El Che, Cees Zoon & ik

Waar was jij toen Comandante Che Guevara op 9 oktober 1967 _MG_3014 (1)het aardse bestaan verliet? Ik was drie dus kan het me niet echt meer herinneren. Waarschijnlijk zat ik op het toilet of ik liep met een ijsje rond. 9 oktober is het vijftig jaar geleden dat el Che (‘che’: ‘dude’, ‘kerel’) in Bolivia, La Higuera om precies te zijn, als een straathond werd afgeschoten. Dat is belangrijk nieuws, dus ik dacht laat ik maar de eerste zijn. Tien jaar geleden zat ik er bovenop. Na 2,5 jaar reizen met de Guzzi kwam ik Bolivia binnen met pak ‘m beet 600 euro in mijn achterzak. Mazzeltje dat Che toen op een rond getal dood was. Ik sprak hier en daar met overlevenden (kreeg zelfs kapitein Gary Prado aan de lijn), las me in, ging op lokatie kijken en schreef een verhaal voor de Humo en Revu, waarna 3750 euro op mijn bankrekening werd bijgeschreven. Tijdens mijn reportagereis heb wel iets van Che’s lijdensweg meegekregen. Toen ik afdaalde naar la Quebrada de Churro gleed ik uit en kreeg ik een doorn in mijn linkerbeen. Ook kreeg ik na een tijdje dorst.

Het meest wonderlijke was dat ik Cees Zoon, Latijns Amerika-correspondent voor de Volkskrant, tegenkwam op een kilometer van La Higuera. De Revu had oren naar mijn verhaal maar drukte me op het hart dat ik toeristen aan het woord liet die via La Ruta de Che op weg waren naar La Higuera, een soort van bedevaartsoord voor links-intellectuelen en ander slim volk, zoals mezelf. De meningen moesten het hart van het verhaal worden. Anders werd het maar zo’n heldenverhaal waar niemand op te wachten zat. Top, goed idee. Kat in het bakkie. Puntje was wel dat ik al vier uur, op wat stofzuigerende varkens na, geen levende ziel was tegenkomen. Kortom, ik was mijn verhaal aan het doodchecken. Paniek! Ik rookte een peuk voor de schrik en zag vanuit La Higuera een auto omhoog kruipen. Die stopte even later voor mijn neus, een deur zwaaide open en ik hoorde: ‘Verrek een Nederlandse nummerplaat.’ Was Cees Zoon dus. Mochten er wiskundigen onder de lezers zijn, bereken dan eens deze kans: Volkskrant-correspondent (standplaats Mexico-Stad!), Nederlander, middle of nowhere, willekeurige dag, Zuid-Amerika-kenner, schrijver van het boek Het rode continent, stoppen om het moment dat ik van schrik een peuk rook en ga zo nog maar even door. _MG_6951Ik herkende Cees, een icoon uit de Nederlandse dagbladjournalistiek, meteen. Ik haalde mijn notitieblok tevoorschijn en ging aan de slag. Het middenstuk van het verhaal heb ik opgehangen aan hem, hij was de stem die de Revu in gedachten had. De kop van het verhaal luidde: 'Nu zouden we hem een terrorist noemen'. Briljant. Je voelt 'm aankomen, opgetekend uit de mond van Cees. Met terugwerkende kracht: veel, veel dank Cees! Nu ik dit zo opschrijf kan ik 't nog steeds niet geloven. Over meelevende Goden gesproken. Ik heb het geprobeerd om deze ontmoeting in het boek op te nemen, maar het kwam zo ongeloofwaardig over dat ik van Cees een plaatselijke, betrokken onderwijzer heb gemaakt. Dus ja, de werkelijkheid is soms te bizar om er chocolade van te maken. Enne, mochten er mensen zijn die hier en daar vermoeden dat ik in Man in het Zadel de werkelijkheid een handje heb geholpen… je moest eens weten wat ik weg heb gelaten, om de geloofwaardigheid van het boek overeind te houden.

Afijn, mijn Mannetjes zijn op 17 oktober jarig. Als ik Cees niet was tegengekomen had ik geen 3750 euro bijschreven gekregen (het verhaal werd ook nog eens doorgeplaatst in de Humo, vandaar zoveel poen en het was in een tijd dat de journalistiek nog een betaald vak was), en was ik niet zo lang blijven hangen in Sucre, waar ik Roxana tegenkwam, die de moeder van mijn kinderen werd. Ik heb de Mannetjes overigens beloofd dat ze op hun verjaardag net zo’n mooie, verweerde22141107_10155196648986973_1809193295252544056_n tattoo krijgen als pappa. Overigens heb ik helaas het verhaal van de eeuw niet kunnen maken omdat ik zelf een tijdje op pad was.

Overigens zit Akismet, soort van spamfilter, me op de hielen. Te persoonlijk worden en mensen afzeiken die zich niet op dit platformpje kunnen verdedigen, mag anno 2017 niet. Ben het daar volkomen mee eens. Ben de Aslfalt Koning, Held van Rusland en moet me als zondanig gedragen. Dus Evo Morales is gewoon een toffe president die met kunststof voetbalveldjes strooit alsof het snoepjes zijn. Bovendien heeft hij zoveel zitvlees dat hij zich na 2020 wéér verkiesbaar stelt. Hij vindt president zijn gewoon hartstikke leuk werk, dus laat hem. Nilda heeft de noublesse die bij haar prinsessengezicht hoort, en is voor de rest zo trouw als een hyena hond. Tien maanden duurden gewoon te lang. Roxana’s nieuwe Nederlandse God krijgt haar tenminste wel aan het (glim)lachen en Roxana zelf is op haar manier ook een Godin, want: de moeder van twee toekomstige Grote Roergangers, Santiago & Sebastian Van Hooff. En héél belangrijk: ik zie de Mannen zeven dagen per week. Viva la vida!
Mocht je interesse hebben, hieronder het verhaal uit de Humo.
Che Guevara, Humo

Share This:

109 gedachten over “El Che, Cees Zoon & ik

    • oktober 4, 2017 om 17:28
      Permalink

      Ik was onderweg, weet je nog?

      Beantwoorden
  • oktober 4, 2017 om 23:02
    Permalink

    Waar was jij toen Comandante Che Guevara op 9 oktober 1967 het aardse bestaan verliet?

    M’n moeder was net zwanger geworden. Werd een broertje. Dat kan ik me nog wel herinneren.

    Beantwoorden
  • oktober 4, 2017 om 23:46
    Permalink

    Ik maak hier en daar een rekenfout. 9 plus 10 is 19. Afijn, blijft allemaal héél bijzonder.

    Beantwoorden
  • oktober 5, 2017 om 15:55
    Permalink

    Ik wou al zeggen kan mij heel die Cees Zoon niet herinneren……

    9+6=15.

    Ik vermoed dat Bolivia het allermooiste en beste land te wereld is Akisme(arse)t.

    Beantwoorden
  • oktober 5, 2017 om 16:59
    Permalink

    Vertel eens een leuk verhaaltje, Roy. Ben je goed in, zeiden de mensen een tijdje geleden.

    Beantwoorden
  • oktober 6, 2017 om 14:15
    Permalink

    Ja hallo zeg hee, ik ben hier niet de broodschrijver, ik kan enkel andere mensen afzeiken……….. fantasie heb ik niet, jij wel. En wat nou dat je hier en daar wat moois in je reis erbij ‘verzint’. Ken jij literatuur welke enkel op realiteit gebaseerd is? Wij waren er toch niet bij en een verhaaltje van ik stapte op mijn motor en gossie wat was het koud, toen kwam ik een vriendelijke meneer tegen die mij een stukje meenam in zijn bus ook kwam ik nog een andere motorrijder tegen toen gingen we elk onze weg en toen kreeg ik een fles wodka en werd ik wakker in een ziekenhuis en toen kreeg ik geld van een politie agent en ineens stond ik in Japan waar ik het heel rustig aan deed en nu zit ik weer in Bolivia en kwam er een grote olifant met een nog grotere slurf dan die van mij een blies dit hele verhaal uit……

    Je mag de waarheid wat mij betreft best mooier maken, dat wil men lezen trouwens ook.

    Sjeezus wat een jonge blom die Barb zeg……. ik was toen al 2 lentes oud…….

    Beantwoorden
    • oktober 7, 2017 om 09:41
      Permalink

      Hahaha wel grappig, maar Paul doe jij de spannende verhaaltjes maar haha

      Beantwoorden
  • oktober 7, 2017 om 14:27
    Permalink

    Laat ik dan maar een duit in het zakje doen.

    Allereerst moet ik toegeven, dat ik toch wel een beetje op adem moet komen van de plotselinge ontwikkelingen op dit gedurende de laatste maanden verguisde uithoekje op het internet.
    Roy zijn bewonderenswaardige knieval, en Paul zijn onverwachte wederopstanding.
    Dan blijkt mijn grijze massa toch wel enigszins inert, om alles zo snel te kunnen bevatten.
    Hoewel,… ik ben momenteel bezig met een diverse jaren jonger project, wat een gunstige toekomst in zich meedraagt.
    Zo flexibel ben ik dan weer wél! Maar dat is een verhaal voor een andere keer.

    Om terug te keren op het betoog: mijn universum wordt hier op Guzzigalore tot zijn uiterste grenzen opgerekt, en daarbuiten…

    Een vraag, die mij al dagen plaagt, is die van Nilda/Hilda.
    De motorreis is ongeveer opgehangen aan La Reina, die tot een godinnelijke proportie was verheven.
    Elke ontmoeting met de andere sekse werd afgewimpeld, omdat er een hemelse verbintenis door de goden was bezegeld.
    Kan het zijn, dat jij je eenzaam voelde in een meer of minder meurende slaapzak, terwijl er als klap op de vuurpijl, een paar etters aan het azijn plassen waren op dit vehikel?

    In naam van de liefde zijn moorden gepleegd en hebben mensen zich het leven ontnomen, werden oorlogen ontketend, literaire meesterwerken geschreven en romantische muziekstukken gecomponeerd, zagen meeslepende films het licht en werden reusachtige bouwwerken opgericht.

