I had a lively 
week. Nazca Indians spread out all over the place at Chauchilla, useless bloodshed at Puquio (boy, do I like bullfights), one of my best bike rides ever through the cordillera de Huanzo on my way to Cusco and an almost fatal crash at Anta when a truck took a left turn while I was overtaking. Life just couldn’t be better. I was a little worried about Peru. How does a sandpit attract so many tourists? This country is a joke, an overestimated phony and I almost sunk in a small depression. Then I took a left at Nazca, climbed up into the mountains and my bike life took a turn.
I love the mountains. It’s fresh up there in the sky, just below the clouds. The heat in this trip is sometimes killing me. Most of the time you’re alone when you’re up there. You watch at the sky, watch at the snowy peak of God knows what kind mountain you were staring at, you watch at the vicuñas and alpacas that sometimes jump in front of your bike (they go mad when they hear the sound of the bike and loose their sense for direction). You cruise through little Andes villages where people seem to live hundred years back in time. You talk at an altitude of 4000 meters with the Alpaca shepherd Faustino who 
had never talked to a stranger before about the value of your bike (“More than you’ll ever earn in your life, my dear Faustino. Here have a smoke”). You take a nice shit in the open, feel how the wind plays with your bud hair and wash your hands in a nearby river. You see smoke coming out from a chimney for miles and wonder how the farm looks like when you get there. You step of your bike and look in this valley, ways down you see the structure of alpaca farms like oil on canvas and if you look closer you see that those tiny little white spots in the landscape turn into alpacas. You drive your bike and realize that you’re practically on the top of the world, all by yourself. You stop at a little village, buy some groceries (cigarettes and matches) and you become friends with Melisa, the 12-year-old daughter of the owner and her friend Jaquelin, you leave after an hour and the whole family waves you goodbye. And after a days ride you arrive at your destination, you see a fellow motorcycle traveler and say “hey man how are you doing”, he takes his helmet of and turns into a she, Maria Young form Ireland traveling on her Honda Virago all by her self for eight months. I mean, what you’ve just read and seen was just an ordinary day.
And that’s not true. In fact it was a very good day. Finally I got to see more of Peru than sand. I absolutely love the place, the mountains, the people, everything (minus all the tourists). I truly believe that I touched the soul of Peru that 
day. I got in contact with the locals, thanks to my Spanish, my smile and my bike. Life can be so damn easy from time to time, no joke. So the next day you feel grand and want the same as the day before. You wake up, slept good, ready for the ride, ready for another adventure. You touch the ignition and absolutely nothing happens due to a dead battery. Anyway, you decided to make it a go to Cusco and have one of the worst biking days of your pitiful life that had his apotheosis at a village called Anta where you’re about to overtake a truck when the driver decides to take turn to the left and you end up almost killing yourself. I mean, you can’t expect anything out of life, just aim at and hope for the best. Have a nice day.
Promote Paul: Mail to a friend | Post to del.icio.us | Digg! | Translate Dutch to English
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
Oil on canvas, ha! Is trouwens een strakke elpee van Japan, vandaar. Touched the soul, het moet niet gekker worden. Had een jointje op, vandaar. Nog meer ranzige kots verhalen? Heb erg hard moeten lachen.
Ok Paul, de laatste. Komt ie.
Ik had dus de pianobar ondergekotst op die ferry van igoumenitsa naar ancona. Dat zou niet zijn gebeurd als we niet aan het aanmeren waren in italie, mijn hele lichaam schreeuwde om slaap, ik heb mij nog nooit zo ziek gevoeld, zo extreem fysiek naar de klote van een rottende gehaktbal. Maar ik moest onze ’72 SLC 350 nog van boord rijden. Met mijn ogen gesloten, alleen op cruciale momenten kon ik de kracht opbrengen om ze een beetje te openen, heb ik de auto aan land gebracht, twee hoekjes om en naast het eerste het beste park geparkeerd. Rustig plekje, geen mens te bekennen, buiten de forenzenroute, zo leek het. Mijn vrouw ging op zoek naar een hotel.
