Maurice Selling, mijn held uit Parijs Dakar, heeft vier dagen van zijn droom mogen genieten. Hij tuimelde van zijn motor, brak zijn schouder en een arm uit de kom. Daar word ik toch even stil van. Een jaar van voorbereidingen naar de knoppen. Driewerf zonde. Ben wel behoorlijk geinspireerd en morgen staan de Guzzi en ik een monsterrit te wachten – van Zipolite in een ruk door naar San Cristobal de las Casas. Een rit van een kleine 600 kilometer. Dat lijkt een afstand van niks als je in Europa koerst. In Mexico is de weg wat onvoorspelbaarder. En dat kun je gerust een understatement noemen. De voorband heeft geen profiel meer. Voor de rest verkeert de motor in blakende staat. En dat geldt ook voor mij. Tjongejongejonge, wat zit dit heerschap prettig in zijn vel. Waarom zo´n haast? Ik mis Melanie. Ze is vanochtend vertrokken naar San Cristobal. Wil nog een paar dagen bij haar zijn voordat ik me waag aan fase drie van mijn reis – Centraal Amerika. Lator.
Promote Paul: Mail to a friend | Post to del.icio.us | Digg! | Translate Dutch to English
Dat ik je weblog nu pas vind…+het schaamrood staat me op de kaken. Maar nu kan ik in elk geval lekker veel lezen en dat is bijzonder prettig!
Verschrikkelijk van Maurice ja. Pure pech, want aan zijn kwaliteiten ligt het niet. Van de endurolessen die hij ons gegeven heeft, ga jij ongetwijfeld nog profiteren tijdens die monsterrit van van je Paul! Succes ermee!
Toch weer die vrouwen die je in beweging krijgen….
…nou dat werkt helaas niet altijd….
Maar wel geweldig dat je weer onderweg gaat, wat daar de reden voor is 🙂
Ik verwacht wel weer wat meer spanning in de verhalen hoor.
Paulus,17 jaar geleden alweer.Ik weet nog dat je vertelde over Zipolite,nu ook nog een paar walvissen erbij.Top.
Inderdaad heel sneu voor Maurice.Je hoeft ‘m niet na te doen hoor.
Zo Paul,weer een onzin verhaaltje af.
Kijk je uit,fijne reis.
See you lator…Leuk Har
Gr…Kees
Hm, in San Cristobal nu. Meer dan 600 km. Motor liep te gek. Koppeling heeft ´t wat zwaar, maar dat valt in het niet met mijn immigratieproblemen. ben 1,5 maand te laat. Dacht 6 maanden te hebben, zijn er slechts 4. Dat mañanading gaat me mijn kop kosten. En Mel is hier ook niet. Dit heerschap zit er dus een beetje doorheen, hehe.
Tsja, toch weer die meiden he….nou weer te laat!! Laat je toch niet gek maken door die krengen man, 600km door de bloedstollende wildernis en dan nog niks te neuken, das mooi kut 🙁 Begin je al in de buurt van de grens te komen??
Is dit nou een geval van je pik achterna rijden? Weet je Paul, er zijn slechtere dingen in het leven dan dat 😉
Op naar de volgende!
Dat die pik van jou überhaupt nog bij te houden is door een 30 jaar oude Guzzi…..
Zwaar cojones Paul, nog 4 maanden in Mexico of nog 4 maanden voor heel die landtong? Ik zeg het je, je wil Brasil niet missen.
inderdaad Paul, gewoon door naar de mooie dames in brazil knallen( alleen oppassen dat je niet wakker wordt met 2 getekende tieten op je rug!). mexico is meer van hetzelfde. de mazzel
Lieve Paul,
Hier gaat alles zijn gangetje. We vertellen de verhalen die je schrijft door aan oma van Hooff(niet alles natuurlijk, de saaie stukjes laten we achterwege). Dat wat je een poosje terug schreef over die kippen, daar lachtte oma om en kon nog veel ruigere verhalen vertellen (haha stoere oma).
Trouwens wat zie je er goed uit op die foto’s, zeker weten dat het geen trucage is? groetjes ook van je lieve oude oma van Hooff. Judith en Sander
Ola guapo,
Daar is weer een keer. Moest even een inhaalslagje doen. Maar ja….je was gelukkig niet niet zo ver gekomen haha. Ik hoefde dus alleen maar even lokaal bij te lezen. Maar we rollen weer lees ik en bij deze wil ik je ook even complimenteren over je beeldmateriaal. Qua compactheid weet je toch de juiste knop en hoek te vinden. Ik zal aan je denken als ik een leuke fotografieklus voor je heb. Maar daar gaat t nu ff niet om. Volgens mij lig je weer redelijk op koers. Het is 2006 en er liggen nog een hoop blanco web- en levenspagina’s voor je. Ik zal zo nu en dan even de digitale snelweg afturen of ik je zie rijden.
Gruss, bOu