Ben net een dieselloc, kom een beetje puffend op gang, maar als die trein eenmaal in beweging is, dan dendert hij door, tot aan het stootblok toe dat ergens op een rangeerstation in Tokio staat. Afgelopen vrijdag het contract voor een nieuw boek getekend. Dat schept verplichtingen. Ik kan dat boek alleen schrijven als ik op een gegeven moment, ergens in september, de motor oplaad en naar Tokio rijd. Non-fictie dus. Mijn crowdfundcampagne (zie het bericht hieronder) staat na vijf dagen campagnevoeren op 50 procent. Dat ziet er hoopvol uit. In 2005 sloeg ik mijn spullen op. In 2010 ging m’n hele zooi in een container richting Bolivia. Daar hebben vooral mijn Mannetjes profijt van. Dus met gepaste trots kan ik stellen dat ik op mijn 52ste de gelukkige bezitter van geen bezit ben. Over vrij zijn gesproken. Trouwens, wat is het hier oorverdovend stil!
Maar we luisteren wel…
Dame weer ok?
Haha. Ik heb altijd een zekere mate van aandacht nodig. Guzzi loopt smooth, maar nog steeds op de accu. Voor de rest zit de uitlaat bij de kop los, waarschijnlijk door een losse cilinderbus. Koplamp, binnen/buiten is een zooitje, maar krijg een nieuwe. Spanningsregelaar is besteld, heb ook een andere dynamo. Dit alles grotendeels te danken aan good old Fred Pruntel. De slechte relatie tussen dynamo/spanningsregelaar/accu is momenteel het grote manco, maar door een kenner makkelijk te herstellen. De Guzzi heeft twee winters in Nederland gelopen. Dat heeft vooral de buitenkant en bedrading geen goed gedaan. Volgens Natas van Motortoer hoef ik aan het blok niets te doen. Ja, kleppen stellen, kop natrekken. Wel ga ik nog de kruiskoppeling vervangen, deze gaat al meer dan een ton mee. Voor de rest geloof ik ’t wel. Misschien nog wat extra verlichting, of een remlicht. Maar dat is luxe. O ja, wil ook een stang tussen de stuurhelften, want anders vouw ik het stuur zo dubbel als ik de motor op moet rapen. Of vroeg je niet naar de Guzzi?
Je hebt er zelf om gevraagd heer van Hooff, weer eens een reactie op je site van ondergetekende, die kun je krijgen! Zag al wat bedelmails voorbij komen maar met als onderwerp een goed doel, ik dacht oh gaat hij een opvangtehuis in Eritrea opzetten voor weeskinderen, met zijn Guzzi gevluchte Syriers ophalen of een fonds opzetten om zijn gestrande koters naar NL te halen? Neen van dit alles het is om zijn volgende droom te laten financieren. Gelul over vrijheid enzo, je hebt je ziel nu aan de duivel verkocht gosah, je moet nu presteren, je vorige trip was vrijheid, nu moet er een boek komen en moet je verslag doen op je site, 12,000 reden etc. Ik denk dat wij, ok laat ik namens mij zelf spreken, echte vrijheid hebben. Werk part-time krijg fulltime betaald, alle tijd voor de leuke zaken des levens en als het een beetje meezit na de zomer een pak geld mee en 5 jaar niks hoeven te doen. Je schrijft ergens over een tone of voice die je moet zoeken op je site om bv niet die bier met worst rijders tegen je in het verweer te krijgen hmmmm het begint nu al te kriebelen om weer eens lekker wat azijn te gaan pissen hier! Waarom ik je dan toch steun? Ach heb hier best wat lol gehad zeker tijdens je vorige trip, verwacht daar weer wat van, je schrijft best geinig dus zal wel een lollig boekie van komen. Benieuwd hoeveel koters je onderweg verwekt, houd rekening met de Japanse chica’s, die zijn gek op westerse mannen. Spreek uit ervaring, eerste zakelijke trip had ik al in het vliegtuig een bedgenote, 5 minuten op kantoor in Tokio had ik een vriendinnetje waar ik zelfs tot in London en Doha leuke tijden mee gemaakt heb, hoe zou het zijn met Chisa. Anyhow ik dwaal af, misschien rijd ik in September wel een stuk met je mee, al wheeliend op de 996SPS. Deze is net gerepareerd, afstelling was helemaal verlopen, uitkomen bocht haperende motor, isniefijnie. Binnenkort maar weer eens circuitdagje regelen.
Roy, ik denk dat het grootste verschil tussen jou en mij is dat ik binnenkort met mijn Guzzi naar Tokio ga en jij rondjes blijft draaien. Waar ik het wel mee eens ben is dat ik aan de bak moet. Maar dat vind ik niet erg na acht jaar lamlullen in Bolivia. Waar ik het ook mee eens ben is dat er iets meer druk zal zijn. Ook niet erg, ben altijd gewend om met deadlines te werken en als ik die niet krijg kunnen dingen die vandaag kunnen ook volgende week, of die week daarop. Dit geheel volgens de Boliviaanse traditie. Kortom, ik heb zin om te werken. Op mijn manier dan. Fotootje maken, beetje kletsen met de mensen, zwaaien naar de mensen, stukkie rijden, beetje filmen, een aantekening in mijn notitieblokje plaatsen (misschien twee) en voor je het weet is de dag alweer voorbij.