Daar zat ik dan, uitgedroogd door de liters vocht die ik in de pianobar had achtergelaten, met een flesje water, te knikkenbollen in de ochtendzon. Mijn lichaam schreeuwde inmiddels harder om water dan om slaap maar mijn maag waarschuwde mij. Toch de gok genomen en wat water gedronken.
Kotsen van voedselvergiftiging gaat ineens. Je hebt een halve seconde om een goede plek te vinden waar je je maaginhoud gaat dumpen. En kotsen van voedselvergiftiging gaat gepaard met een hels kabaal.
Het parkje bleek niet zo rustig als in eerste instantie leek. De forenzen zullen er wel het hunne van gedacht hebben, zo ‘s ochtends vroeg, net na hun eerste capuccino, een langharige idioot die al brullend een auto uitrent en een meterslange straal hun mooie parkje inbraakt.
Katrien had inmiddels om de hoek een prachtig hotelletje gevonden. Daar hebben we de vakantie noodgedwongen met twee dagen verlengd.
Aha dat verklaart ws. het steenkolen engels – het jointje! wilde je al bijna gaan adviseren om toch maar in het nederlands te blijven schrijven maarja je hebt in het verleden beter engels neer gekalkt hier! alhoewel behaalde resultaat in het verleden ook hier geen garantie voor de toekomst is, waarvan akte!
Uhhhhh schijt U altijd met de helm op???? ik neem tenminste aan dat U voor het handenwassen clipje even heerlijk gedrolleert heeft? God wat gaat het nivo omhoog hier.
Vertel eens over die Karla? Dat is overigens wel de ideale hoogte voor een vrouw als ze tot je navel komt, kan ze je staande pijpen terwijl je je biertje op haar hoofd kunt zetten………nou kom op dames, laat me niet in de steek hierzo!
Vasilis pracht verhaal, U nadert het schrijftalent van Paul, volgens mijn bescheiden mening. Ennuuhh die Katrien (what’s in a fucking name) is dus uwer wederhelft (van alweer een gespleten persoonlijkheid????). En die ’72 SLC350 is die nog steeds in bezit, graag fotografisch materiaal ervan!
Om het affreuse nivo waardig af te sluiten, in de puberteit een keer (OK dat kwam vaker dan 1 keer voor) ranzig teveel bier gezopen in de white horse (wie kent het niet), haalde nog net de wc maar de pot niet meer, alles onder gekotst. Eenmaal klaar kan ik nog net een gozer ontwijken (die de volgende nuchtere dag mijn beste vriend bleek te zijn) met hetzelfde probleem, alleen zag de kroegbaas dat en gaf hem een emmer met een dweiltje…..toch fijn dat ie mijn maagdelijke achterlating ook opruimd heeft!
Nog een tip van flip, mocht je na een copieus diner moeten kotsen, houd de tanden op elkaar dan kun je het kotsbare voedsel weer doorslikken.
Hee Pablo,
Weer eens een lekker positief verhaal, prachtige foto’s en een mooi filmpje
Geniet er elke x weer van. Nog geen fax van je gezien hoop dat het allemaal gaat lukken voordat die eikels van de ABN/AMRO de boel verkocht hebben. Wat een arrogante klootzakken zijn het daar zeg
Volgende keer moet je Unigarant nemen, bij mij is het goed gekomen. Check je mail ff
Spreek je later
Yep, sufje. Ik ben de wederhelft van Vasilis, de Uberonderkotser van pianobarren. Tevens bedenkster van het plan om een SLC aan te schaffen.
Ik heb ook nog een aardige kotsbijdrage. Deze begon tijdens het ontwaken na onze huwelijksnacht. Ik opende mijn vastgeplakte mascara ogen, rook de bedorven geur uit mijn eigen mond en boerde alle champagne uit van de vorige avond. Met plakkerige stukjes Grieks geroosterd vlees. Gelukkig nog net op tijd in de w.c.
Vasilis zat toen al een tijdje beneden op de bank alle kaartjes met gelukwensen door te lezen. Ook telde hij netjes de buit die binnen was. ‘Gaat ‘t liefje?’ vroeg hij vrolijk. De woorden klonken mij in de oren als ‘Grdhiwpfspfffg, grdddj?’ Het enige wat ik kon uitbrengen was gal. Gelig. En veel. Ik tolde naar de huiskamer. Met moeite een hap yoghurt naar binnen gewerkt, om vervolgens drie uur te doen over het pakken van een tasje met kleren. Voor de huwelijksreis die over een uur zou beginnen.
Een uurtje later liep Katrien vrolijk te shoppen op schiphol, mijn bikkeltje.
Leuk Paul,
Vooral de truc met de lucifer.Ging die ineen keer goed?Het vangen ook?Tijd geleden nietwaar.
Hou je haaks vent en geniet ervan.Blijf wel op je fiets zitten tussen de wilde vrachtwagenchauffeurs.
Geen kotsverhalen.
Groet…
God allemachtig. via de site van Jan Weitner hier terecht gekomen, dit zijn toch geen commentaren op zo,n reis als Paul maakt. Wel heel wat anders overigens dan die gezapige verslagen in Moto Port Magazine. Wordt eens volwassen, verwende piemels. Jan de Wit.
Zo zo, meneer jan komt een keertje langs en gaat ons meteen vertellen hoe we ons moeten gedragen! Stel je eerst eens vriendelijk voor, pikkie, voordat je ons gaat vertellen wat te doen.
Beste Jan de Wit….ik geloof dat de mensen die op deze site reageren allemaal een persoonlijke band met Paul hebben en op die manier ermee omgaan…. Ik geloof dat Paul er op zijn manier vrede mee heeft, en op deze manier contact houdt met z’n ‘thuisbasis’…..Dus, helaas (voor jou) geen verhaaltjes over bougietjes, zuigers en cillinders…moet je toch maar weer naar Moto Port Magazine!
Daaahhaaaag, Jan!!!!
Allen die Paul een warm hart toedragen (uuhhh heb ik een persoonlijke band met Paul?) Jean Le Blanc heeft een emailadres achtergelaten zijnde g.galama@hetnet.nl en op Jan Weitner’s site gretajan@hetnet.nl ik zou zeggen en masse zijn box vol spammen, denk dat Vasilis wel een geinig truukje weet om dat te bespoedigen voor de witte Jan!
Waarom zou je volwassen willen worden Jan, des te eerder ga je dood!
Beetje flauw, surfroy. Die gozer is gewoon wat sjaggerijnig. Dat is geen reden om zijn mailbox vol te spammen. We hebben hier alle ruimte om hem af te zeiken. Bovendien kan dan iedereen gewoon meegenieten.
Ga zo door Paul. Je kunt het..
Wat een heerlijk verhaal Paul! Dat is nou wat ik graag lees, just an ordinary day… En erg mooie foto’s, complimenten daarvoor.
Je loopt aardig wat van die hoogpotige schapen tegen het lijf daar zie ik..! Leuk voor Steffie.
Weet niet precies meer wat jullie allemaal schrijven over De Weledele Heer J. de Wit maar in ieder geval….heel apart. Hoe oud is U eigenlijk helemaal mijnheer de Wit, om u het recht te nemen ons hier voor piemels (uit welke eeuw stamt u eigenlijk) uit te maken. Waarschijnlijk is de heer de Wit niet helemaal bekend met Paul anders zou ie dat soort onzin natuurlijk nooit uitkramen. Waar bemoeit dit heerschap zich eigenlijk mee???
Ik ben zelf niet zo van de stront en de kots, hoewel ik meestal ook wel een keer of 2 per dag zo’n lekkere bruine bolus in de pot dump. Ach man, waarom mag Paul niet eens even genieten van ordinaire schijtpraat…
Paul, bedankt voor je verslag, mijn interesse voor Zuid Amerika is een beetje aangewakkerd!
Grtz
Zo die Jan zullen we wel niet meer tegenkomen hierzo, hehe. Fraai staaltje van karaktermoord. Schijnt met zijn XT-tje beetje laf door de States te hobblen en dat kunnen we allemaal. En nu het goede nieuws, de motor is weer bij de levenden. Was een gevalletje van een nieuwe spanningsregelaar. Geloof dat ik daar in NL ooit nog eens 180 euro voor heb neergelegd. Echt een fucking schande. Hier gaat-ie ook een paar keer over de kop en kost dan niet meer dan 30 eurootjes. Ko heeft me geweldig geholpen. Ik zal ‘m eens voorstellen. Toffe vent. Morgen nog een beetje de toerist uithangen en dan naar…Bolivia.
OOOHHHHHH YEEEAAAHHH BABY heerlijk, had ik niet gezegd dat het ws. je spanningsregelaar zou zijn? Bekend probleem bij onze italiaanse bella’s. Sinds ze er bij Ducati ergens eind vorige eeuw ahum japanse regelaars in zijn gaan zetten om de spanning op peil te houden is dat euvel voorbij. Maar de grap was dat je voor een habbekrats 2ehandse bij de H*nd@ dielurt kon halen die onverslijtbaar zijn.
Mocht ik Jean Le Blanc die op zijn XT’je door of was de Joenaaitmiesteets of A trekkende tere zieltje getrapt hebben dan wil ik hierbij mijn nederigste excuses voor aanbieden en wel dusdanig dat het schaamrood mijn kaken doet opgloeien, sorry, excuses, pardon, neem me het aub niet kwalijk.
Ik hoop dat je nog een paar alpaca’s onderweg tegenkomt. Voor op de foto.
Als je MOOIE Alpaca’s wilt zien Katrien, moet ff op http://www.putfile.com/markensteffie kijken, view all pics: blue moon ranch.
Trouwens blij dat je motor het weer doet Paul!
Mooie reis, blij dat je verder kan. Fantastisch hoe zo’n (motor)fiets je overal kan brengen he.
Overigens vind ik het wel een beetje opschepperij om te schrijven dat je helemaal zelf op die berg gekomen bent…het is toch op de motor he, hoef je alleen maar benzine in te doen toch… Ik ben op de fiets dwars door de Pyrineeen gegaan, dat is dan echt ZELF doen als je begrijpt wat ik bedoel…
Grtz
noem mij maar domme Louietje, maarre zijn Alpaca’s niet gewoon lama’s? Of is het woord ‘lama’ soms niet meer chique en heb ik dat gemist???
Goeie reis, Paul!
Alpaca’s zijn kleine lama’s die vooral voor hun wol gehouden worden. Lama’s zijn lastdieren.
Luc, volgens mij lees je niet goed. Ik schreef volgens mij dat ik helemaal in mijn eentje door die berglandschappen aan het duwen was. Trouwens, heb je ooit wel eens een 230 kilo zware Guzzi plus tachtig kilo aan bagage op 4000 meter aangeduwd en dat twintig keer per dag? Dan praat je wel anders. Het is hier dus hoog. Cusco ligt op 3500 meter en volgens mij haalt die Mont Blanc in Europa dat niet eens. Het is hier dus ook koud. En voor de rest heb ik niet zo heel veel te melden geloof ik. Even kijken of ik vandaag mijn verzekeringspapieren kan regelen en mijn cadeautje voor Karencita opsturen (Mijn schatje is zeven jaar oud geworden en kreeg van haar vader te horen ´gefeliciteerd´, that´s all. Kunnen we niet met zijn allen hele foute energie zijn kant opsturen ((heb toentertijd inderdaad voodoo overwogen, ongelogen)) zodat hij een langzame en zeer pijnlijke dood sterft) en dan moeten we maar weer eens op de motor klauteren. Heb zo´n zin in Bolivia, het Wilde Westen van Zuid Amerika. Hebben Butch Casedy & the Sundance Kid de boel daar ook niet op stelten gezet. Ik wil in Bolivia een aantal verhalen schrijven. Bijv: 9 oktober is het 40 jaar geleden dat El Che in Bolivia is geexecuteerd (mooi rond getal). De zilvermijnen, de heksenmarkt in La Paz, de dodenweg, zoutvlakten en weet ik wat. Heb hier over gehoord, moet dus nog een beetje gaan researchen. Trouwens Ko voor Motor Magazine geinterviewd. Ik merkte dat ik last had met de aantekeningen. Kon altijd zo goed en ongelooflijk snel aantekeningen maken. Dat heb ik dus al twee jaar niet meer gedaan en het ging me toch een partij moeizaam. Aan dat soort zaken kan ik merken dat er al twee jaar uit ben. Lekker hoor.
