Der Paul ist wieder da

Van de Fransen mag je heel januari gebruiken om de beste wensen over te brengen, ahum, bij deze. Was even uit beeld. Even? Dik een maand. Zo druk met alles, joh, enzo. Werd er door iemand anders op gewezen dat ik nog een website had, en zie, hij is er weer. Der Paul ist wieder da. Mocht het je ontgaan zijn, de derde druk ligt inmiddels in de boekhandel. Dus we kunnen spreken van een succesje. Volgens mijn uitgever verkoopt 80 procent van de Nederlandse schrijvers 1000 boeken, daar hoor ik dus allang niet meer bij, maar tegelijkertijd kunnen maar zes Nederlandse schrijvers leven van hun boeken, daar hoor ik dus ook niet bij. Eigenlijk hoor ik nergens bij, maar dat wist ik al een tijdje. Inmiddels duw ik op de Guzzi door het Nederlandse landschap, op weg naar een biker meeting, lezing of signeersessie bij een of andere boekhandel. Heb ’t wel koud, meiden. Open potje is niet echt geschikt voor dit klimaat en ik zou best een scherm willen hebben. Er wordt van Mannetje in het zadel verwacht dat hij te allen tijden op komt draven met zijn Guzzi, weer of geen weer, en het verbaast me echt dat ik nog geen reuma heb. Overigens ben ik voor Motor Magazine in de weer. Ben bezig met een portret over Numbnut motorcycles in Amsterdam. Een groep vrienden die voor de lol in de vrije tijd motorfietsen bouwt. Dat doen ze zo goed dat de eerste opdrachten binnendruppelen. Heb wat aardige foto’s van de heren. Ik blijf nog zeker tot (of) tot en met mei. Dan weer terug naar mijn Mannetjes. Waarschijnlijk ga ik wel weer op de motor naar Japan. Want zitten zoals ik in Bolivia zat, dat gaat niet meer lukken.