Ik weet dat jullie je stierlijk vervelen op mijn site. Ik zou zeggen: houd ’t nog even vol. Met mijn hand kan 
ik hèhè gelukkig weer wat cruciale handelingen verrichten, zoals een leeg theekopje opliften, mijn lul vasthouden tijdens het zeiken (als ik linkshandig was geweest) of een overrijp banaatje pellen. Het is alweer bijna twee weken geleden dat Mabel* en ik om een consult vroegen in de door haar aanbevolen kliniek. Ik had al een medisch rondje gemaakt en werd daar niet bepaald vrolijk van. Kliniek één begrootte de operatie op slechts 1000 dollar en kliniek twee op 300 dollar. Tja, hoeveel is een linkerhand je waard? Slecht 50 dollar dus in het geval van kliniek drie. Mabel had daar een maand geleden een pessarium laten aanbrengen (‘Een kind is voldoende van die kerel’) door een Venezolaanse arts en constateerde tevreden dat ze nog altijd niet zwanger was. Het nog altijd functionerende spiraaltje van Mabel was mijn garantie op een goede afloop en snelle genezing van mijn linkerhand, mijn koppelhand. Voor het intakegesprek werd ik door een verpleegster gewogen (78) en ze mat mijn bloeddruk op, een fraaie 80-120.
De chirurg wenkte ons, ik meende hem te herkennen aan zijn witte jas, dat we zijn behandelkamer mochten betreden. Even ervoor had hij een jonge patiënte behoorlijk te grazen genomen. Het kind gilde moord en brand. De hele kliniek hoorde van het kabaal op, ik nog het meest. Bij het betreden van de behandelkamer zag ik dat het bloed van de patiënte nog altijd op de grond lag en deed mijn best mijn cool niet te verliezen al wist ik niet zo goed hoe en trok daarom maar mijn T-shirt wat op zodat mijn stoere Mexicaanse riem met de doodskopgesp voor iedereen zichtbaar was. Slechts ik was onder de indruk. ‘En waar kunnen we u mee van dienst zijn’, vroeg de chirurg en keek me aan met een wat argwanende blik. Rijke gringos zoals ik verkiezen in de regel liever de 1000 dollar-kliniek in het sjieke noorden van de stad dan dit volksabattoir in Quito-centrum. Mabel deed het woord en legde de chirurg uit dat ik een half jaar geleden die rare bulten had opgelopen in een tropische Colombiaanse omgeving. ‘Wellicht zijn het larven’, zei mijn schat zelfverzekerd alsof ze verstand had van tropische ziekten.De arts beroerde de twee bulten en schudde van nee. ‘Dit is een reactie op een flinke klap geweest. Ik vermoed dat het niet meer dan een vochtophoping is. Komt u over een uurtje maar terug.’ De chirurg ging lunchen.
Na exact een uur werden Mabel en ik wederom de behandelkamer binnengeleid wat me verbaasde. De eerste keer had ik mijn ogen goed de kost gegeven en behalve een behandeltafel, een weegschaal, een slordig ingerichte grijze kantoorkast gevuld met medische handboeken, en een wat wankel bureau wees niets erop dat hier een chirurg zijn levensreddend ambacht uitvoerde. ‘Maak je niet druk Don Pablo’, praatte ik mezelf wat moed in. ‘Binnen de minuut staan drie zusters je te overladen met lieftallige aandacht. De operatiekamer is om de hoek. Dit is slechts het tweede intakegesprek. Hier pakken ze de zaken tenminste in de vóórbereiding grondig aan.’ ‘Gaat u hier maar zitten’, zei de chirurg en wees op een krukje naast zijn bureau. ‘Legt uw hand maar plat neer. Zo ja, goed zo.’ De minuut was verstreken. Geen zuster te zien. Aan alles hangt blijkbaar een prijskaartje. Ik zag op het werkblad behalve mijn hand een fotolijstje met de beeltenis van een tweeling van rond de twintig, waarschijnlijk zijn dochters, een pennenbakje, een adresrol , een telefoon en een zilverkleurig instrumentendoosje. De chirurg pakte een pen uit het pennenbakje en begon op de twee bulten zijn chirurgische route uit te stippelen. ‘Er lopen precies twee aders over. Daar moeten we voorzichtig mee zijn. Anders spuit u straks de boel onder’, zei hij zonder op te kijken. Ik keek naar Mabel en gaf haar een vette knipoog zo van: zou je het fijn vinden als ik de hele boel onderspuit, te beginnen bij je buikje? ‘En we moeten oppassen voor de pezen die onder de aders liggen. Anders krijgt u straks een stijve vinger.’