    In “daar komt het schot….deel 3”, deed je voor het eerst kond van haar bestaan. Er bekroop mij een gevoel van, “hè….gelukkig, onze held heeft zijn bestemming gevonden.

    En vervolgens wakkerde in mijn hart een vlammetje: Bestaat het dan tóch: de grote Liefde, die sterke verbondenheid, die vervlechting van twee individuen, het vier-handen-op-één-buik-gevoel. Voelen dat je niet alleen op dezelfde golflengte zit, maar eigenlijk gestuurd wordt door dezelfde zender.
    Weten dat hetgeen door je heen gaat in bepaalde situaties precies op dezelfde wijze door je partner wordt ervaren. Het beste in elkaar naar boven kunnen brengen.Twee personen, één cocon. De perfecte synergie.

    Gaat Paulus straks in de geschiedenis voortleven tussen de groten der Aarde: Pyramus & Thisbe, Romeo & Julia, Marcus Antonius & Cleopatra, Napoleon & Josephine, Paul & Nilda.
    Kortom, je verwacht stomende uitspattingen en dromerige vergezichten tot achter de horizon.

    Om dan hier te lezen, dat zij in één pennenstreek naar het trollenland is verbannen?!? In enkele woorden heb je mijn hoop vernietigd.

    Paul… wat is er gebeurd, mien jong!?

    Beantwoorden
  • oktober 7, 2017 om 17:02
    Permalink

    Ik denk dat ze mijn muze was, Rienck. Om door te gaan, netjes te leven, niet teveel achter de vrouwen aan te gaan, want die zorgen toch altijd voor veel verwarring in dit hoofd. Heb me dan ook keurig netjes gedragen. De focus gelegd op mijn omgeving, mijn boek en niet zo zeer op het vrouwelijk schoon. Had sowieso geen geld om te stappen ofzo. Kwam ook erg weinig vrouwen tegen, raar maar waar. Uiteindelijk had ik er volkomen vrede mee. Leefde negen maanden als een monnik en voelde een raar soort rust over me heen komen. Punt is dat mevrouw me niet geloofde dat ik zo trouw was. Toen ik in Sucre aankwam vond ze het niet eens nodig om te bellen ofzo, want ze was druk in de sportschool. Daarna heeft ze drie afspraken afgezegd. Play hard to get. Typische Latina bull shit. Geen tijd voor die flauwekul. Ach, dan voel je je een paar dagen een beetje vervelend en daarna ga je over tot de orde van de dag, dat zijn mijn Mannetjes en mijn boekie. Jammer voor haar, want had al besloten dat ze een deel mee ging reizen door Afrika. Och, Sucre de rest van je leven is ook best leuk. Ondertussen aan het daten met een belangrijke advocate van het Hooggerechtshof. Leuke vrouw, maar denk niet dat het wat gaat worden. Heb niet zoveel zin, wil bij mijn Mannetjes zijn. Enne Maria wacht op me. Wellicht met de kerst naar Quito. Klinkt als een beter verhaal.

    Beantwoorden
    • oktober 7, 2017 om 17:09
      Permalink

      Moet wel zeggen dat ik nog een muze had. Zij gaat het boek wel halen. Helaas konden we elkaar in Mongolië niet zien. En nog erger, we zijn elkaar op het station van Leiden heel, maar dan ook heel tragisch misgelopen. Dat was toen ik even terug was in Nederland. En zo heb ik nog meer verhaaltjes. Dus, alles wees er op dat Nilda en ik als team uitzonderlijk kansloos zijn. En daar ben ik dankbaar voor.

      Beantwoorden
  • oktober 7, 2017 om 18:23
    Permalink

    Paul, heeft die duivelse Aki weer last van smetvrees?
    Jouw reactie lijkt hier weggepoetst.

    Beantwoorden
    • oktober 7, 2017 om 18:26
      Permalink

      Reactie staat hierboven, Rienck. Moest het even beter formuleren.

      Beantwoorden
  • oktober 7, 2017 om 18:32
    Permalink

    Leuk dat jij er ook weer bent, Rienck.

    Beantwoorden
  • oktober 8, 2017 om 18:45
    Permalink

    Niet om het 1 of ander maar die Rienck heeft ook een schrijvers talent zeg! Daar moet je wat mee doen man, 3 werf hulde.

    Voor de rest hier beetje stil? Heb zelf ook niet zoveel te melden, gisteren mee gedaan aan het ONK (open Nederlands kampioenschap) wave, windsurfen. Werd op mijn homespot gehouden, 5 min fietsen van mijn huis dus ingeschreven. Net niet de 1/8ste finale gehaald als nr 17, maar dat betekend als 50tiger dat ik het 17e talent van Nederland ben ?

    En mocht het u interesseren, vandaag camber afgesteld van de Beierse 6 cilinder zodat deze nog strakker gaat sturen!

    Maar eerst aankomende week naar Athene, het op zijn Grieks doen, waar is Luc als je hem nodig hebt?

    Beantwoorden
  • oktober 9, 2017 om 00:29
    Permalink

    Ja Roy, je hebt gelijk, rustig. Dacht toch dat ik een aardig voorzetje had gegeven. Wat is een Beierse 6 cilinder? Had zelf ook een fraaie bak, maar die staat buiten mijn bereik stof te vergaren. Heb gewoon medelijden met mijn Landcruiser. Hij was zo gelukkig met me.

    Beantwoorden
  • oktober 9, 2017 om 12:47
    Permalink

    Blik Met Wielen, Bier Met Worst of ook wel bekend als Bayerische Motor Werke, BMW dus, heb een 330 ci koekblik omgebouwd met zoonlief tot circuitauto waar we geregeld mee het circuit opgaan. En regelmatig sleutelen uiteraard, waar geracet wordt gaat wel eens iets stuk!

    Ik dacht dat je die landkruiser verpatst had om schoolgeld voor je kiddo’s van te betalen????

    Beantwoorden
    • oktober 9, 2017 om 15:57
      Permalink

      Nee, de helft van de auto moest naar Roxana. Dus, heb ik hem maar helemaal gegeven. Aan een halve auto heb je niet zoveel. Zoals verwacht doet ze er niets mee. Had hem piekfijn achtergelaten, zo ben ik dan ook weer, nu staat hij langzaam dood te gaan. Zo zonde. Die auto was toen een van de weinige dingen in Bolivia die me een glimlach gaven. Was echt dol op die bak. Misschien als ik in de verre toekomst weer eens wat geld verdien, kan ik hem terugkopen.

      Beantwoorden
        • oktober 9, 2017 om 22:57
          Permalink

          Roxana en iets kopen, yeah right. Nee, ik had de auto gekocht. Tijdens de scheiding moest, nadat ik afstand van alles had gedaan, ik ook de helft van de Landcruiser afstaan. Ik had ‘m op haar naam gezet. God mag weten waarom.

          Beantwoorden
          • oktober 11, 2017 om 23:16
            Permalink

            Wel, Paul, je staat nog niet in dit rijtje:
            https://www.volkskrant.nl/buitenland/dit-zijn-de-20-duurste-scheidingen-ooit~a3788193/

            Ik vraag me af, komt er ooit een dag, dat mannen bij een scheiding eens ophouden met óf zichzelf helemaal te laten leeglopen óf zich te laten kaalplukken.

            Een kennis van me heeft het nu twee maal achter elkaar gepresteerd. Momenteel is hij al weer anderhalf jaar bezig met allerlei toestanden met advocaten en rechtszaken.
            Je kunt hem voor zijn harses stompen, en nog zal hij het rustig een derde keer weer doen.

            Waarom niet gewoon beschouwen als; “lieverd, je hebt ontslag genomen, dan wel ontslag gekregen. Bye bye, zwaai zwaai!”.

  • oktober 12, 2017 om 12:58
    Permalink

    Leuk geprobeerd Rienck, zo werkt het nu eenmaal in dit Fucking land. Is het niet je Ex, dan wel de instanties, waar je mee te maken krijgt, als je niet toegeeft aan de EIS, van het vrouwelijk schoon.. Ook, ik hoor helaas tot de categorie van 2 maal.. Maar, zoals het gezegde, 3 keer is scheepsrecht, en heb dit dan nu ook sinds 13 jaar.. Wij Lullen zijn de duppe van het Emansiepaaatsie… Sorry, krijg het woord er niet uit. Ook al Neukt je wijf met een ander, terwijl je haar betrapt, en alle bewijs aanwezig is, dan nog kom je aan het dokken.. Blijkbaar heb jij nog niet met dit Bijltje gehakt, Rienck.. Houden, zo. Mocht je niet ontslagen willen worden.

    Beantwoorden
    • oktober 12, 2017 om 21:37
      Permalink

      Jan, je vertelt in deze paar zinnen genoeg over jouw ouders, opvoeding, ervaringen, enz. Een beetje vrouw heeft zoiets al gelijk vanaf het begin door.

      Waar het fout loopt is niet ‘op het laatst, aan het eind’, maar juist in het allereerste begin. Bij de eerste ontmoeting/afspraakje/etentje.
      80 % van alle mannen kan geen nee zeggen, laat staan, dat zij haar durven tegen te spreken, en al helemaal wagen ze het niet om kritisch te zijn.
      Bang, dat ze niet in haar broekje mogen zitten, slikken ze de behandeling, die ze krijgen.
      En dus worden ze vroeger, dan wel later etensvoer voor de haaien.

      Om het op die kennis, waar ik het hierboven over had, toe te spitsen: hij is een deurmat, en zo wordt hij uiteindelijk ook behandeld.
      Je kunt het hem 10 keer uitleggen, maar hij stelt zich vanaf het begin onderdanig op en dus zo zal hij behandeld worden. Keer op keer.
      Vanaf het begin wordt de koers van het vaartuig ingevoerd en dat bepaalt waar het schip gaat stranden.
      Daar is dus geen redden aan.

