Het doet geen greintje pijn om de wereld te vergeten vanuit Pino Suarez, beste Guzman. De wereld is Pino Suarez ook een beetje vergeten. Geen krant, nauwelijks telefoon, geen bank of geen politiepost. 
Op papier is het dorp onbestaand. Je hoeft niet op de kaart te kijken. Pino Suarez met zijn waarschijnlijk drieduizend inwoners is niet in het register terug te vinden en is van geen waarde voor de regering. Een maand geleden reden we het dorp binnen. Het was al laat en ik was blij een hotel in Pino Suarez te vinden. Eén nachtje, hoorde ik me nog zeggen tegen de receptionist. Het zijn er dertig geworden. Ik zal proberen uit te leggen waarom ik hier maar niet weg kom.
Ik weet inmiddels dat ik erg verlang naar eenvoud. In Nederland heb je alleen al om je post te beantwoorden een universitaire studie nodig. Heb je hier in Pino een sterke rug dan verhuur je jezelf als landarbeider. Heb je een lap met vlees dan ben je slager. Heb je een bed over, dan verhuur je die. Op afstand ben ik de rijkste dorpeling. 
Het is zomer wat betekent dat er weing werk voor de campesinos is. Teveel regen. ‘Ach Paúl, niemand komt hier om van de honger. Het land en de zee hebben alles te bieden.’ Guzman, ze eten hier kaviaar. Hoor je me, kaviaar! Bananen, sinasappels, papayas, meloenen, cocos, alles wat je nodig hebt hangt hier aan de bomen, ligt op de grond of zwemt rond in de zee. Komt bij, hoeveel heb je nodig als een Corona vijftig eurocent kost?
‘Paúl we hebben een vanavond een feestje kom je ook?’ Ze nodigen me inmiddels uit. Volgens de Pino’s ben ik de eerst buitenlander die interesse in hun dorp toont. 
Afijn, man of dertig aan aan een lange tafel. Eten en drank in overvloed. Vanwaar de festiviteiten? Dan kijken ze me niet zo begrijpend aan: ‘Eh, omdat het maandag is. Enne, morgen weer feest, want vandaag krijgen we het niet op.’
Geen instituut zo onaantastbaar als De Familie. Voor je familie sterf je desnoods. De familie is het sociale vangnet. De familie is de zekerheid dat je vrienden hebt. Ze zijn echt ongelooflijk lief voor elkaar, beste Guzman. Ik weet ’t, genoeg onaardigs is te schrijven over het machismo hier in Mexico – even geen zin in. 
Dus ja, weer iets gevonden Guzman: dat familie wel degelijk van belang zou kunnen zijn, en dat eendracht sterk maakt enzo. Schijnt hier te werken. Met als resultaat dat ze zich ook helemaal suf fokken Guzman. Ik: ‘Zeg mevrouwtje, hoeveel kinderen heeft uw schone lichaam mogen baren?’ ‘Elf, señor Paúl. Acht meisjes en drie kerels.’ En u señora? ‘Ik slechts zeven, señor Paúl.’ Je begrijpt, beste Guzman, het dorp heeft een wonderschone piramide-opbouw.
Ik heb zelf ook in een dorp gewoond, Guzman. De Zilk, een of andere negorij in het hart van de bollenstreek. Knetterdepressief heb ik het dorp verruild voor de grote stad, zo’n twintig jaar geleden. De Zilk is alleen wat omvang betreft te vergelijken met Pino, beide zo’n drieduizend inwoners. In De Zilk was het ’s avonds stil, angstaanjagend stil. Als de zon onderging, gingen de gordijnen dicht, of open als je je nieuwe televisie wilde showen. Pino leeft na zonsondergang op. Men paradeert over straat, maakt hier en daar een praatje. Kijk Guzman, het heeft niet zoveel zin om in je armzalig huisje te zweten, dus zoekt men elkaar op. Pino doet me beseffen dat een dorp prentieloos, vrolijk, ongecompliceerd kan zijn. De eenvoud hier doet de mensen goed; ze buitengewoon vriendelijk, zorgzaam, lief. Ik zie nauwelijks sjagrijn.
