Bestaat er voor een motorfiets een grotere eer dan tentoongesteld te worden in de Bijenkorf? Het overkwam mijn Moto Guzzi V7, als eerste in de geschiedenis van deze sjieke toko. Zaterdag 18 oktober hielden mijn maatje Pieter Webeling en ik een presentatie in de kelder van de Bijenkorf ten midden van het shoppend publiek. Kijk, dan loop je het risico tegen kledingrekken en volle schappen te kletsen. Niet in ons geval. Een man of dertig hing aan onze lippen, en op een of andere manier toch weer veertig boeken verkocht. Voor één keer was die verkoop van minder belang. Het feit dat ik mijn Guzzi (Guus) daar tegen het lijf liep, beschouw ik als een gebeurtenis van formaat. De V7 die ik de afgelopen negen jaar liefdevol gegeseld heb als we door snelstromende rivieren gingen, over de hoogste toppen van de Andes of door de heetste woestijnen. En Guus gaf geen krimp. Dus: daar bij de Bijenkorf ging alle lof niet uit naar dit manspersoon, maar naar mijn bike van wie ik nog steeds niet weet of het nou een vrouw of een man is.
- En we hebben wéér een film
- AD: Een van de allerbeste reisboeken van de afgelopen jaren
Italiaanse motoren berijdt je met passie, net als je met een vrouw doet ergo vrouwelijk!
Maar Roy, die Guzzi, ik zie er weinig vrouwelijks in. Da’s mijn probleem, eigenlijk. Terug van je wereldreis?
He Paulus. Gaaf kerel. Ook een leuke column in het AD van Hans Avontuur. (?) Bel even als je tijd hebt. Groet Kees
Van Vroemmmm naar Roemmmmm. Muy buen muchacho!