      Beantwoorden
      • oktober 12, 2017 om 22:09
        Permalink

        Dank voor deze wijze les. Rienck, wat toevallig dat jij mijn ouders kent, leuk ook dat je van mijn opvoeding weet. Helaas had het met al deze argumenten niets van doen, zowel Paul als ik hadden allebij een Maagd, nemen en vooral niks geven, in het broekje zitten, dat was juist het probleem, 3 maal per dag en 7 dagen in de week, hou jij dat vol, krijg ik het niet, neem ik het op een andere manier.. Weet niet of je vader bent, zo ja.. Je komt met je Kind van de Dierentuin, kind wil naar huis, eerder als geplant, mevrouw is net klaar met man nummer 3. Die je op staande voet betrapt, man 1 was student, man 2 vertegenwoordiger met rolluiken verkoop aan huis. Als jij dit op mijn opvoeding gooit, dan spoor jij evenmin. Het woord Nymf, ken je zeker. Maar wat maak ik mij druk! Oh ja, ze wilde ook nog een tweede man in Bed, naakt Camping, sauna met Happy end. Was zeker een goede partij voor jou geweest, helaas, ze heeft toch voor een vrouw gekozen, oftewel, nu is ze Pot.

        Beantwoorden
        • oktober 12, 2017 om 22:18
          Permalink

          Ps. Mijn beide ouders zijn al overleden, nu ben ik Remy, nee hoor, heb Broers – zussen en een Heel goede en lieve zorgzame Vrouw.

          Beantwoorden
  • oktober 12, 2017 om 17:12
    Permalink

    Behalve de Guzzi heb ik ook nog een theelepeltje kunnen redden, meiden. Dus zo erg was het allemaal niet. Ben overigens zo ontiegelijk heerlijk, fucking nice, goed, geil aan het tikken. Ben echt trots op mezelf. Ben die trip van Jose en mij aan het uitwerken. Moeilijk te geloven dat we dit toch echt allemaal hebben beleefd. Als we aan de Iraanse grens staan, eens kijken of het begin van het boek een beetje uit mijn vingers wil rollen. Eerste boekie begon ik vanaf het begin. Nu duik ik er hier en daar midden in. Jose en ik, moet het omslag in het boek worden. Daarna word ik weer zo cool as fuck, nadat ik een tijdje niet zo cool as fuck was. Mooi hoor. Kruip naar de 20.000 woorden. Schiet dus mooi op.

    Beantwoorden
  • oktober 12, 2017 om 17:24
    Permalink

    Dit schreef ik bijvoorbeeld vandaag. Lekker hoor.

    15.

    De Karpan highway steeg en daalde. Soms was er asfalt, maar meestal sneeuw. Op vijfentwintig honderd meter hoogte hingen de wolken zo laag dat ik ze voor mijn gevoel zo uit de lucht kon trekken. We passeerden een militaire colonne. Soldaten in groene camouflage pakken stampten zich met AK-47 machinegeweren op de rug bij de voertuigen warm. Ik zwaaide, maar niemand groette terug.
    Met een gangetje van vijfentwintig kilometer per uur plofte de Guzzi door de sneeuw. Plotseling hoorde ik een dof geluid achter me. Ik keek in mijn spiegel. Fuck, Jose lag naast zijn motor. En bewegen, dat deed hij niet. Snel parkeerde ik de Guzzi en trok een sprintje. Maar toen ik bij hem was, begon hij al overeind te komen. ‘Alles goed?’ vroeg ik voor de zekerheid.
    Met duim- en wijsvinger als een rondje maakte Jose het pico bello-teken. ‘Todo bien.’ Hij leunde nog een tijdje op zijn knieën, strekte een paar keer zijn been en daarna was hij fit genoeg om samen met mij de BMW overeind te zetten. Loodzwaar was dat ding, met al zijn bepakking. Het knipperlicht achter was afgebroken; aan twee elektrische draadjes hing het slap naar beneden. Jose haalde zijn schouders op.
    Het was niet de eerste keer vandaag dat hij onderuit was geschoven. Zijn BMW heeft meer grondspeling, hij zat dus hoger in het zadel en kwam met zijn voeten moeilijk bij de grond. De V7 is lage motorfiets en makkelijk te corrigeren.
    Maar toch: Jose’s valpartijtjes waren tricky. Net als ik was hij nergens voor verzekerd. Mocht hij een keertje ongelukkig ten val komen en iets breken dan zou een ziekenhuisopname hem financieel kunnen ruïneren. Dat gold ook voor mij trouwens. Mijn budget was zo krap dat ik me behalve de honderdvijfenzeventig dollar schoolgeld voor Santiago en Sebastian geen vaste kosten kon veroorloven. Daar stond tegenover dat ik gewend was niet meer verzekerd te zijn. In de jaren dat ik in Bolivia woonde, had ik een verplichte WA-verzekering voor mijn Toyota Landcruiser afgesloten. Meer verzekeringen bestonden er in het land niet. Die ene keer dat ik met mijn Honda XR650R enduro motor op een landweggetje over de kop sloeg en mijn sleutelbeen brak, betaalde ik de operatie uit eigen zak. Het was mijn allereerste botbreuk.
    In Nederland betaalde ik me scheel aan premies. Ik had zelfs een brand- en inboedelverzekering.
    Stijf sloeg Jose zijn been over het zadel. Met twee vingers wenkte hij me. Stoer: ‘Als ik mijn poot een keer breek, dan schiet je me dood, oké?’

    We reden in het donker, ik voorop. Over asfalt dit keer. De wind joeg stuifsneeuw in elfjes-achtige vormen voor me uit. In het schijnsel van de Guzzi zag dat er best vrolijk uit.
    Ineens zag ik niets meer. De koplamp was uitgevallen.
    Ik stopte langs de kant en gaf een paar harde klappen op de behuizing. Dat wilde wel eens helpen. Het bleef donker. Ik geloofde het wel, het had nu geen zin om de bedrading uitvoerig na te lopen. De fluitende, ijskoude wind ging dwars door mijn kledinglagen heen, zo mijn botten in. Mijn tenen en vingertoppen gloeiden.
    Jose kwam naast me staan. ‘We zoeken wel ergens een slaapplek,’ riep hij. ‘Volg me.’
    Rillend liet ik de koppeling opkomen en bleef dicht achter Jose rijden. De lamme leidt de blinde. Ik grijnsde.
    Jose’s achter- en voorlicht waren de enige kleuren in deze gitzwarte en eenzame nacht. Een hond stak over. Ik had medelijden met het beest. Zo helemaal alleen, op deze hoogte, in deze kou.
    Even later stopte Jose bij een betonnen muur een meter of tien van de weg. Het was de enige beschutting in de weide omgeving. We besloten hier te overnachten. Jose klapte zijn vizier open. ‘Zag je die wolf ook?’

    Beantwoorden
  • oktober 12, 2017 om 17:31
    Permalink

    Gebruik nu niet zulke woorden Paul, straks tikt Askimmmm met je mee en lig je er uit, inderdaad, veel uit dit forum is verwijderd, als het is wat je tikt, moet het een bijzonder boek worden.. Guz en een Theelepel, vreemde combie.

    Beantwoorden
  • oktober 12, 2017 om 17:42
    Permalink

    Geweldig mooi stuk, bij de eerste zin heeft het je in de greep..

    Beantwoorden
  • oktober 13, 2017 om 17:56
    Permalink

    Leest weer verdomd fraai weg Paulusch, 3 werf hulde en gaat vooral zo deur mien jung!

    Die Rienck is ook lekker bezig zeg, maakt daarbij Jan zo bang dat die nu aan het overwegen is maar eens wat met het gelijke geslacht te gaan beginnen. Net als zijn ex…….

    Mijn advies, als ze niet luisteren willen, meppen en niet zo zachtjes ook!

    Ik sla nog even een ouzootje achterover, hakken heerlijk weg hier op dakterras hotel aan de voet van de Akropolis. Verdomd geinige stad dat Athene!

    Beantwoorden
    • oktober 14, 2017 om 05:14
      Permalink

      Dank Roy, je zei het al eerder, je kan alleen anderen afzeiken als er niks zinnigs, je strot uit komt. Aangezien je net zo Intellect als Rienck bent, zie alleen flauwekul van jullie voorbij komen. Nog Rienck, nog jij, ziet niet wie Man 1 dan was, bij deze zal ik het Huzarenstuk ontluisteren. Was een Student, verkocht Studie boeken aan huis. Mevrouw was onderwijzer. Proost, Mien jong

      Beantwoorden
  • oktober 14, 2017 om 13:36
    Permalink

    Jan, Jan,Jan…Roy is de laatste tijd nou juist zo vriendelijk en mild.

    Je had allang verteld van die student. Je valt in herhaling; wellicht wordt je al wat ouder.
    Bovendien is het een nodeloos detail, net als dat van die vrouwen. Die hebben gedaan, waar jij om vroeg: als een kippetje geplukt worden.

    Het doet er niet toe, wat een ander doet. Maar waar ben je zelf verantwoordelijk voor (geweest).
    Een beetje zelf-reflectie dus.
    En anders blijf je eindeloos de geschiedenis herhalen.

    Beantwoorden
  • oktober 14, 2017 om 18:17
    Permalink

    Oeps, nooit een eerste tekstversie delen. Had nog aardig wat werk nodig. Anyway Jan, Rienck heeft hier en daar toch een punt. Roy is op zijn manier erg rustig, al begrijp ik niet wat hij met die stoere praat bedoelt, meppen enzo. En wat de vrouw betreft, wat jij beschrijft is hier in Sucre dagelijkse kost. Vandaar ook dat ik zo goed als full time met mijn Mannetjes bezig ben. Wat een lol hebben we met zijn drieën. Voor de rest geloof ik het hier wel, zo’n beetje met alles. Afgelopen donderdag had ik een afspraak met de advocate, we zouden naar Blade runner gaan. Heb tot een kwartier na het begin van de film op haar gewacht, daarna naar mijn hostal gekuierd. Mevrouw kwam vijf minuten na mij. Meteen de zaal ingedoken. Toen kreeg ik een bericht: ‘Ben in de zaal, waar zit je?’ Heeft in d’r eentje die film van drie uur uitgezeten. Vond dat wel grappig.