De eerste week in Pino Suarez zocht ik naar pittoreske plaatjes. Geen één kunnen vinden, Guzman. Het is toch wel zo’n ongelooflijk lelijk dorp. De Mexico 88 dendert er dwars doorheen. Aan weerszijden wat huisje en that’s it. Het dorp is nog in ontwikkeling, zegt men. Wilde toch met wat foto’s vertrekken. Dan maar iets met honderd Mexicanen. Voor mijn hotel heb je die muur met het opschrift Pino Suarez. Witte muur, kleurige letters – mooie lokatie. Vier dagen werk, hooguit. Ben twaalf dagen bezig geweest, 
Guzman. Heb moeten smeken om foto’s. ‘Mañana Paúl, mañana’. Erg leuk op papier dat Mañana sera otra dia (morgen is er weer een dag), maar volkomen onwerkbaar als je iets voor elkaar wilt krijgen. Ik: ‘Stelletje lapzwansen. Vooruit met de geit. Wij doen dingen in Nederland vandaag, zodat we ’t morgen rustig aan kunnen doen.’ Zij: ‘Paúl, als wij morgen geen zin hebben, doen we het overmorgen. Of nooit, haha.’ Impusief volkje, die Mexicanen, Guzman. Men zegt dat Mexico in zijn algemeenheid de ontwikkeling van een twintig-jarige heeft. Dat houdt in: muziek op volume tien, niet één meisje, maar zes, niet vijf biertjes, maar vijfhonderd – dat soort dingen.
Afijn, mijn zelf opgelegde opdracht was bijna voltooid toen ze doodleuk de muur overkalkten. Niet honderd maar 75 dus. Pretendeer geen fotograaf te zijn. Vond het leuk om te doen. Een paar zijn er goed gelukt. Komen ze: 100 (min 25) doodnormale mensen uit Pino Suarez: Lemente Vualdouinos, Sobeida Livier Cordova Martinez, Roberto Polanco Sañchez, Esmeralda Valencia Ruiz, David Edirseo Alvarez Castañeda, Junissis del Rosario Castañeda Cordova, Viktor Agustin Guerrero Contreras, Raul Rodriquez Vargas, Maria Emia Segura Ramirez, Joel Espinoza Montiel, Christian Guevara Alvarez, Carlos Andrez Alvarez, Christian Guevara Alvarez, Laura Cordova Martinez, Efrain Garcia Valencia & Vigo, Rosa Lisbeth Espinoza Miranda, Manuél Vasquez Espinoza, 
Yolanda Miramontes Pérez, Isidro Landin de la Rosa, Laura Valdez Nuñez, Sidonio Sanchez Zepeda, Laura Estela Garcia Landin, Benito Salgado Sánchez, Cynthia Daniela Avalos Delgadillo, Josue Alejandro Espinoza Miranda, Sandra Miramontes Pérez Salgado, Jesus Colmenares Avalos, Teresa Jesús Rangel Serrano, Guillermo Alejandro Colmenares Segura & Pablo , Claudia Gabriela Parra Gonzáles, Sergio Orozco Esquivel, Xochilt Marlene Sánchez, Jesus Leonel Espinoza Miranda, Karla Guillermino Sánchez, David Agustin Espinoza Gonzales, Catalina Zepeda Gonzales, Alberto Luna Rodriques, Yanely Covarrubias Herrera, Lorenzo Tello Hernández & Yegua Adelita, Luis Alonso Ruiz Martinéz, Fatima Sarahi Espinoza Gonzales, Cecilia de la Rosa Rodriquez, Guosue Guevara Alvárez & Coco, Maria Jomaira Sanchez, Juan Manuel de la luz Alvarez, Patricia Valdouinos Chávez, Jesus Daniel Colmenares Seguro & Juanito, Agustin Espinoza Montiel & Isac Said, Lourdes Bravo Casillas, Javier Rodrigues, Zulema Gabriela Guerrero Contreras, Luis Carlos Colmenares Segura & Panchito, 
Lidia Anahi Roiz Espinola, Jose Atilano Gonzalez Manzo, Flor Magdalena Madrigal Martinéz, Enrrique Gonzalez Manzo, Maria Lourdes Espinoza Miranda, Britzy Madrigal Martinéz, Brian Aldair Espinoza Gonzales, Rogelio Espinoza, naam kwijt, Viktor Gabriel Guerrero Alvarez, Lizy Mendosa Villa, Luis Adrian Roque, Ana Mariel Zepeda Garcia, Gabriel Hortega Rodriquez, Francisca Miranda Soto, Alondra Fangth Asencio Aguilar & mogelijk een kereltje, Humberto Sagun Rodriques, Robi Esmeralda Jiménez Saldaña, Andrés Lorenzo Equihua, Faustino Guitierrez Contreras, Maria Antonieta Magaña Martinez, Alvaro Guitron Tejeda, Aldriana Elisabeth Saldaña Albarado, Francisco de la luz Alvarez.