Ik ben zelf te laf om iets dergelijks te ondernemen maar de beurs trekken kan ik wel. Ga ik maar een keer minder uit eten!
Dit is een aardig berichtje, Jo. Ik zou zeggen, leef je uit! 😉 Veel dank,
Paul
Mag ik een andere insteek geven, Roy & Paul?
Paul, hoe heb je je voorbereid op deze trip?
De vorige naar Ushaia was volledig te doen op Engels en Spaans wat relatief eenvoudig is en derhalve, waardoor je jezelf & ons hebt kunnen vermaken met de nodige avonturen en kontfrontaties met lokalen als reiziger en niet als toerist, waarvan er 13 in een dozijn ons lastigvallen over kiekjes en vergezichten onderweg.
Wat ik bedoel: heb je inmiddels basic-Russisch c.q. Mandarijns in je toolbox?
Zoniet, dan ben ik bang, dat er weinig interactie zal komen, anders dan een opsomming van hier koffie gedronken en daar peukje gerookt.
Hoe zie jijzelf jouw “Sturm und Drang in die Freiheit” gestalte krijgen?
Gr,
Rienck
Da’s een goede vraag, Rienck. Hele goede vraag. Vooralsnog niet. Ik heb overwogen om er een cursusje Russisch tegen aan te smijten, maar heeft dat zin? Ik moet wel borden langs de kant van de weg kunnen lezen. Het lijkt me niet zo leuk voor mijn Mannetjes als ik lachend een mijnenveld in rijd. De agenten: “En hij zwaaide ook nog.” Dus de verhalen moeten mijn kant opkomen. Daar moet ik vertrouwen in hebben.
Ik heb zelf veel gereisd en overal heb ik vanaf dag 1 de lokale taal gesproken, AS SOON AS POSSIBLE. (Indien mogelijk ruim van tevoren thuis al begonnen met vooral de basis-grammatica)
En andere reizigers vermeden als de pest!
Anders kun je nl. net zo goed niet gaan en thuis reisprogrammas gaan zitten kijken.
Taal = communicatie = je allerbelangrijkste gereedschap.
Ik weet niet wanneer je wilt vertrekken, maar ga alsjeblieft direct nog beginnen met Russisch, (Lingua Franca voor veruit het grootste deel van jouw reis), want anders blijf je een toerist. En dan garandeer ik jou, dat je geen verhaal hebt tot aan Tokio toe…. en dus geen lezers.
En verdiep je van tevoren in de geschiedenis, wat Eurazië vele malen meer heeft dan heel N & Z-Amerika bij elkaar, zodat je boeiende onderwerpen kunt opzoeken, van waaruit automatisch avonturen zullen komen.
Jouw lat ligt sinds het vorige boek op eenzame hoogte….wat hoge verwachtingen schept. Beschouw dus de vaardigheden, die je had voor die reis als absoluut noodzakelijk voor een volgend boek.
Maar je MOET kunnen communiceren.
Alleen je plassertje laten zien, daar wordt geen enkel meisje warm of koud van.
Ik geloof het wel even met de meisjes, Rienck, dus dat probleem is opgelost. Ik luister naar je, en zal dat abonnementje op Babel.com dan toch maar nemen. Maar het gaat in het boek niet alleen om de mensen, ook om mij. Een insteek zou kunnen zijn hoe ik al stuntelunt en zonder voorbereiding naar Tokio kom. Kracht van het eerste boek was dat ik me continu liet verrassen door de omstandigheden. En dat wil ik nu weer doen. Als ik bijvoorbeeld had geweten dat El Carmen de Bolivar een van de gevaarlijkste gebieden van Zuid-Amerika was, dan had ik door nooit zeven weken gezeten. Nu had ik hét verhaal dat inzicht gaf in het conflict. Go with the flow. Die flow is voor mij belangrijker dan een goede voorbereiding. Los van de visa, uiteraard. Maar ik praat graag met mensen en zij met mij, en daar heb je woorden voor nodig die door beiden te begrijpen zijn. Dus dat zetje heb je me nog gegeven. Alleen in de laatste zin sla je de plank mis. 🙂
Of ik het met je laatste zin eens bent Paul, dat laat ik aan de dames over hier. Maar voor de rest zou ik zeggen, typisch Hollands om lekker voorbereid op reis te gaan. Ik denk dat Paul’s kracht is, ik zie het wel, en taal is maar 1 manier om te communiceren Rienck. En ik wist de getallen niet precies meer maar dit is wat er zoal aangenomen wordt; 55 procent van de communicatie wordt bepaald door de gezichtsexpressie van de spreker en 38 procent door zijn intonatie, stembuiging en andere geluiden, dan uh blijft er nog 7 procent over wat je met woorden duidelijk kunt maken. Dus je plassurt laten zien is een hele duidelijke vorm van communicatie 😛
Haha, blij dat de neuzen weer dezelfde richting op staan, Roy.