    Beantwoorden
    • oktober 14, 2017 om 19:42
      Permalink

      Paul, dat is met het oog op de toekomst een uiterst positief verlopen afspraak. En dat meen ik in alle ernst.
      Het betekent nl., dat ze het een spannende date vond; ze heeft moeite gedaan om zich zo mooi mogelijk te presenteren en dat heeft helaas iets langer geduurd dan wenselijk.
      Voor een interessante relatie moeten beide partijen, onbedoeld en niet opzettelijk, uit hun evenwicht gebracht worden.

      Ga haar niet lastigvallen met de rotzooi met Rox. en Nil/Hil. (Het is eerder gememoreerd, “van een jankende man krijg je een droge kut”).
      En ga ook niet jouw frustraties daarover op haar afreageren.
      Geef haar de kans om zich te laten zien wie ze is. Dan gaat het helemaal goed komen.
      En wellicht kan ze ook nog iets voor je betekenen op juridisch vlak.

      Beantwoorden
  • oktober 14, 2017 om 22:35
    Permalink

    Ik neem de vrouwen hier niet echt serieus, Rienck. Moet meer om ze lachen. Enne, geen enkele frustratie. Verontrustend.

    Beantwoorden
  • oktober 15, 2017 om 06:41
    Permalink

    Jongens wat is er met jullie aan de hand, can’t handle a joke nowadays? Anyhow, ben blij voor Jan dat hij hier een spreekbuis heeft, maar dan moet je wel de kritiek erbij voor lief nemen, dat kan je sieren!

    Overigens gisteren een alleraardigste fietsrit door Athene gemaakt met een nog alleraardigste gids, geboren in Athene uit een Nederlandse moeder en jawel Griekse vader. Spraak heel charmant Nederlands deze dame. Maar in de Griekse oudheid, bakermat van de westerse beschaving wordt algemeen aangenomen was mannenliefde het hoogst haalbare. Vrouwen waren er enkel om nageslacht te baren, niets meer wel veel minder.

    In oorlogen werden enkel mannelijke koppels gekozen die uit liefde hun wederhelft tot alles zouden beschermen en voor hem zouden doden, het ultieme leger?

    Dus trek daaruit een les met die vrouwen, heren!

    Overigens Paul verbaast mij jouw opmerking dat je niks van mij snapt, ik heb niets anders dan stoere taal, veel wol weinig schaap, ja Jan dat is mijn intelligentie, nivo streekroman!

    Beantwoorden
    • oktober 16, 2017 om 16:42
      Permalink

      Artistoteles, als ik me niet vergis, Roy. Ja, mooie gedachte. Jose en ik hadden dat. Twaalf dagen in die enorme kou naar Teheran. En we hebben geen moment geklaagd. Vulden elkaar wonderlijk aan. In korte tijd is hij een van mijn allerbeste vrienden geworden. Als wij samen in een loopgraaf zouden staan, zou niemand ons passeren. Op het moment dat jij dit schrijft, ben ik dit aan het uitwerken.

      Beantwoorden
  • oktober 15, 2017 om 13:45
    Permalink

    Hier was ik al bang voor!

    Eerder heb ik al eens een wiki-lijstje van BBP per hoofd v/d bevolking gegeven:
    https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_landen_naar_bbp_per_hoofd_van_de_bevolking
    Volgens de onderzoekers Richard Lynn en Tatu Vanhanen bestaat er voor elk land een direct verband tussen IQ en BBP per hoofd v. bevolking. https://en.wikipedia.org/wiki/IQ_and_the_Wealth_of_Nations

    Bolivia bevindt zich op plaats 123. Het gaat dus om een land van anderhalve hersencelligen.
    Dat wil niet zeggen, dat ze allemáál dom zijn. Maar gemiddeld genomen is het niet erg hoopgevend. Hersens moet je daar dus met een zak-lantaarntje zoeken.
    Het mag duidelijk zijn, dat “een belangrijke advocate van het Hooggerechtshof” in Bolivia de regel-bevestigende uitzondering is.

    En nu ga je tegen háár onverschillig doen…..

    Paul, bewijs jij nu, dat wij gedoemd zijn ons levenslot te laten bepalen door historisch determinisme?

    Beantwoorden
  • oktober 16, 2017 om 11:40
    Permalink

    Streekroman,uiteenlopende definities.

    Citeer, dag Meiden. Zo, bij van optreden Hazes Jr, niet dat ik een enorme Fan van hem ben, dochterlief vroeg of Pa mee wilde, tuurlijk, voor je Kind doe je alles.

    Kritiek, kan ik goed verdragen, vind het alleen jammer dat er bepaalde onzin bij komt, als je geen kritiek kunt hebben moet je vooral niet op dit Blog reaggen. Steek overigens wel veel hier van op, eenjankendeventveroorzaakteendrogekut. Geweldig.

    Ben meer van Costuumdrama’s, ja, ik raak op leeftijd, maar zijn wij niet allen van de jaren 60, met het heengaan van Che, was ik 5.. Dus vroeger was ik inderdaad al heeeelll oud, mijn zoon noemt mij soms een Alzheimer Light geval.. Typisch, of toch niet..

    Neem nog maar een Bruine Gemeente Pils, oftewel een Koffie.

    Beantwoorden
  • oktober 16, 2017 om 15:06
    Permalink

    Tja, in Bolivia is het buskruit niet bepaald uitgevonden, Rienck. Vind plaats 123 nog een behoorlijke score. Waarschijnlijk houdt dat in dat het land nog een plaatsje boven België staat. Men is te opportunistisch. In Sucre houden de mensen van feesten, drinken, feesten, drinken, neuken, feesten, drinken, neuken. Kortom, de ondraagelijke lichtheid van het bestaan, dat zo ondraagelijk is dat het voor de meeste mensen weer dragelijk wordt. Helaas geldt dat niet voor mij. Afgelopen week veel te weinig geschreven. Schaam me daar een beetje voor. Dus deze week moet ’t er van komen. Ben gisteren met de advocate naar de ‘Miss vijftien-verkiezing’ geweest, just for the fun of it. Was een erg leuke avond, de meisjes deden zo hun best en ze waren allemaal prachtig. En toen kwam de uitslag: de mooiste meisjes werden naar huis gestuurd. De zaal was er stil van. Juliana, miss fotogeniek, mocht je dit ooit lezen: je bent een Godin. Ik was de hele avond betoverd door je betoverende glimlach. Hoogst waarschijnlijk is voor de uitslag betaald. En zo werd weer een avond in Sucre een schaamteloze avond. De advocate en ik doen het enorm rustig aan. Vind dat wel erg oke eigenlijk.

    Beantwoorden
  • oktober 16, 2017 om 18:13
    Permalink

    Je hebt de link dus niet aangeklikt.
    Dan doe ik het even voor je, opdat je beseft in welk een dramatisch oord je je bevindt:

    7 Nederland 48.222
    14 België 43.533
    Over België ben je dus nogal onbeleefd. Staat nog boven Frankrijk, Duitsland, Canada enz.

    En nu komt het (tromgeroffel):
    123 Bolivia 1.724

    Dit is dus in Amerikaanse Dollars, PER JAAR!!!

    1.724 / 48.222 = 0,036.

    Laat dit getal even diep tot de ingewanden van jouw grijze brij doorsijpelen: Een Boliviaan produceert slechts 3,5% (!) van wat een inwoner van een gezond westers land produceert.
    Een land als Irak, dat in ruwweg 10 jaar door de VS & VK compleet de vernieling in is gebombardeerd, doet het zelfs nog steeds beter.

    Verstandig zijn is dus uiterst noodzakelijk in dit BolleKnolleland, Mijnheer Van Hooff!!!

    Beantwoorden
  • oktober 17, 2017 om 16:17
    Permalink

    Hé Paul, Van harte gefeliciteerd met de verjaardag van je mannetjes.
    Je gaat ze toch niet echt nu al besmeuren met een tatoe?

    Beantwoorden
    • oktober 17, 2017 om 17:13
      Permalink

      in 2 korte zinnen, vreugde en bezorgdheid uitspreken.

      Goed gedaan, Maaike.

      Tja, als je zo rotsvast bent als Paul, denk ik dat het leed al is geschiet, proficiat, maak samen een mooi feest…

      Beantwoorden
      • oktober 17, 2017 om 17:59
        Permalink

        Ja Jan, Niet alle vrouwen zijn lang van stof.
        Ik weet niet waar jij bezorgdheid leest tussen de regels door, ik vind het gewoon niet mooi, bij niemand. Helemaal nu iedereen het blijkbaar moet hebben.

        Beantwoorden
  • oktober 17, 2017 om 20:08
    Permalink

    Maaike,
    blij dat jij ook iets erover zegt.
    Paul luistert vooral & voornamelijk naar vrouwen.
    Dus, nu heb ik goede hoop.

    Een Che Gwarra-tattoe… Weten kinderen veel, wat dat inhoudt.
    In elk geval kunnen ze nu wél roepen:

    “Proleten aller landen, verenigt u!!!”

    Ietsje anders, maar dan precies hetzelfde als het Geloof in de maagd Maria, wat ook in kinderhersentjes wordt geramd.

    Beantwoorden
  • oktober 18, 2017 om 03:57
    Permalink

    Geloof het allemaal wel, Rienck. Las onlangs dat een Boom van binnenuit ging branden, zo zal het met de Maagd Maria ook gegaan zijn dat Men er gelijk iets Heiligs aan hangt.
    Pater Franciscus, een Heilige die ik onlangs tijdens een Motortrip met mijn Zoon tegen het Lijf liep in een Klooster in Belgie, zijn aanblik vond ik zo mooi dat ik niet kon beslissen deze dan wel mee te nemen, deze Heilige heeft de Dierendag in het Leven geroepen… Is dat mooi of is dat mooi.
    Maagd Maria, de Heilige der Heiligen..