Zo, en nu maar raden wie mijn vriendinnetje was. Iets voor een quiz? Over een quiz gesproken – de vorige was zo’n doorslaand succes dat ik nog de inzendingen aan het beoordelen ben. Binnenkort uitsluitsel. Mirm (driewerf hoera), ik kan je al vertellen dat je in de prijzen bent gevallen. Lator!
Promote Paul: Mail to a friend | Post to del.icio.us | Digg! | Translate Dutch to English
){kind=link}
Hoi Paul, wat een mooie mensen. Ja, lullig of niet ik zie liever mensen dan nog 100 keer je motor. Maar dat zijn vast vele niet met me eens. Nog steeds leuk je verhalen te lezen en de plaatjes te zien. Veel plezier en goede reis verder. Groetjes Jannet
Ben toch blij dat die van Hooff zijn manana-gevoel heeft verruild voor een meer Europese instelling. Uiteraard gun ik hem een paradijs, maar kundige berichtgeving wordt zeer op prijs gesteld.
Geweldige mensenkiekjes. Wat nu verder?
M.v.g. pigo
Tja
Ongelofelijk Paul. En dan na wat kussen, uitstellen, besluiteloosheid en wederom kussen, gewoon op die ouwe ploffende muilezel wegrijden en die gezellige katholieken vaarwel zeggen…Als een Hollandse koele kikker dat paradijs uitrijden , op weg naar…. tja, godverdomme Paulito, waar ga je nou verder je gelukjes beproeven? Ik meende even dat je vader een chartervliegtuig ging regelen voor veertig trouwe supporters, om met zijn allen te gaan meedeinen , met een kaarsje in de hand, bij je trouwfeest met een ontzettend gezellig Pino Suarez Pin Upje……Ik eh…heb respect voor je. Waarom weet ik nog even niet, maar t is ongelofelijk dat je alles inlevert, om ons verder te plezieren….
Het ga je goed Paul, verdomd goed alsjeblieft!
Ja Pigo, weet ‘t zelf ook niet. De plaatselijke partij Pino Suarez Adelante (Pino Suarez Vooruit!) heeft me voorgedragen voor het burgemeesterschap. Wil nog even de uitkomst afwachten.
he broer, ik vind dit echt een heeeeeel leuk idee.rij voorzichtig.
He von Paulus, ben je nu eindelijk uitgeslapen in dat dorp van je? Time to move on! Acapulco zou ik zeker niet overslaan ook al ben je er al 100 keer geweest. Gewoon geld uitgeven en van de rotsen duiken. En tot de kerst blijven natuurlijk want dat wordt daar flink gevierd en je houdt best van een feestje lees ik. Vuurland zit er tegen die tijd toch echt niet in, of je hebt je stalen koe inmiddels van een geheime krachtbron voorzien. Iets dat op Tequilla loopt misschien? By the way, ik vertrek as. zaterdag naar BA, Argentina. Motor drijft nu ergens in de Atlantische oceaan en komt een weekje later aan. See you ergens op de Panamericana Pablo. Het gaat nu ook voor mij beginnen. Kerstmis in Santiago de Ch.! Be Safe.
Ha die Paul. Blij weer wat te lezen. Ik zag dat er maar leifst 75 (!) foto’s te bekijken zijn. Daar heb ik natuurlijk geen tijd voor en dus besloot ik er gewoon maar een paar aan te klikken. Na de tweede foto drong het opeens tot mij door wat jij nu eigenlijk bedoelt. Hoezo geen tijd? Waar heb ik het vandaag dan zo vreselijk druk mee? Waarom kan ik geen tijd vrijmaken om even alle foto’s te bekijken? Dat heb ik dus gedaan, zij het in hoog tempo. Nu ik er over nadenk wordt ik echt met de neus op de feiten gedrukt. Ik ben zo gewend aan het jachtige leven dat ik het al benauwd krijg bij de gedachte aan rust, terwijl dat toch iets is waar ik eigenlijk zo naar verlang. En daar komt nog bij, als jij je dan opoffert om de avonturen te beleven waar ik zelf te beroerd voor ben, dan mag ik in ieder geval toch wel de beleefdheid opbrengen er de nodige tijd voor uit te trekken. Ga door Paul! Enne….waarom heb je Christian Guevara Alvarez twee keer afgebeeld?
