Het afgelopen weekeinde weer zo’n reddeloos avontuur achter de rug. Samen met Coco, mijn beste Boliviaanse maatje, Dario, Melvin (re) en Fabio (li) weer met de motor op pad geweest. Dit keer naar een geheime lokatie. Coco’s vader, don Coco, is verschillende keren benaderd door een campesino die een zilver en zinkmijn heeft blootgelegd en op zoek is naar socios, mede-investeerders. Dat worden wij dus. Het eerste bezoek was een verkennende. We dachten zo even met de motorfietsen de mijn binnen te kunnen vlammen. Dat viel even tegen. De mijn ligt in een vallei, ingesloten door een vierduizend meter hoge cordillera, in een of ander dorp in Bolivia dat is blijven steken in de zeventiende eeuw, tussen de nul en de vierduizend kilometer rijden van Sucre. Net achter het boompje ligt de berg met de mijn, die door de dorpelingen De Vier Tieten wordt genoemd. ‘Krijg nou tieten, amigo’s,’ zei ik. ‘Dat zijn geen quatro tetas, maar het gezicht van een rustende indiaan.’ En even was het stil. Muisstil. Toen zei het dorp. ‘Don Pablo, je hebt helemaal gelijk: het is een rustende indiaan.’ Afijn, in de neus van de indiaan ligt dus de mijn, vol met zilver en zink, en waarschijnlijk zelfs goud. Juan, de campesino, is twee jaar geleden begonnen met hakken, nadat hij door een geoloog is gewezen op een hoog mineraalgehalte in de berg. Hij heeft van het ministerie van Mijnbouw de rechten verkregen om de mijn te mogen exploiteren, maar heeft geen cent om te investeren. Hij heeft een analyse laten maken van enkele monsters. De uitslag was: een hoog zink- en zilvergehalte. En tja, als het gaat om mede-investeerders dan ben je bij mij aan het goede adres. Heb nog altijd vijftig euro achter de hand, voor buitenkansjes als deze. Ik stond in dat dorp en voelde dat er wat gaande is. De lokatie zo afgelegen, zo maagdelijk, de indianenkop, het verhaal van Juan, motorvrienden die zitten te gillen om geld en het avontuur ruiken, de analyse. Volgens don Coco is het een maagdelijke mijn. ‘Binnen een half jaar kunnen jullie miljonair zijn.’ Juan zegt dat hij een zilverader heeft ontdekt. Die kan een meter doorgaan, of een kilometer. Ligt aan het geluk. De mijn hebben we dus nooit gezien. Op de bonnefooi hebben we het gebied verkend. We kwamen redelijk dichtbij. Toen begon het zo hard te regen dat ik met de Guzzi tot mijn navel vast kwam te staan in een snelstijgend riviertje. Daarna veranderde de weg in een modderpoel. We hebben de Guzzi een uur lang bergopwaarts moeten duwen, met twee door de modder geblokkeerde wielen. Komende vrijdag vertrekken we weer naar de geheime lokatie die in de tijd is blijven steken. We gaan dan te voet over de vierduizend meter hoge cordillera. Rugzak om, tent en slaapzak mee, een wang vol met cocabladeren. ‘Wordt een reis zoals in Lord of the rings,’ zei Coco. Vijf vrienden die het avontuur zien. We speken elkaar over een jaartje, amigo’s. May the forces be with us…
Promote Paul: Mail to a friend | Post to del.icio.us | Digg! | Translate Dutch to English
Tja, dit soort fratsen maak je alleen in Bolivia mee. Stel je toch eens voor meiden, een maagdelijke mijn. Stel, stel, stel dat die indianenkop zijn schat prijsgeeft. In eerste instantie hebben ieder een pikhouweel nodig, een veiligheidshelm met lamp en tomeloze energie. In ieder geval heb ik weer wat om te dromen. Zonder dromen ga ik als een nachtkaars uit. Ben geboren voor dit soort jongensboekavonturen. Allleen al die voettocht over de cordillera met die vier changos lijkt me fantastisch. Wordt hopelijk vervolgd…
Kijk dat zijn weer eens verhalen, beste remedie als het hier uit de klauwen loopt op je site, een pittig verhaal posten! Overigens benadert Peer jouw schrijfstijl, zal me niet verbazen als die dadelijk ook stukken in je boek geschreven blijkt te hebben!
Ennuh Saudi? nooit geweest, was Kuthaar mate, ligt er naast en al die onbelaste centen die ik daar verdient heb, worden hier in de lokale economie gepompt in de vorm van verbouwing van mijn huis! En als wij die economie niet draaiende houden, kan er niet gereisd worden en of boekjes gekocht worden van die reizende om geld/aandacht bedelende artiesten……..
Ohja en de zilverlvoot zo noem ik mijn auto die ik belastingvrij gekocht en geimporteerd heb heh heh zilvergrijze XC70……
Wow Paul, zullen we een weekje ruilen? Mag jij een weekje reclame maken voor t-shirts en autobedrijven. Barbara, is engels jouw taal? Dan heb ik misschien een vertaalklus vor je.
Wat een poepies van babies Paul!! Helaas zie ik er trouwens nog steeds niks van jou in, hoewel, helaas? Whahahaha, nee echt, zien er schattig uit, en mooi schoon en verzorgt. In tegenstellign tot die ruige pa van ze, tsjeezus man, das anders mototoeren dan in NL. Blijkbaar doe je toch iets meer dan alleen maar heen en weer naar de buurtsuper, je bent de bescheidenheid zelve. Ik vind het heerlijk dat je weer eens wat verhalen en beeldmateriaal op t net gezet hebt!!
Ook leuk trouwens, de verhalen van Peer, meer “gewone” foto’s en wat portretten van de dagelijkse dingen, zo krijg je een beetje een kijkje in het Boliviaanse, dank daarvoor.
Toch heb jij, Paul, best wel wat bij elkaar kunnen schrijven in die 4 jaar, zonder jouw schrijverij had je het financieel nooit 4 jaar uit kunnen houden. Ben benieuwd of je nieuwe jongensdroom je wat op gaat leveren, volgens mij zijn daar al velen gefrustreerd van geworden. Overigens hebben de meeste mijnwerkers zo’n lamp op hun helm, misschien kun jij met de eerste opbrengsten zo’n camera vooor op je helm kopen…moet best interessante beelden opleveren!
Hier alles OK, ook mijn twins groeien vooralsnog als kool….
Grtz
Avontuur ruikt weer,Paulus wordt weer wakker.
Mooie beelden ook weer van de alledaagse dingen,ga zo door pik.
En zo blijft motor rijden ook een heel avontuur met een beetje regen erbij.
Veel plezier nog met de kleine amigo´s en de vrouw.
spannennnnd, ben benieuwd wat jullie gaan vinden.
lekker stukje weer met mooie foto’s
jijiji, topverhaal weer, echt Paulus. En je boek dan? Geef me ff de naam door van dat dorp dan weet ik ongeveer waar je het over hebt. Doe je best en de groeten aan de changos. La ruta del Che was de la puta!
Joehoe broeder, check your mail, er viel vandaag een engeltje uit de lucht op een amsterdams teras. Kus van je zus.
Ik hoop dat de zilvermijn je goudmijntje wordt, Paulo. Wat een spanning man. Rauw avontuur. Daar willen we meer over lezen. En veel. Je boek komt later wel…
Paul:
It is wonderful to check in on you adventure as often as I can. If you need any help with your Guzzi, let me know.