    Maaike, hoe omschrijf je iets wat niet per Definitie bedoeld wordt als zodanig.
    Iets wat je niet zou Prefereren, ik zou zeggen, ja leuk, doen Man.
    En niet, je gaat het toch niet doen , klinkt dat niet als bezorgdheid.. Zucht, ben geen Vrouw die iets in een heel kort zinnetje uit kan leggen.. Trouwens, een nieuwe Hit van Dre Hazes..
    Je hoeft mij niets uit te leggen.

    Roy, doe jij een Duit in deze Zak, kom van dat Dakterras,
    Of heeft de Ouzoo je Lam geslagen…. Ook een nummer van Dre.. Wie kan mij vertellen wat ik Gisteren heb gedaan.

    Beantwoorden
    • oktober 18, 2017 om 15:50
      Permalink

      Jan, Als jij je gedachten nou omschrijft zoals jij dat wil, dan zeg ik op mijn manier wat ik kwijt wil.
      Als ik het bericht aan jou had gericht dan had ik dat aangepast, zoals bijvoorbeeld: ‘Hé ouwe’ ‘Ik blijf toch maar hopen’ dat ‘jij alleen’ ‘steeds weer’ ‘wijzer’ wordt, een tattoo ‘dit is voor altijd’. O ja, en nog gefeliciteerd.

      Beantwoorden
      • oktober 18, 2017 om 18:30
        Permalink

        Sorry, Maaike, ik zal het nooit weer doen.. Ik gaf je alleen een Compliment. Mijn nederige excuus, ik meen het. Zo heb ik het nooit bedoeld

        Vrouw onvriendelijk , zuur.. Nee, ben ik niet tegen gekomen. Dat is nu net het verschil tussen Man- vrouw-mannen komen van Mars, vrouwen van Venus.

        Een beetje Humor moet toch kunnen, Barb

        Aangezien jullie al veel langer aan dit Forum deelnemen en ik als Bleekschijter.. Shit, die autoreturn ook weer, denk ik er goed aan te doen om met Kromme Tenen, ingehouden Adem, verdwijn van dit Podium..

        Het gaat je goed, ik zal je Missen, lief en Leed deelden we samen..

        Saluut….

        Ps. Hebben jullie ook van die Moppen boekjes op het Toilet….

        Ik ook niet.

        Beantwoorden
  • oktober 18, 2017 om 17:25
    Permalink

    Gezellig hier… not. Het rienckt hier naar 3 vrouw-onvriendelijk, zure vijftigplussers, en daar bedoel ik Paul niet mee!

    Beantwoorden
    • oktober 18, 2017 om 20:20
      Permalink

      Barbara…, altijd leuk om tegenwind te krijgen, en eerlijk gezegd, daar hoop ik ook op.
      Want zonder dat kan een mens niet vliegen.
      Volgens Nietsche maakt alles, waar we niet dood aan gaan, ons zelfs alleen maar sterker.
      Overigens, Barb, met 46 ben je ook al een flink eind onderweg, hoor.
      Dat rienckt al een beetje naar de herfst.

      Behalve Paul, met zijn Miss-verkiezing & onverschillig doen over & tegen vrouwen (ik citeer letterlijk: “Ik neem de vrouwen hier niet echt serieus, Rienck. Moet meer om ze lachen”), heeft eigenlijk niemand het over vrouwen gehad.
      Oh ja, nog wat gejammer over tweemalig geknipt en geschoren worden door een ex.
      Is dát de kern van jouw probleem? Dat het inhoudelijk verder eigenlijk helemaal niet zo over vrouwen gaat.

      Alleen al de kreet “vrouw-onvriendelijk” is in de huidige moderniteit veel-gebruikt & natuurlijk hardstikke hip.
      Zo wordt in Hollywood nu een blanke meneer onder diezelfde noemer volledig afgebrand, omdat er 7 jaar geleden diverse beginnende actrices besloten om hun carrière een boost te geven, door die meneer enkele vleselijke diensten te verlenen, volgens het oeroude principe ‘Quid pro quo’
      (er wordt zelfs beweert, dat het hier gaat om het oudste beroep, wereldwijd)

      Maar een kreet zonder argumentatie is niet anders dan een passief-agressieve scheet in de wind.
      Barbara, geef aangaande jouw gedachten eens wat meer bloot.
      Van een goed gefundeerde redenering gaan wij, stumpers, zonder twijfel veel leren.
      Sla ons om de oren!!!
      (en Roy uiteraard weer voor zijn billen. Daar houdt hij zo van)

      Beantwoorden
  • oktober 18, 2017 om 20:26
    Permalink

    Hè hè eindelijk the female touch hier op poesiekaalore, ze lezen toch stiekum mee hè, en kunnen het niet nalaten om te reageren. Wat alleen maar toegejuicht kan worden, al was het maar om die 3 azijnpissers van 50plus, al ben ik 38 (voor de 14ekeer ?), tegengas te geven.

    Zullen we het hier hebben over #MeToo nav Harvey Weinstein?

    En Maaike ik ben het helemaal met je eens over die tattoewatties, ik vind het ook geen gezicht maar wat denk je, mijn zoon heeft van de zomer een tattoo laten zetten en mijn dochter vind een sleeve getatoeëerde mannen arm helemaal te gek…… schiet mij maar lek.

    Jan, ik zit nu heerlijk aan de limoncello op een fraai strandje bij Sounio, met uitzicht op de tempel van Poseidon, na een heerlijke middag surfen, stormachtige wind hier al dagen, yiehaaaahahaha – hang loose boys & girls!

    Beantwoorden
    • oktober 18, 2017 om 21:29
      Permalink

      Roy, volgens Barbara moeten wij het meer over vrouwen hebben.
      Ik heb besloten om nog iets te schrijven over wat jouw half-om-half gids in Athene jou toevertrouwde.
      Zij scheerde/schoor alle Grieks-klassieke vrouwen wel heel erg over 1 kam.
      Dat verdient nog wel enige nuance.

      Jij hebt overigens Barb hoogstpersoonlijk & in levende lijve ontmoet.
      Zou het kunnen, dat zij gepikeerd is geraakt door jouw uitspraak, (die Nota Bene door een vrouwelijke gids is gedaan, dus jou treft geen enkele blaam) dat mannenliefde het hoogst haalbare is. Volgens Freud zou dat kunnen wijzen op een milde vorm van penisnijd.

      Er is ook een zeer plausibel klinkende theorie, dat uiteindelijk alle vrouwen diep in hun hart het liefst ooit wedergeboren willen worden als man.

      Beantwoorden
    • oktober 18, 2017 om 22:29
      Permalink

      Taar ist tie weer.. Tis nie me Broer, tot ist de Zoon Va me Vader… Ggrrggrogra.. Wi be ik.. Proost Roy, Rienck, Barb, Maaike.. En Paul, hoe is tie.

      Beantwoorden
  • oktober 18, 2017 om 21:10
    Permalink

    Nou Rienck , dan moet je toch maar eens teruglezen wat hier boven allemaal is geschreven over sexverslaafde, besodermieterende vrouwen die je maar gewoon moet meppen, het werd een beetje een klaagzang van huilende mannen. Al moet ik je nageven dat jij wel schreef dat je hoopte op een ontknoping ( Nilda) van een alles overstijgende liefde.

    Beantwoorden
    • oktober 18, 2017 om 21:33
      Permalink

      Ja Barb, toen ik dat schreef kreeg ik er bijna zelf een hoogtepunt van.

      Beantwoorden
  • oktober 19, 2017 om 19:23
    Permalink

    Mooie tekst, Paul!
    Ik voelde jullie kou tijdens het lezen?
    Grt Bram

    Beantwoorden
  • oktober 19, 2017 om 21:56
    Permalink

    Roy, de idee van jouw Griekse gidsje is natuurlijk je reinste flauwekul.
    Zo bewijst de vrouw van Sokrates, nee, niet de voetballer, maar die filosoof uit de Griekse Oudheid.
    Volgens overlevering via zijn leerling Plato, stond deze vrouw, Xanthippe genaamd, bekend als een draak van een mens, een bazige kenau, een horreur aan de etenstafel en een lelijke heks in de omgang. Zij zou zelfs niet geaarzeld hebben om, en plein publique, een pan met water over het hoofd van haar echtgenoot uitgestort te hebben, omdat ze boos op hem was.
    Daar is dus niets onderdanigs aan.

    Hoogstwaarschijnlijk is haar gedrag vooral gestuurd door afgunst, omdat zij niet kon bedenken, wat haar grote echtgenoot, algemeen aangenomen als de meest intelligente mens van zijn tijd, moeiteloos uit zijn toga wist te schudden.
    Dat is een uiterst vervelend trekje onder vrouwen, dat zij eerst iemand trouwen uit bewondering voor zijn kunnen, om hem vervolgens een kopje kleiner proberen te maken, opdat hij niet het gevoel gaat krijgen, dat hij beter is dan haar.

    Een andere visie op Xanthippe zou zijn, dat zij een uiterst zelfstandige mevrouw was, omdat haar man dag in, dag uit op straat rondliep te oreren over ethische problemen van goed en kwaad.

    Dat vrouwen in de klassiek oudheid slechts voor het baren waren, komt natuurlijk uit de koker van dichters en schrijvers. Dit zijn over het algemeen mensen, die de weg kwijt zijn.
    Wij zitten niet voor niets op dit Guzenglorie, waarvan de hoofdpersoon beweert, dat de ideale weg naar Bolivia via Japen loopt.

    Ik denk, dat jouw gids, óf interessant wilde doen met een theorie, die volstrekt in tegenspraak is met wat elke vrouw van zichzelf weet, nl. dat zij uniek is en enig in haar soort.
    Óf, dat zij met opzet jou wilde testen, hoe goedgelovig je bent.