Corona uit Pino Suarez kan de creativiteit verhogen met bijna 40%. Zie hier het resultaat!
Opgekrulde glimlach, de jaloezie voorbij!
Jij bent wel heel erg leuk bezig!!
Kuz
Hoi Paul,
Wat een warmte straalt er uit je verhaal. Liefde voor de mensen, ontwapenend en eerlijk. Wat Guus al schreef moedig van je om verder te trekken. Ik heb een idee, dat naarmate de reis vordert. Het afscheid nemen moeilijker wordt.
Het komt ook door die post Paul…
Wat een heerlijke plaatjes!
Mooi verhaal. Paul. Je bent er dus ook achter, dat er nog andere waarden bestaan dan werk, inkomen en een auto (of oude motor)….
Ga zo door, jongen !
Fred
Wauw paul wat gaaf al die mensen!Zal best moeilijk zijn om ook dit stukje weer achter te laten.Wat een eenvoud en warmte spreekt er uit je verhaal!Zal wel een 1 sterren hotel geweest zijn waar je gelogeerd hebt zeker?Hoe is het eigenlijk met je tent Gesteld??Daar horen of zien we niets meer van!!!
Doet ook de kleine camera z’n werk nog naar behoren?Rij voorzichtig en op naar het volgende avontuur!Wij moeten het hier doen met als enig avontuur momenteel de kermis!
Kus uit lisse xxxxx
Geweldig.Paul Weer een mooie ontdekking.
waarom iets in drie dagen doen als het ook in dertig kan???Plus allemaal mooie mensen op de plaat.
Guillermo benoemd zelfs z’n krekel naar de aardige motorman uit Holland.
Klasse ook dat je jezelf de ruimte geeft om er te blijven tot je weer weggaat.
In De Zilk was het vanavond ook gezellig hoor en je kan elke avond gezellig krijgen,als je daar zin in hebt.
Blijf lekker rijden Paul en hou de boel heel………Groet Kees
75 plus verhaal van overgekalkte muur is toch veel leuker dan 100. Geweldig man! Kan ook alleen jou overkomen.
Toch wel weer blij dat je je biezen pakt. Uit egoisme om weer eens wat te kunnen lezen, maar ook voor jou, want er ligt je nog veel moois te wachten. Teruggaan kan altijd nog.
Heb bij jou en je Guzzi altijd een beetje zo’n Lucky Luke beeld voor ogen. Dat het uiteindelijk die ouwe trouwe wijze Guzzi is die je uit de penarie helpt. Komt ‘ie al als je fluit?
He neef, dit is echt een boeiend stuk. Mooi achtergrondverhaal over de mensen zelf. We volgen je nog steeds in gedachten en in je verhalen. Dit is echt je droomreis he. Liefs Eef & Bart
Paulito, pasaki muy rapido.
Jajaja, ben al bijna in Acapulco. De Guzzi vliegt.
He bro, ik zie dat nagenoeg de gehele familie “ meedoet” en je geestelijk ondersteund. het verbaasd me echt dat je geen problemen met de guzz hebt, of vertel je het gewoon niet?. Zoals je weet heb ik nu een andere fiets (eigenlijk een 2e) een BMW K1200 RS. Ben eindelijk op een leeftijd terecht gekomen dat ik iets……..snellers wil. Fiets in duitsland gekocht voor weinig en binnen 3 dagen krijg ik een kenteken.
Het gaat met Oma niet goed en de famile is daarvan behoorlijk van streek.
Keep up the good work en vaya con dios
Die Guzzi heeft een was beurt nodig en mogelijk ook de motor. Ik neem aan dat het nodig is om het enddoel te halen.>>>
Wat ik heel erg haat
aan deze lange straat
en wat nooit went
is dat hij op het end
het hoekje om gaat…… .
En dat wens ik je Moto niet toe.
Bas en zijn Opa gaan nu naar ons dorp.
Groeten , Pa.
he Bro, ik bedoel niet onze Oma maar ik bedoel de oma van Bas, dus Gera.