Welke route ga je trouwens nemen van de road of bones? Begrijp dat de old summer route abandoned is maar er een alternatief ligt die goed te doen is (al lijkt mij die zonder botten). McGregor/Boorman hebben nog de oude route gedaan, maar kwamen er zonder hulp niet door heen…….. of is dat ook alweer zoiets van pffff man dat vraagt voorbereiding, zie ik volgend jaar ter plekke wel?
Ik geloof ik over de oude route, Roy. Dus bij Yakuts nog een stukkie naar boven. Die route zit al acht jaar in mijn kop, en is zo’n beetje de reden dat ik deze reis wil gaan doen. 2500 kilometer totale wildernis. Er is zelfs nog een spookstad. Maar ik hoor van Yuko* dat er vanuit Magadan geen veerboot meer gaat. Ach, dat zien we dan wel weer. Ja Roy, mag dan wel schatplichtig zijn aan de mensen die me steunen (dank!), maar ga wel op mijn manier reizen – met de wind meewaaien. Verhalen komen wel. Bedoel over een of ander betonstadje op de Kazachstaanse steppen moet je ook een verhaal kunnen maken. Wat je zegt, met handen en voeten. Ook die aanpak levert een verhaal op. Alles en iedereen heeft een verhaal. Kijk naar mij…
* = nog steeds op reis. We gaan elkaar in augustus in Nederland zien.
Een andere tip: interesseer je voor het Russische nieuws.
Aanrader is https://www.rt.com/, een Russische nieuwssite van hoge kwaliteit in 8 talen.
Zo ontdek je het Russische perspectief op de wereld-ontwikkelingen, die door onze Nederlandse Staats Omroep angstvallig vermeden wordt, omdat het te pijnlijk is voor het westen om onder ogen te zien.
De Russen zitten daar nl. zeker niet te wachten op een slecht geïnformeerde Hollandse betweter.
Want voor je het weet heb je de punt van een Buk-raket een halve meter in je aars en vlieg je met supersonische snelheid weer terug naar A’dam.
Dat is natuurlijk wel weer een stoer verhaal voor bij de koffie.
“Ik geloof het wel even met de meisjes, Rienck, dus dat probleem is opgelost.”
Dat weet ik nog zo niet…..
Tussen west-Oekraïne en Oost-Rusland barst het van de Roxana’s, (uiteraard vermomd als Nadia, Lyudmilla en Katja), wachtend op een eenvoudige ziel uit het rijke westen, die met prachtige verhalen op een oude motor hun achterlijke dorp komt binnenrijden, omdat elke afgetrapte Ural met zijspan haar slechts een impotente en met wodka volgelopen mislukkeling heeft opgeleverd.
Zo’n Oostblok-cyrene heeft uiteraard ‘hemelsblauwe ogen om in te verdrinken’ en ‘benen langer dan de eindeloze taiga-wegen’, kortom, 10 x mooier dan het (boos)-wicht uit Bolivia.
Uit jouw antwoord op Brum laatst lees ik, dat je nog weinig diepere inzichten hebt verworven naar het Wat, het Hoe & het Waarom van jouw Sucre-ervaring.
Dan is een mens veroordeeld om te herhalen.
Zo Paul heb je dat mooi voor elkaar, je eigen reis psycholoog! Ik zou zeggen kont tegen de kribbe en het tegendeel bewijzen.
Ik ben een paar maanden geleden homo geworden, Rienck. Wat nu?
Overigens, Rienck, guzzigalore.nl is de plek waar we elkaar van tijd tot tijd liefdevol afzeiken. Roy is de goeroe, maar hij voelt de hete adem van jou in zijn nek. Ik ook, trouwens.
“Ik ben een paar maanden geleden homo geworden, Rienck. Wat nu?”
Dan ben je in Rusland precies op de goede plek. Daar weten ze wel raad met je.
Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden, dat je dan heel snel weer bekeerd bent.
“Roy is de goeroe”
Ik zal Roy niet snel kunnen overtreffen. Maar hij moet wél scherp blijven, natuurlijk.
Je bent kampioen voor één dag. Morgen moet je je weer bewijzen.
Paul, weet, dat ik jou oprecht graag zie slagen, op elk vlak.
Wat ik je probeer duidelijk te maken: ga flierefluiten & avonturieren als een professional (=mét voorbereiding op vaardigheden), niet als een amateur.
Als profi ben je bovenal zelfredzaam, en pas dán kun je jezelf ook onafhankelijkheid permitteren.
En dan kun je nog steeds wel je met de wind mee laten waaien, zonder vooropgezet plan.
Exacto! Nou begrijpen we elkaar!
Why paul you haven’t a foto Or profile in Instagram?? That’s incredible!!! See you