    Het enige antwoord, dat je haar had moeten geven is haar even een flinke mep te verkopen, uiteraard voor haar billen.
    Dan had zij zich weer bij haar vriendinnen op hun wekelijkse bijeenkomst in het lokale koffiebar kunnen beklagen over ongewenste intimiteiten & andere vrouwonvriendelijkheden.
    En dan w as er een siddering door het groepje vriendinnen gegaan, zuchtend: “Oeh, spannend!!!”

    Vrouwen houden nu eenmaal van slechte mannen, die hen, al jokkebrokkend, de hemel beloven.

    Beantwoorden
    • oktober 22, 2017 om 17:51
      Permalink

      Ik moet om je lachen, Rienck.

      Beantwoorden
  • oktober 20, 2017 om 07:51
    Permalink

    Kijk die Bram weet hier goed de angel uit te trekken maar dan komt Rienck langs en die steekt hem er weer vol in.

    Ik was met mijn lieftallige ega, dan ga ik vrouwen geen tik op hun billen geven, ik heb dat overigens nog nooit gedaan, zomaar vrouwen fysiek lastig vallen, enkel wanneer het gewenst was/is. En nee dat heeft niks te maken met de huidige discussie, dat noem ik gewoon respect hebben voor het andere aantrekkelijke geslacht.

    Bovendien heb ik nergens vermeld dat de tekst over ”mannenliefde het hoogst haalbare” van deze lieftallige Sapfo de grieks/nederlandse gids afkomstig was. Ik heb dat zelf aangedragen tijdens de fietstocht en we hebben daar over door gedelibereerd.

    En dan kan een Xanthippe nog zo’n kenau zijn, dat doet niets af aan het feit dat mannenliefde het hoogst haalbare zou zijn en vrouwen enkel als fokzeugen zouden dienen toenertijd. Ik persoonlijk denk dat de werkelijkheid iets genuanceerder lag.

    Maar om nu terug te komen om waar het hier om draait, Heer Paulusch en zijn reisje, je schrijft dat je niet zomaar je eerste tekstversie hier moet posten, waarom niet, je krijgt hier al lyrische reacties over, hoe veel beter moet dan de 2e, 3e, 4e…….. versie nog worden????

    Lukt het schrijven nog een beetje? En hoe kunt U zich op dit moment financieel bedruipen? Normaal gesproken een groot onderwerp, en hoe zit het met de geneugten des levens, ik bedoel de geest verruimende/bedwelmende middelen die je normaal nodig had om te kunnen functioneren/slapen? Maw hoe vergaat het heer van Hooff wanneer hij niet on the road is.

    Beantwoorden
  • oktober 20, 2017 om 10:57
    Permalink

    Ik ben allerminst gepikeerd hoor Rienck, weet niet waar je dat uit opmaakt, en heb al helemaal geen last van penisnijd. Roy dat klinkt als een geerlijke lange vakantie in Greece, geniet!

    Beantwoorden
  • oktober 20, 2017 om 16:36
    Permalink

    Weest getroost genadige vrouw, ik zal vannacht wederkeren tot het hollansche koninkrijk en bijbehorende klimatologisch gestel.

    Overigens wat is Geerlijk? Noord Hollands van Jan zijn vrienden Geer en Goor? Vallen mijninziens binnen het scala Dre Hazes…..

    Overigens moet ik wel een guilty pleasure bekennen dat ik aangenaam verrast ben door kleine Dre zijn zus Roxanne wat zij aan muzikaliteit ten gehore brengt.

    Ik groet U bij deze allen een voorbeeldig weekend tegemoet!

    Beantwoorden
  • oktober 21, 2017 om 19:25
    Permalink

    Yiehaa!!!!! net koud in het land en spetterende wind, zon en niet eens zo koud om te surfen ?

    Beantwoorden
  • oktober 22, 2017 om 15:37
    Permalink

    Hi guys, zat/zit even in een dip. Dan word ik overvallen door de nutteloosheid en uitzichtloosheid van mijn leven hier in het donkere Sucre. Optimisme duurt in dit land nooit erg lang. Onder andere voel ik een groot verlangen weer eens een mooie Nederlandse vrouw in mijn armen te nemen, Judith bijvoorbeeld. En als ik dan door hele domme pech mijn geliefde telefoon verlies (de helft van mijn bezittingen), dan pakken nog donkerdere wolken zich samen. Wonderlijk dat je je kunt hechten aan een telefoon, aan zijn vorm, zijn gewicht, zijn kleur en laat ik zijn mogelijkheden niet vergeten. Ben echt bedroefd, ook omdat het mijn lifeline is, mijn digitale vlucht uit dit niemendal. Mij kan in de hele ikook-golf weinig worden verweten, domweg omdat ik niet eens meer weet hoe een vrouwenlichaam ruikt. Geloof wel ik me in het algemeen netjes heb gedragen, zoals Roy zegt gewoon uit respect. Mijn Mannetjes gaan erg slecht op school, zo slecht dat ze waarschijnlijk van school moeten. Heb al aardig wat gesprekken gehad met leraren en schoolhoofden (inderdaad, ik voer die gesprekken), om de situatie te duiden, maar ik vrees dat het proces onomkeerbaar is. Heel triest, vooral omdat ze verre van dom zijn. Ze horen hier gewoon niet thuis. Voor de verandering zijn ze deze zondag niet bij mij, de eerste dag in zeven weken dat ik ze niet zie. Ook de voetbal overgeslagen. Ik vraag me af hoe dat over een tijdje moet. Voor de rest heb ik even niets te melden. Fijn dat Guzzigalore de wind eronder heeft.

    Beantwoorden
  • oktober 22, 2017 om 17:18
    Permalink

    Nou, dan ook de laatste versie. Zo is-ie goed

    15.

    De Karpan highway steeg en daalde. Soms reden we over asfalt, maar meestal over sneeuw. Op vijfentwintig honderd meter hoogte hingen de wolken zo laag dat ik ze voor mijn gevoel zo uit de lucht kon trekken. We passeerden een militaire colonne. Soldaten in groene camouflage pakken stampten zich met AK-47 machinegeweren op de rug bij de voertuigen warm. Ik zwaaide, maar niemand groette terug.
    Met een gangetje van vijfentwintig kilometer per uur ploegde de Guzzi door de sneeuw. Plotseling hoorde ik een dof geluid achter me. Ik keek in mijn spiegel. Fuck, Jose lag naast zijn motor. En bewegen, dat deed hij niet. Snel parkeerde ik de Guzzi en trok een sprintje. Maar toen ik bij hem was, begon hij al overeind te komen. ‘Alles goed?’ vroeg ik voor de zekerheid.
    Met duim- en wijsvinger maakte Jose het pico bello-teken. ‘Todo bien.’ Hij leunde nog even op zijn knieën, strekte een paar keer zijn been en daarna was hij fit genoeg om samen met mij de BMW overeind te zetten. Loodzwaar was dat ding met al zijn bepakking. Het knipperlicht linksachter was afgebroken; aan twee elektrische draadjes hing het slap naar beneden. Jose haalde zijn schouders op.
    Het was niet de eerste keer vandaag dat hij onderuit was geschoven. Zijn BMW heeft meer grondspeling, hij zat dus hoger in het zadel en kwam met zijn voeten moeilijk bij de grond. De V7 is lage motorfiets en makkelijk te corrigeren.
    Jose’s valpartijen waren tricky. Net als ik was hij nergens voor verzekerd. Mocht hij een keertje ongelukkig ten val komen en iets breken, dan zou een ziekenhuisopname hem financieel kunnen ruïneren. Dat gold ook voor mij. Mijn budget was zo krap dat ik me behalve de honderdzeventig dollar schoolgeld voor Santiago en Sebastian geen vaste kosten kon veroorloven. Daar stond tegenover dat ik gewend was niet meer verzekerd te zijn. Verzekeringen waren er niet in Bolivia. Die keer dat ik met mijn Honda XR650R enduromotor op een landweggetje over de kop sloeg en mijn sleutelbeen brak, betaalde ik de operatie uit mijn eigen zak.
    In Nederland betaalde ik me scheel aan premies. Ik had zelfs een verzekering voor mijn begrafenis.
    Stijf en met een kramp in zijn gezicht sloeg Jose zijn been over het zadel. Met twee vingers wenkte hij me. ‘Als ik mijn poot een keer breek, dan schiet je me dood, oké?’

    We reden in het donker, ik voorop. Over asfalt dit keer. De wind joeg stuifsneeuw in allerlei vormen voor me uit. In het schijnsel van de Guzzi was dat een best vrolijk gezicht.
    Opeens was het pikkedonker; de koplamp was uitgevallen.
    Ik stopte langs de kant en gaf een paar harde klappen op de behuizing. Dat wilde wel eens helpen. Het bleef donker. Ik geloofde het wel, het had nu geen zin om de bedrading uitvoerig na te lopen. De fluitende wind ging dwars door mijn kledinglagen heen, zo mijn botten in. Mijn tenen en vingertoppen gloeiden.
    Jose kwam bij me staan. ‘We zoeken wel ergens een slaapplek. Volg me.’
    Rillend liet ik de koppeling opkomen en bleef dicht achter Jose rijden. De lamme leidt de blinde. Ik grijnsde.
    Jose’s achter- en voorlicht waren de enige lichtpunten. Een hond stak over. Ik had medelijden met het beest. Zo helemaal alleen, op deze hoogte, in deze kou.
    Even later stopte Jose bij een vervallen betonnen wachthok. Het was de enige beschutting in de weide omgeving. We besloten hier te overnachten. Jose klapte zijn vizier open. ‘Zag je die wolf ook?’

    Beantwoorden
  • oktober 22, 2017 om 19:08
    Permalink

    Wat is er in Godsnaam met jullie aan de hand?!?!
    Roy heeft hier ineens een onwaarschijnlijk politiek correct betoog. En Paul, begin jij nu ook al over respect te kwalmen!?

    Die belachelijke MeToo-golf komt uit Hollywood, waar het van voor tot achter ALLEEN maar om uiterlijk draait. Vrouwen, maar mannen evengoed. Het is een potsierlijk circus van boobs & butts, hot & pretty.