Afgelopen vrijdag in een herfstige bui naar IAMsterdam geweest. Op zoek naar bruikbare informatie voor een interieurtje van een boekhandeltje in Maastricht, waarvan de eersteling zich in de zelfbenoemde hoofdstad van de wereld bevindt. Toevallig was het de verjaardag van ons aller Maurice (ben ik in beeld)van Bakel. Zijn veertigste om precies te zijn. Om de zaak feestelijk te beklinken, was er een witte chocoladetaart van Holtkamp, en een fles nepchampagne, die een stuk of zes schreeuwerige kelen vulde. Gelukkig. Zelfs was er het toevallige bezoek van een of andere griekse geitentemmer, die als hobbie fotootjes maakt. Zijn vrouw is kapster in de vijfde stad van het Godenland. Terwijl een tiental meters verder misschien een zatte Ier met een spuit in zijn arm, liggend op een beschimmelde matras, wiegend in een afgebladderd scheepje , naar het spiegelend lichtpatroon op zijn plafond aan het staren was, begon bij de Studio het feest pas goed; een bezoeker had bier meegenomen, de gasten zetten het blik aan de lippen, en de verhalen leken nu los te komen. De gebruinde gezichten van het hoofdstedelijke juppendom, zagen er nu zelfs succesvol uit, vol glorie , durf, kracht.
Tien minuutjes later werd het hele feest opgeheven; van Bakel moest naar huis, de rest moest ook naar huis, of Vrienden, iemand moest nog een cadeau kopen voor Morgen. Koud op straat, was ieder zijns weegs gegaan, en stond ik er alleen voor om op een of andere manier deze gereformeerde manier van doen te vergeten en aan mijn bezoek nog een goed gevoel over te houden. Ik besloot daarom me te voet te verplaatsen naar de Herengracht, alwaar een beroemde Nederlandse modeontwerper zijn collectie presenteerde in een fantastisch pand, ontworpen door De Bazel! Vervolgens, na dit goede gevoel trok ik naar de beroemde rosse buurt. De vele schone en lonkende dames konden mijn vrolijkheid eindelijk op een hoger peil brengen, maar weerhielden me niet het einddoel in het zicht te houden: Volproppen bij de Chinees met heerlijk voedsel en een biertje. Dat ongezellige gedoe in dat grote dorp interesseerde me niets meer, een weldadige rust kwam over me. Die volle maag kwam op de terugweg ook wel goed uit: een Utrechtse stroomstoring belemmerde al het treinverkeer, en via Den Haag kwam ik terug in mijn eigen dorp.
Ook zo’n dag gehad?
Paul,
Heb ik vorige week een kompleet verhaal aan je geschreven blijkt dat ik waarschijnlijk de verkeerde knop heb gebruikt om het te plaatsen. Ging over mijn terugkeer uit het zuiden van Spanje en de ontdekkingsreizigers van aldaar die de oude bewoners van dat land waar jij nu zit zo fijntjes hebben gefileerd. Heb geen zin om het over te pielen. Kom er wellicht nog op terug als je verder trekt naar het zuiden, maar zoals het er nu naar uitziet lijkt het alsof je niet vooruit te branden bent. Ben benieuwd naar een nieuw verhaal. Groet E
He Paul, leuk om na een vakantie weer lekker te kunnen bijlezen. Wat een project die 100-25 foto’s! Wel erg leuk bedacht. Maar uh… ik heb ze nu wel gezien hoor dus ik zou zeggen doe ff wat nieuw leesvoer en foto’s….
Hallo Paul , hier eens even een groet uit Portugal Ik ben gisterenavond teruggekomen van een bezoekje aan Enkhuizen ivm de verjaardag van oma , 96 is ze geworden en nog hartstikke gezond drinkt ook iedere avond een paar portjes ! Het was een gezellige verjaardag . ik heb haar van jouw avontuur verteld en moest je de hartelijke groeten doen . Je laatste verhaal sprak mij aardig aan omdat ik hier zo’n beetje in het zelfde sfeertje zit hoewel de portugezen niet zo vrolijk zijn . we hebben aardig wat bosbranden achter de rug deze zomer en het is nog steeds gorte droog . nog even en ik kan ook cactussen gaan planten . lieve Paul we volgen je , ook Gerard , die zit weer op zee momenteel . hartelijke groeten Lenny van Hooff