC. Morgen vertrek ik richting La Paz. Even afscheid nemen van mijn vrienden en vriendinnen en dan door naar Salar de Uyuni. Wil daar nog een verhaal maken over de treinen begraafplaats. Motor (Leest dat blad) vroeg ook weer om een nieuw 6 pagina-verhaal. Dus al met al heb ik niet te klagen, geloof ik. Zelfvertrouwen ook weer wat terug. Ik speel met de gedachte om door te rijden als ik in Buenos Aires ben. Zou iets geks willen doen in Brazilie, iets wat op een echte expeditie lijkt. Zouden de Janomani ooit eens een Guzzi hebben gezien. Voor de rest nog tips?
Via Brazilie doorstoten naar Suri, kijken of je Desi (follow the leader was zijn strijdkreet 10 jaar geleden) kunt interviewen? En anders een leuk opruiend verhaal over de drugsmokkel (suri is de nr1 in de wereld als doorvoerhaven). De politie te water heeft een klein probleempje, ze hebben geen boot. En de helikopter die ze van de US hebben gekregen is gejat door Ronnie Alpha Bravo Brunswijk. Je ziet, ook nog materiaal genoeg voor wat leuke lektuur!
En laten we Hugo Chavez niet vergeten in Venezuela…….ook zo’n illuster persoon!!! Hahahaha……
Om shag van te draaien!
http://www.nu.nl/news/1222493/70/Haren_C..
Hey Paul,
Hierbij nog een tip, heb je het Nederlandse nieuws gelezen?
Misschien kun je Tanja redden en je heldenstatus nog meer verhogen?
Bar
Uhh voor de andere niet in nederland wonende medelanders, wat waar hoe Tanja Wie?
http://www.nu.nl/news/1222779/10/Familie..
Hoe vind je zo’n filmpje Alexander? Of “lees” je regelmatig de site van Yuko? Dat is toch die japanse dame die op een scooter door Amerika trekt?
Paul, iets wat op een echte expeditie lijkt? Wat doe je nu in Amerika dan? Voor mij, vanuit NL is dat al een heuse expeditie.
Awesome Movie Paul !
How’s it going ? We just moved up to San Francisco as I took a job with Electronic Arts. It was time for a change 🙂
I just blew the motor on my 1976 Convert..not quite as reliable as your Guzzi I think 🙂
email me at robbiekb@mac.com Ingrid is still at iv@ingridvanderveldt.com
Robbie
Yo Pauli,
Wat een omgeving daar! Grote contrasten zijn er toch als ik het vergelijk met de hectiek hier in het Hollandse.
Wat ben je daar lekker ‘op je plekje’ volgens mij. Gewijde grond waar ‘de geest’ van historische gebeurtenissen nog aanwezig zijn. Ben benieuwd wat er allemaal nog staat te gebeuren daar in het zonnige zuiden (‘embrace the unexpected’), en waar de Guzzi je naar toe brengt. Wat een kameraad!
Afgelopen weekend maar weer eens een bezoekje gebracht aan ‘onze’ ski-vrienden.
Mathijs is 40 geworden (jaja ook kinderen worden groot), en aldaar Guus en Luc weer eens getroffen, in het gezelschap van lekkere Belgische biertjes enzo.
Hier op de studio gaat alles naar wens, alleen weinig of geen tijd meer voor een potje ‘barricade’ op het stoepje, want er moet geregeld, gebeld, getekend en geproduceerd worden!
Het nieuwe ‘optrekje’ van Roel begint al aardig wat te worden! (Kan zo worden opgenomen in boeken over ‘waanzinnige habitats’. Zal je t.z.t. wat proberen te mailen.
Diemen slaapt nog steeds en dat is maar goed ook!
Blijf je volgen!
Groet,
Maurice
Hoi Paul
zal hierbij een poging doen om een foto te laten zien.
groeten
Nico http://i204.photobucket.com/albums/bb166.. http://i204.photobucket.com/albums/bb166..
Jezus Nico, die Guus van jou ziet er zowaar nog ruiger uit als die van mij. Geweldige fiets om te zien, al ben ik wel blij met mijn trommels. Prima keuze, gefeliciteerd. Is toch een felicitatie waard, niet waar meiden? Ben weer in La Paz, voor de zesde keer geloof ik. Mijn heilige geloof in vooruitgang – siempre adelante, nunca atras – begint wat te wankelen. Logeer nu bij Ayke, een 28-jarige Nijenrode pik die zijn carriere bij de ING gelaten heeft voor wat ze was en nu zijn heil zoekt in La Paz. Hij heeft zichzelf omgeschoold tot professionele pokeraar en verdient daar een lieve duit mee. Dus gisteren naar zijn favoriete pokerjoint, gerund door een Arabier. Ayke wordt daar met alle egards behandeld en zo ik dus ook. Whisky, lekkere hapjes en leuke dames om me heen. De pokerij is niet voor mij weggelegd, dat weten we allemaal. Kon het toch niet laten en heb een fortuin verspeeld – tien dollar die ik van Ayke kreeg. ´k Was ontroostbaar. Om één uur ´s nachts naar de populaire hangout Mongos, waar het een chaos was. Veel dronken en stony backpackers. Kwam daar zowaar Mickey tegen, een Colombiaan die ik dik een jaar geleden in Cartagena tegen het lijf liep, prima gozer. Reist rond door LA met zijn Nederlandse vriendin. Om drie uur ´s nachts leek het ons een prima tijd om naar Vivians af te dalen. Gesloten! Vivians ligt wat overhoop met de alcadia (gemeentebestuur) vanwege de niet aflatende witte kerst in haar gezellige boliche (tent). We werden door de portier doorverwezen naar haar appartement in het centrum waar het feest gewoon doorging. Vivians heeft (gelukkig voor mij) een nieuw vriendje, een 20 jarige Isrealiet. Het knulletje had nog nooit een snuifje tot zich genomen. Loopt nu al twee weken verdwaasd rond in Vivians appartement, terwijl hij elke avond door een 70-jarige Boliviaanse hoer wordt genomen. Ventje heeft inmiddels behoorlijk wat aan zijn familie uit te leggen. Afijn, wij door naar 4 keer 24, een andere boliche met een lange adem. En verrek, op een hoek down town La Paz zag ik vanuit de taxi Edith, mijn favoriete Boli, half zat een snack eten, samen met een vriendin. Had haar al een week niet gezien. Zij mee naar 4 keer 24 waar het toch nog laat werd. Ayke strompelde om zeven uur ´s ochtends mijn kamer binnen en vertelde me dat hij om negen uur een belangrijke tennisafspraak had. Edith moest om half negen op haar werk verschijnen. En ik, ik draaide me nog eens om en werd keurig netjes om half vijf in de middag wakker. Ik heb becijferd dat ik twee maanden per jaar moet werken om dit circus op de weg te houden. Maar eerst met Edith het komend weekeinde naar Coroico. Daar is het lekker tropisch warm. Waarschijnlijk dinsdag, als er geld op mijn rekening staat, naar Uyuni maar ik pin me er niet aan vast.
Hooooooooooooooooola! Paul!
Como estas?
Yoshi y yo estamos en El Calafate de Argentina desde Mayo.
Es un pueblo aburrida pero tranquilo y muy agradable y hace frio pero hay glaciar hermoso, muy bien!!
Yo veo tus pagina web a veses y creo que es excelente y me encanta!!
Nosotros montamos una pelicula de tus operacion.
Lo recuerdas?
Puedes mandarme e-mail porque perdi tus correo electronico ?
Quiero decirte URL y digame el precio de la operacion si no hay probrema porque mis amigos quieren saberlo.
Abrazos!!
tu amiga japonesa
dank je wel Paul,
Mooi verhaal weer, je leven is zo slecht nog niet!
groet
Nico