    Wat je nodig hebt als acteur/actrice is bepaalde looks en, vanwege de moordende concurrentie en de mogelijke enorme beloningen in geld en status, bereid te zijn tot het uiterste te gaan.
    Acteren lukt alleen maar geloofwaardig als je daarnaast een schizofrene tot psychopatische persoonlijkheids-structuur hebt. Naast Borderline een exhibitionistische vorm van Multiple-Personality-Disorder .
    Kortom, het is een krankzinnigen-instelling van zowel de mensen, die aan de touwtjes trekken als van de mensen, die sterallures hebben.

    Nu zijn er een paar stoephoeren, die zichzelf als vlees hebben aangeboden door uit eigen beweging en volledig bij hun volle bewustzijn te besluiten bij een producent langs te gaan op zijn kamer.
    Ineens 10 jaar later herinneren deze lellebellen, dat niet alleen hun publiciteit een duwtje in de rug moet hebben, maar dat er ook nog even vorstelijk geïncasseerd kan worden.
    MeToo# is geboren. En wordt er respect geëist.

    Wel, allereerst is respect een kunstmatig sociaal construct. Het bestaat helemaal niet, maar is bedacht. Nergens in de natuur is respect een op te eisen recht.
    Filosofisch gezien heeft het geen enkele betekenis.

    Respect binnen een populatie mensen is iets wat je verdient en afdwingt. Niet iets waar je aanspraak op kunt maken.
    Het zijn de amorele mensen, die respect eisen.
    En dit uiteraard eisen van de morele mensen.
    De staat tov de burgers, de kerk tov de volgelingen, veel ouders tov hun kinderen.
    De regels gelden nl. alleen voor de onderdanen, niet voor de regelgevers.
    En veel mannen laten zich de wet voorschrijven door vrouwen.

    Ineens zijn er overal mannen, die plotsklaps opspringen en beweren, “kijk mij eens, ik heb respect voor de vrouw”, als Pavloviaanse trekpoppetjes, die zich laten manipuleren zodra het belletje gaat rinkelen
    “Oh, mag ik je niet tegenspreken?
    “Oh, moet ik mijn Borsthaar waxen?
    “Oh, wil je dat ik op 1 been ga hinkelen”

    Laat vrouwen eerst bewijzen, dat ze respectwaardig zijn. Zo niet, links laten liggen en door naar de volgende. Totdat je iemand tegenkomt, die wél deugt.

    Alsjeblieft mannen…., groei een paar kloten!

    Beantwoorden
  • oktober 23, 2017 om 10:06
    Permalink

    Tsja Rienck dat vrouwen zich omhoog slapen moeten ze zelf weten, dat is hun keuze en zijn ze bewust bij, heeft niks met respect te maken, nou ok toch wel dat ik daar minder respect voor kan hebben dan zij die iets bereiken op ‘eigen’ kracht.

    Dat vrouwen ongewenst handtastelijk of verbaal met seksisme te maken hebben is in mijn optiek een gebrek aan respect van de man naar de vrouw toe.

    Zo dat is mijn uitspraak en hebben jullie het op deze mooie maandagmorgen weer mee te doen.

    Oh ik hoorde laatst een mooie anekdote van Kees van Amstel die was met een georganiseerde reis in Brazilie waar de dames van de groep aardig opgezweept raakte van de met wasbord getorste donkere dansers die de dames tot dans hoogtepunten op zwiepten en daarbij de nederlandse mannen toeriepen, ‘daar kunnen jullie nog iets van leren’. Totdat de 1 na de ander terug kwam van, hij zat aan mijn borst, oh bij mij in mijn kruis, oh en of ik hem mijn kamer nummer wilde geven. De nederlandse, daar kunnen jullie nog wat van leren mannen werden gevraagd of ze hen wilde beschermen en naar het hotel terug wilde escorteren…….. dus het gebeurd ook andersom he………..

    Beantwoorden
    • oktober 26, 2017 om 06:24
      Permalink

      Er zijn toeristen in Kenia op safari, die verontwaardigd gaan doen, als er een leeuw aan hun arm zit te kluiven, omdat ze dachten dat ze in de Beekse Bergen rondliepen.
      Of ze besluiten te zwemmen tussen de krokodillen en zijn verbaasd, dat ze halverwege geen benen meer hebben.

      Elke keus heeft consequenties.
      Je gaat je eigen mannen de gek aansteken, vervolgens zit je je op te geilen aan mannelijk vlees, so …..face the consequences!
      Anders houd je kunstmatig domme vrouwen in leven.
      Wat een bedreiging is voor een vitale populatie.
      (ask the Rox, for example)

      Beantwoorden
  • oktober 23, 2017 om 11:33
    Permalink

    Zo, ik ben even weggeweest van hier. Ik ben er stil van… Wat moet je dan zeggen, als vrouw? Dat ik 44 ben en dus nog lang niet geboren was toen Che stierf? Laten we het daar maar op houden voor vandaag.

    ps Paultje, ik kan niet wachten op het boek. Die tekst leest zo lekker weg! En door!

    Beantwoorden
  • oktober 24, 2017 om 07:44
    Permalink

    Niet om het 1 of ander Paul, maar je zit hier al aan 75 berichtjes op 1 onderwerp, fakeboek eat your heart out!

    Het gaat er hier weer ouderwets aan toe, jij in een dip, een paar gefrustreerde mannen die zich om van alles en nog wat onbelangrijk is druk maken, af en toe een paar dames die het nog proberen te redden…….

    Maar hoe moet dat nu met die kereltjes van je die van school af moeten???? Ik neem aan dat ze basis onderwijs volgen, hoe kunnen ze daar vanaf getrapt worden? Is er in dat prachtige schitterende fantastische geregeerde Bolivia niet zoiets als leerplicht voor minderjarige? Of vraag ik nu iets heel raars? En wat doet school er aan om ze wel te laten slagen in het proces?

    Beantwoorden
  • oktober 31, 2017 om 00:50
    Permalink

    He Rienck, ja was even druk bezig met mijn boekie. Ben over de 20.000 woorden en da’s lekker, zo’n 75 boekpagina’s. Die telefoon mis ik voor geen meter. Kan ik ook niet lastig worden gevallen door deze of gene. Ze zitten op el Sagrado Corazon, het Heilige Hart, men zegt de beste school van Sucre. Je moet gemiddeld een zeven staan en dat halen ze niet. Cijfers worden bij elkaar opgeteld en vooral het eerste half jaar gingen ze heel slecht. Maar er is ook veel prestige meegemoeid. Prestige, echt zo’n woord waar je je gat mee schoonmaakt. Maar ja, TIB, This is Bolivia. Jongetjes willen na school buiten spelen, maar ze worden elke dag opgezadeld met zo’n berg huiswerk dat ik er plaatsvervangend deprie van word. Plus puntje is dat ik een gringo ben en je een tweeling niet zomaar van school schopt (ook prestige, want twee knappe ventjes) en het tikt financieel weer aan. Dus ik moet het nog zien.

    Beantwoorden
  • november 2, 2017 om 22:16
    Permalink

    Paul, ik denk, dat jouw reactie voor Roy bedoeld was. 😉
    Als gevolg hiervan, naar het schijnt, is hij nu bij de psycholoog in behandeling voor een identiteits-crisis.
    Geplaagd door de ‘alles-op-zijn grondvesten-doen-schuddende’ vraag: “Wie ben ik?!”

    Wat school betreft, in het algemeen kun je stellen, dat hoe meer huiswerk de kinderen krijgen, hoe slechter het niveau van de docenten.
    Want je kunt je afvragen, als de kinderen de hele dag op school zitten, wat wordt hen dan in vredesnaam in de les geleerd, dat ze vervolgens ook nog eens huiswerk meekrijgen?
    En dit geldt zeker voor de lagere school.

    Een door & door socialistische samenleving, zoals in Bolivia, wat zich vooral richt op nivellerende gelijkheid en waar dus niet gestreefd wordt naar excelleren in een vakgebied, is goed onderwijs waarschijnlijk teveel gevraagd.

    Als jouw jongens (te) slecht presteren kun je ook zelf de handschoen oppakken: heb je gedacht aan thuis-onderwijs?
    Dat biedt nl. diverse mogelijkheden, die een nogal rigide school-programma niet toelaat.

    Beantwoorden
  • november 5, 2017 om 07:57
    Permalink

    Weest gerust Rienck, kbenda weah! Was ffies inderdaad in retraite maar weet weer wie ik ben, Edward is de naa??☠️??? zo die is weer opgerot, mijn alter ego, was eigenlijk de bedoeling dat ik die de baas weer zou zijn.

    Paul, scholen die zich op de borst slaan met prestige en excellent etc, weghalen die kiddo’s. Niks goeds aan, mijn lieftallig eega geeft les op een school met predikaat, excellente school. Welke je sinds kort in NL mag dragen als je aan strenge eisen voldoet. Nou laat ik het kort houden, het onderwijs lijdt er onder, enkel presteren, Cito scores zijn belangrijker dan aandacht voor het individu.

    Hoever ben je met boekie, kwart, halverwege? Overigens valt het self propelling effect hier op de site mij zwaar tegen. Had gehoopt op meer spin off, maar nee enkel de klagende 50tigers geven er hier een draai aan, jammer! Kom op meelezende zwijgers, laat van U horen!!!!!

    Beantwoorden
  • november 7, 2017 om 10:49
    Permalink

    Ja Roy, die meelezende zwijgers….

    Het lijkt wel of tegenwoordig iedereen alleen nog maar met aanmoedigende complimentjes en positieve duwtjes in de rug zich staande kan houden.
    Zijn we als mensheid alleen nog maar volgers? En klagers?

    Weken lang zijn 2 vervelende ettertjes niet aanwezig geweest, en er kwam niets.
    Nu zijn deze 2 vooral vriendelijk & voorkomend. Nu komt er af en toe een zucht of een klacht.