Stijf ledemaat, de boel onderspuiten. Dit was warempel precies de afleiding die ik nodig had. Ik keek weer naar Mabel die naast me zat. Ze zag er fataal verleidelijk uit: lippen zwaar aangezet, strakke beige broek met plooi, hoge hakken en een witte blouse met beschaafd decolleté. Op haar achterhoofd had ze een roosje van haar gevlochten. Ik was voorgoed afgeleid.
En dat was precies haar bedoeling, want achter mijn rug om pakte de chirurg een enge spuit, liet ‘m vollopen met een verdovend middel en spoot de inhoud leeg in de twee bulten. Vervolgens opende hij het zilverkleurige instrumentendoosje, pakte een scherp mesje en begon met fileren. Ik concentreerde me al die tijd op Mabel, die opeens ‘oeps’ zei. ‘Dat was dus het vocht dat uit de wond spoot. Zag er wat gelig uit.’ ‘Gaat ’t allemaal goed mijn lief’ vroeg ik haar om te verifiëren of de chirurg bij de les was. ‘Spuit ik nog niet de boel onder?’ Ik zag dat Mabel wat begon te transpireren wat me attendeerde op mijn eigen gezweet. Mijn T-shirt was nat. Zo erg zelfs dat Mabel de chirurg, die geconcentreerd voorover lag, als een kind dat voor het eerst het alfabet in zijn schoolschriftje kliedert, om een handdoek vroeg. ‘Het is allemaal wat hè flaquito.’ Mabel begon naar mijn reis te vragen om me wat af te leiden en hoorde geduldig verhalen aan die ze al tien keer had gehoord. Vooral de story over El Carmen de Bolívar hoort ze graag. Dat me daar in het Vietnam van Colombia niets is overkomen, blijft haar verbazen. Mij nog altijd ook.
Ik hoorde de arts al geruime tijd zuchten. Toen riep hij: ‘Josefa, ven aca, kom hier.’ Een vrouwpersoon van middelbare leeftijd in een witte jas, wat erop zou kunnen wijzen dat ze een verpleegkundige achtergrond heeft, betrad de behandelkamer. ‘Houd goed vast hier’, hoorde ik de arts zuchten. En zo verstreek een kwartier, een half uur, drie kwartier, een uur, vijf kwartier, anderhalf uur. Mabel sleepte me door de levensbedreigende ingreep heen, gewoon door aanwezig te zijn en om ongewone dingen te doen die niet gepast zijn als aan je lijf wordt geopereerd. Terwijl de chirurg met zijn fileermesje mijn pezen trachtte te ontwijken, schraapte Mabel met haar lange nagels mijn oren schoon. Dat doet ze ook als ik de gelegenheid heb op haar te liggen. Dan steekt ze d’r vingers tot vlak voor de trommelvliezen in mijn oren en begint te schrapen wat prettig aanvoelt en de stemming verhoogt. Tegelijkertijd prevelt ze zoete woordjes waar ik dan niets van versta omdat mijn oren dichtzitten met haar vingers. Ook drukte ze tijdens de operatie mijn mee-eters op mijn niet bezette arm uit (‘Je hebt er wel veel hoor. Eet je wel goed flaquito?’) en wreef de witte inhoud af op mijn spijkerbroek. Dat deed ze ook met de mee-eters op mijn gezicht. Dat kan dus waarschijnlijk alleen in Ecuador, dat je tijdens een pittige operatie een cosmetische behandeling op de koop toe krijgt. Heerlijke vrouw, mijn Mabeltje. Na anderhalf uur stond ik weer op straat met acht hechtingen op mijn pols. De chirurg had moeite met het wildvlees dat naast, onder en op de pezen was gaan groeien, maar had de boel honderd procent schoon gekregen, zweerde hij op het graf van een overleden patiënt. Ik zag alleen de ontblote aderen en pezen en besefte dat ik geluk had dat ik nog leefde. ‘Ik heb liever dat je de komende tijd niet rookt. Dat houdt het genezingsproces tegen’, zei de chirurg voordat ik de behandelkamer uitliep (‘Fuck, is dat mijn o-positief collectie die op de grond ligt?’). Ik stapte wat wankel de kliniek uit, half ondersteund door mijn schat. Ik realiseerde me dat ik alwéér een avontuur met Mabel had overleefd. Zoals eerder gezegd, we zijn fucking onaantastbaar. Even verderop kocht ik in een stalletje twee losse Marlboro’s en rookte de een na de ander op.