Oeh, wollige zachte alpaca’s! Dank, Luc.
Paulus, weer terug in Nederland; net even op en neer geweest naar Sardinie met de Le Mans. Staat inmiddels op ruim 110.000 km. Veel asfalt,natuur,bergen en de zon gezien. Sardinie is een en al bocht(behalve dan de snelweg, maar die pak je niet zo vaak). In 10 dagen bijna 4000 km gereden. Kan me wel een beetje indenken hoe jij je dag doorbrengt; ik moest alleen weer terug, jij niet. Zoals ik al eerder zei: mazzelpik! Groeten en houd’m op de weg
Hee Paul! Cool hoor, wat je allemaal meemaakt daar. Dankje voor al de foto’s van alpaca’s! Leuk om te zien hoe ze daar rondwandelen, heel anders dan hier. Ik zit nu zelf namelijk ook tussen de alpaca’s, maar dan in Kansas. Het is hier maar een kaal groen landschap. Vandaag liep er een schildpad door de wei, behoorlijk agressief beest. Ik ben beland in een ontzettend gezellige boerenfamilie. Ze laten me ook gewoon lekker mijn eigen gang gaan, dus overdag ‘worstel’ ik met alpaca’s en ‘s avonds schrijf ik in mijn dagboek al mijn avonturen op. Mag ook op de computer zo nu en dan, heb gisteren behoorlijk lang je verhalen zitten lezen. Echt gaaf! Groetjes! Steffie
Hee mn dochter ook op de site?! Gezellig!
Dat is het meisje van de foto’s met de wollige Alpaca’s Katrien.
Overigens zijn die paca’s buiten Zuid-Amerika gewoon voor de fun omdat het zulke lieve beestjes zijn en mooi, deze farms zijn gewoon voor de fok.
Paul, je denk toch niet serieus dat je als je in de bergen aan het fietsen bent gewoon op zeeniveau bent he?? Sorry, maar het zelf helemaal naar boven trappen met al je bagage bij je staat toch in geen verhouding met je motorfiets vol gooien met benzine en af en toe een beetje de berg af duwen om hm aan de praat te krijgen. Nee, daar krijg je mij niet voor. Motorrijden is voor de luie helft van de sportieven bevolking hoor.
Niet dat ik geen respect heb voor jouw reis, ik vind het geweldig! Maar uhh, niet opscheppen over inspanningen, dat slaat nergens op.
Grtz
Luc jongen je bent een grotere sukkel dan ik dacht, ongelogen. Als je van toeten noch blazen weet, twee keer per jaar van de bank afkomt om in je vette Audi naar je lief in Griekenland te vlammen, is het maar beter je motor-meninkje voor je te houden.
Hadie Paul,
Mooi verhaal, jammer van de mooie weg, en dat er nu allemaal toeristen de berg af sjeesen op een fiets. Hadden we hier al gehoord van de grote toeristen meute bij de watervallen van Iguazu. We gaan Paraguay in en ontmoeten je nog wel ergens…
Groetz Karin-Marijke en Coen
p.s. zeggen dat een Virago van Honda is, is net zoiets als zeggen dat ze een Guzzi in Duitsland maken!!!
Hé neef hoe is het er nu mee? Leuk dat je deze tocht maakt. Tijd niet gezien trouwens. Hoop dat alles goed met je blijft gaan. Groetjes van je neef Hans Wempe uit Noordwijk.