    Waar is die robuuste mens gebleven, die gedurende 10.000 generaties zich door weer & wind, tegenslag & vernietiging heeft geworsteld
    Is één generatie welvaart-staat genoeg om een ruggengraat week te maken of te breken?
    Als dat waar is, dan verdienen we het om weggevaagd te worden uit de evolutie.

    Laat ik dan maar mij tevreden stellen met het aan mijn lans rijgen van ongebonden jongedames.
    Liefde is een werkwoord!

    Beantwoorden
    • november 11, 2017 om 07:29
      Permalink

      Even ontspannen, de ingehouden Adem en Kromme Tenen, beginnen te Irriteren

      Dat is de nieuwe maatschappij, Rienck, elkaar complimenteren, duwtjes in de Rug
      Elkaar aan- bemoedigen

      Sterker nog, in je vrije Weekend bij elkaar, en het liefst op een Zondag bij je collega… S om beurten koken.

      Geef je tussendoor op het werk aan, op de vraag, hoe was je Weekend, heb je nog iets leuks gedaan, moet je vooral niet antwoorden dat je de Zondag die je niet met koken -happen en zuipen bij je collega… S bent geweest, lekker hebt liggen Chillen terwijl je 6dagen in de week werkt.

      paul vraagt waarschijnlijk om een bemoedende Feed, hoe is het daar in Bollie, schiet je al een beetje op met je Boek, hoe gaat het nu met je en je Mannetjes, is het Schoolprobleem inmiddels opgelost, heb je je draai weer een beetje gevonden, ben je nog Chill als…. Hoe is het met Guus.

      INGREDIËNTEN

      Beantwoorden
  • november 11, 2017 om 18:55
    Permalink

    Ja Pablo, komt er nog wat geld binnen, alleen via Motoport of inmiddels meer kanalen, lukt het niet om via Peet Guus naar NL te krijgen of is die pot leeg.
    Het moet toch ook lukken om de boys voor t voetballen even wat bijna spijkeren, heb je nog foto’s van ze?
    Take care x

    Beantwoorden
  • november 15, 2017 om 09:16
    Permalink

    Hij is likes aan het tanken op FB. aan het herdenken dat ie een jaar geleden vertrok……. We doen het hier ws niet goed genoeg om zijn aandacht te trekken en te behouden????

    Beantwoorden
  • november 17, 2017 om 20:15
    Permalink

    Roy, zoek de reden niet bij jezelf.
    Je bent uiterst vriendelijk, zelfs ongelooflijk aardig voor Pablo IJscokar.
    Je stelt belangstellende vragen; en je etaleert zelfs een empatisch vermogen, dat we het afgelopen decennium niet hebben meegemaakt.
    Er is na jouw sabattical een nieuw mens geboren, een gereïncarneerde entiteit is in de bewoonde wereld teruggekeerd.
    Alsof jouw lichaamscellen op een hoger energieniveau vibreren.
    Ik kan er niet goed mijn vinger achter krijgen…
    Kortom, trek het je niet aan, dat we vanuit Sucre doodgezwegen worden.

    Paulus sprak zelf van een dip. Wat toch uiterst opmerkelijk is.
    Terwijl wij hier dagelijks al vroeg weer in het duister zitten met een najaar-depressie, was in Bolivia al op 22 september de dag even lang als de nacht, oftewel de lente is aangebroken.
    De lucht is zwanger van geuren van liefde & geluk, en de natuur viert, dat met een ongebreidelde uitspatting van nieuw leven.

    Het licht is vers
    jouw bladeren
    deinen in de milde zon

    Jouw adem ruist
    langs witte bloemen
    als fonteinen uit jouw bron

    De lente wandelt
    over het vroege water
    de spiegel tekent jouw gezicht

    Ja, in het voorjaar
    klinken door jouw bomen
    woorden als een jong gedicht

    Wiki beweert, “dat de dagen in de lente worden ten opzichte van de voorgaande winter langer, en het zonlicht wordt sterker. Dat heeft effect op mensen, omdat de hoeveelheid serotonine en dopamine hoger wordt. Dit zorgt voor een algemeen welbevinden en enige euforie. Dat het verlangen naar een partner of seks groter wordt is echter niet bewezen, en is mogelijk alleen te danken aan andere, minder verhullende kleding van de mogelijke partners.”

    Paulus vertoonde, hoewel ingehouden, al wis en waarachtig tekenen van baltsgedrag rond een nieuwe bloem.

    Laten we dus maar stilletjes in een hoekje afwachten….

    Beantwoorden
  • november 27, 2017 om 19:01
    Permalink

    In rook opgegaan.

    Dacht dat het een Motor boek werd, lijkt meer op een Triller.

    Beantwoorden
  • november 30, 2017 om 21:30
    Permalink

    Tsja snap het niet, zijn hier nu toch niet echt onaardig (toch?) om niet te zeggen ronduit vriendelijk. We strooien zelfs met complimenten maar toch vertoont hij zich nu enkel op FB en laat dit medium links liggen. Nouja dan ga ik maar weer vreemd met mijn andere motorreis vriendje, Lyndon Poskitt.

    Beantwoorden
  • december 11, 2017 om 11:07
    Permalink

    In Sucre sneeuwt het toch niet.. Bedolven, maar waar onder.

    Beantwoorden
  • december 19, 2017 om 18:57
    Permalink

    Zo, eerste kerstborrel op het Plein achter de rug hik, hik, Paulus hoest nou? Vertel eens? Heb je het leuk?

    Beantwoorden
  • december 23, 2017 om 06:15
    Permalink

    Bij 1 kerstborrel gebleven Barbje? Lees op FB dat paulusch met El twinos een paar daagies aan het voetballen was dus logisch dat hij hier niet kan reageren (yeah right). En blijkbaar heeft iemand daar inside information want wenst hem een fijne kerst toe met oa zijn mooie lieve vrouw?????

    Beantwoorden
    • december 23, 2017 om 10:46
      Permalink

      Nee, het is er niet bij een gebleven Roycito.

      Nou las het inderdaad net op FB, leuk voor hem dan en zijn mooie lieve vrouw! Tot ziens maar weer…

      Beantwoorden
  • januari 18, 2018 om 07:36
    Permalink

    We worden weer eens ouderwets voor het lapje gehouden. 3 maanden niks meer van zich laten horen. En straks, als het boekje klaar is, weer huilie huilie doen: koop mijn boekje koop mijn boekje

    Beantwoorden
  • april 19, 2018 om 22:23
    Permalink

    Ik heb me vijf maanden niet laten zien op mijn site in het kader van een experiment van Google. De deadline van het experiment, waarvoor ik een vergoedinkje kreeg, is vandaag verlopen. En zie: meteen ben ik weer van de partij. Als dat geen toewijding heet en dan weet ik het ook niet meer.

    Beantwoorden
    • april 20, 2018 om 10:16
      Permalink

      Los van al het gezeik en gehuil hier, hoe is het ermee paul? leef je nog een beetje? of is het weer een en al depressie en gezeik in sucre? ^^

      Beantwoorden
    • april 23, 2018 om 23:03
      Permalink

      En wat was het doel van dat expiriment van Google. .?

      Beantwoorden
  • april 20, 2018 om 14:17
    Permalink

    He Johan. Nee man, voor het eerst sinds de tien jaar dat ik hier rondhang, heb ik het naar mijn zin. Gemiddeld ga ik om tien uur naar bed en sta dan fris als een pasgeboren kuiken om zes uur ’s ochtends naast mijn bed. Schrijven tot een uurtje of twaalf, de jongens van school halen, beetje tv-kijken, internetten, voetballen met de jongens of op hun nieuwe fietsen naar de plaza, waar ze de boel onveilig maken en dan is zo’n dag voorbij zonder dat ik er erg in heb. In het begin probeerde Roxana nog te zieken en te zeiken, maar toen ik daar totaal niet op reageerde is ze daar maar mee opgehouden. Dat was dus de truk: negeren. Heb inmiddels 200 pagina’s van een boek dat, vermoed ik zo, toch wel erg bijzonder gaat worden. Aanvankelijk wilde ik in Van hier tot Tokio erachter komen waarom het zo mis ging in Bolivia, maar dat is een totaal oninteressant verhaal. Wel veel flasbacks, die vooral over mijn Mannetjes gaan. In juli moet ik klaar zijn, eind augustus ben ik in NL. Dus geen klachten deze keer, John. Maar Bolivia blijft natuurlijk wel een waardeloos land. Hoop dat ik wat boekies ga verkopen.

    Beantwoorden
  • april 24, 2018 om 14:58
    Permalink

    Waarom kijk is hier nog steeds als het toch al maanden stil blijft…..
    En v*rd*md het leeft!

    Beantwoorden
  • mei 3, 2018 om 21:11
    Permalink

    Het is echt dieptriest en schandalig wat Paul hier flikt. Zijn trouwste en oudste fans negeren en enkel een vooraankondiging dat ie weer naar NL komt om boekjes te verkopen. Boeien, mijn interesse heb je verloren.

    Beantwoorden
  • mei 21, 2018 om 18:39
    Permalink

    Paul blijkbaar ook, Vroeger kon ie nog wel eens geprikkeld reageren op jou reacties.

    Beantwoorden
  • september 29, 2018 om 22:01
    Permalink

    Paul
    I have enjoyed your adventures on the old Guzzi. The unrelenting challenges of weather, people, politics and mental challenge. I hope things are well with you. I’d love to see your book in english.
    I’m a life long Guzzi guy. Stay well my friend

    Tom in Boston

    Beantwoorden
    • september 30, 2018 om 15:27
      Permalink

      Hello Tom, thanks for your kind words. Stay well too, my friend. All the best.

      Beantwoorden
  • oktober 14, 2018 om 16:16
    Permalink

    Hi Paul, je nieuwe boek leest als een trein, je hebt het weer mooi opgeschreven, lekker leesvoer voor de zondag. X Bar

    Beantwoorden
  • oktober 23, 2018 om 18:55
    Permalink

    Heuuuul stil hier… maar heb geen zin in FB, ik Messenger je wel even!

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *