Even wat zaken uitleggen:
1) Melanie. Het zal jullie opgevallen zijn dat ik de laatste tijd behoorlijk aan het zwalken ben. En ik zit weer midden in een stormpje. Ik geef het je te doen: je komt onder de meest gunstige omstandigheden werkelijk de vrouw van je leven tegen. Drie weken mag je van die Canadese vrucht proeven en daarna niets dan een gapende kloof. Ik denk niet dat we elkaar gaan zien. We hebben elkaar verslonden en beseffen dat de muren nu moeten worden opgetrokken. Anders worden we gillend gek, ongelogen. Het is heel simpel, zij woont in Toronto en kiest voor haar leven en ik kan niet meer terug. Maar nu? Tja… elke meter richting het zuiden voelt als een verwijdering. De magneet werkt niet meer. En daar lig je dan in je eentje in je drie-euro hotelkamertje met als enige afleiding de herinnering. Vandaar ook dat ik het rustig aan doe wat kilometersmaken betreft. Ik zie en voel op het moment helemaal niks en dat is zonde. Ik weet niet eens hoe ik in Honduras ben geraakt. We weten allemaal dat deze sores vanzelf overgaat. Ik moet het proces zien te versnellen. Dat kan namelijk. Loslaten Pablo, loslaten.
2) Het geld. Ik loop al een tijdje te zeuren dat het geld opraakt. Dat klopt, maar het is niet zo ernstig als ik laat doorschemeren. En daar moet ik misschien maar eens mee ophouden. Ik verdien nog altijd met de motorbladen ik heb nog een potje dus waarschijnlijk ga ik het wel redden. Met die grote opdracht had ik een buffer willen maken. Wellicht om een andere camera te kopen zoals de 5D. Of op z’n minst een 10-20 mm lens, zodat ik jullie letterlijk meer van de wereld kan laten zien. Ik merk dat de fotografie lonkt maar voor nieuwe apparatuur is nu geen geld meer. En dat is jammer.
3) Engels. Holy shit, waarom nu ineens in het Engels? Ik heb nog nooit in het Engels geschreven en ben altijd domweg jaloers op Engelse collega’s. Wat een taalgebied hebben zij! Ik wil het gewoon proberen. Ik weet ‘t, het lijkt nog nergens op, maar dat komt vanzelf. Ik houd rekening met een leven buiten Nederland als ik klaar ben met deze ongein en dan moeten mijn talen goed zijn. Deze hele reis is een onderneming. Je ervaart, doet, leert en gaat op je bek, zo nu en dan. Hoort erbij. Maar blijf reageren. Dit is geen populariteittestje. Ik vind het gewoon erg leuk om iets publiekelijk van jullie te lezen. Het doet me deugd dat ik vrienden in Nederland heb. Dat klinkt wat gek. Maar het is nu eenmaal zo dat jullie al een tijdje ver weg zijn. Tal bijvoorbeeld is nu mijn beste maatje, omdat ze er is, op dit moment. Ook voor mensen als haar wil ik in het Engels schrijven omdat ook zij willen weten waar ik ben, wat ik uitspook en wat ik voel. Begrijpen jullie dit allemaal een beetje? Trouwens, ik ga vanaf maandag Honduras verkennen. Ik wil weer doen wat ik het beste kan – beetje rondploffen, kijken en onder de mensen zijn.
Promote Paul: Mail to a friend | Post to del.icio.us | Digg! | Translate Dutch to English
Paulus, je bent goed bezig man. Ik vind je overstap naar het engels een goede keuze. Je verhalen zijn nog steeds goed leesbaar, prachige foto’s maar bovendien zal je een groter publiek trekken. Je bent inmiddels zo veel niet nederlands sprekende mensen tegengekomen dat deze stap gewoon onvermijdelijk is. Ik lees je verhalen nog altijd met veel plezier. En nu even ontkateren en fruit en ander gezonds kopen voor mijn grieperige aanstaande. Goede reis weer!
Lieve Paul we genieten van je verhalen. De stoere neef….. Fijne reis.
Beste Paul, je maakt nu ook al mooie foto’s en die camera komt er wel. Als je de mensen (nog) meer van de wereld wil laten zien kan je hen het beste aanraden ook zo’n trip als jij te doen. Ik ben erg onder de indruk van jou openheid en humor, dat gaat jou vast redden tegen die scheurende “Bluesgevoelens” van verlating en eenzaamheid. Gewoon doortuffen, je maakt veel los bij alle “wood be” wereldreizigers
Paul je blijft boeien en ik blijf je volgen (van een afstand dan)
Paul, het is natuurlijk moeilijk om alle zaken weg te stoppen, maar verlies in ieder geval nooit het einddoel van deze superreis uit het oog! Geniet van alles wat op je pad komt, what goes around comes around. Ook ik blijf je verhalen volgen, engels of nederlands, maakt me niks uit.
Succes verder!!
Het gaat weer goed met Paul. Blijf rijden goser!
Van alles, Mike.
Hoi paul, lees je verhalen sinds ik voor de eerste keer een motoport magazine las met een stukje van je…Echt te gek allemaal, rijdt zelf ook guzzi (iets jonger, 1984). Ik ben nog maar een student, maar zodra ik klaar ben, wil ik ook een mooie reis gaan maken op de motor…En mensen zoals jij inspireren me enorm… Keep up the good work…en tuf lekker door! Respect!
Hé Paulus. Maakte me wat zorgen na de Engelse stukjes, kwamen wat verward over. Dit klinkt alweer wat beter maar eigenlijk vraagik me steeds meer af waarom je dat ding niet omdraait en naar Toronto rijdt. Ik bedoel maar, sommige dingen zijn klaar en andere niet. Dat laatste betekent dat je nog iets te doen hebt. En waarom niet, je hebt alle tijd, toch? Go with the flow!
Hello Paul, very happily stumbled across your site by chance. You talked about this trip when we met way back. You took pictures & made a story about my Zagato Guz. The most important thing is you are DOING it not just talking like so many of us wannabes. You let me have a go on your old girl, it was like ridding a cupboard – well scarey ! Enjoy & Good Luck.
Best wishes Ben