* ‘Ik vind Mabel leuker klinken dan M.,’ zei Maria, ook wel aangeduid als flaquita.
In het volgend nummer: Op bezoek bij Mabels broer Eddy, die al weer een dag of wat zucht in de Gran Penal, de bajes.
Promote Paul: Mail to a friend | Post to del.icio.us | Digg! | Translate Dutch to English
Zeer plastische omschreven heer van Hooff. Pracht verhaal, en gelukkig de verklaring van het Mabel gebruik.
En nu ons ook opwarmen voor de volgende verslaggeving? Je verlogend je afkomst niet, je lijkt wel de microgids (of hoe heet dat kerkblaadje?)
Alleen die foto’s, had ik toch iets meer fantasie in verwacht van U. Meen zelfs al eerder geplaatste te herkennen, of geef ik nu blijk van het feit dat ik echt geen f*ck te doen heb enkel het volgen van uwer site(je)….
Goed, ik hoop dat alles goed gaat……alleen, die mee-eter-details hoefde echt niet, Paul!!
Adres?? Nog hetzelfde? Laat ff een berichtje achter!
Hey Pablo wist niet dat zo ook papaverbollen verbouwen daaro!
Lekker stuk!
Denk je nog eventjes bij te lezen op Paul’s website, voordat je gaat eten… Maar eerlijk, het is wederom prachtig geschreven.
Paul, weet je dat ze in Nederland nu ook invoeren dat burgers een kliklijn kunnen bellen als ze vinden dat je je misdraagt in het verkeer? na drie meldingen gaan ze je volgen.
Heb vanmorgen m’‘n eerste gehad. Stomme miep die met een truttengangetje een vrachtwagen ging inhalen, dus ik rechts erlangs en er soepeltjes tussendoor. Sta ik even later te tanken, komt ze naast me staan. ‘Heb je kenteken opgeschreven hoor.’ Lullig, want het was de motor van m’n vriendin. Heb gepoogd haar het kentekenbewijs van m’n eigen motor te laten zien, mocht ze die doorgeven, maar ze was onvermurwbaar, de trut…
Heb steeds vaker de neiging om keihard weg te rijden uit dit land, maar zul je zien dat ik gepakt wordt met excessieve snelheid. Grrr…
Paul, je kunt altijd nog als leraar aan de bak als dat boek niet los komt. Verloochend, verlogend, what’s in a f*cking word man…..
Ennuh daarom had ik nog meer foto’s van Maria/Mabel (is dat niet zo’n koninklijke trut in NL?) verwacht….
Tim, als je dan toch met excessieve snelheid weg wil rijden uit NL denk dan eens aan Kuttaar daar geldt maar 1 verkeersregel, als eerste op de kruising aan komen en er als eerste ook weer vanaf zien te geraken. desnoods via het zand naast de weg! Nationale sport, politiewagens rechts op volle snelheid inhalen. Verkeer is hier echt een zeer vermakelijk spelletje!
Oh en Tim, even voor de kijkers thuis, wat voor motorfiets(en) staan er op die kentekens van jou/vriendin? (weten we wat voor vlees we in el kuipo hebben).
Sorry Paul voor highjacking je site (again)
Was je even uit het oog verloren Paul, maar heb je teruggevonden. Moet de draad nog even oppakken. Het ga je goed. Groet, Willem O.
Yo Pauli,
Alweer efkes niks van me laten horen, maar we zijn weer terug op ‘honk’, na vele ‘omzwervingen’ deze maand. Van Milaan naar Olympia, Athene, Rhodos, Cyprus, Egypte, Rome terug naar Amsterdam. Toen naar Barcelona (samen met Freerk nog een heerlijk dineetje en borreltje gedronken aldaar), voor een 4-tal dagen (opbouw beursstand Converse schoenen). Een volle week naar de ‘white mountains’ met Guus, Luc, Henk, Eric, Steven en Me. Alles verbluffend en waanzinnig, dus vandaar de stilte.
Jonge, jonge wat heb je weer een verhalen! Jammer dat de ‘geur-machine’ nog niet ontwikkeld is op het net, maar in sommige gevallen lijkt het me ook niet zo gewenst. Hoop dat je weer snel de ‘rimboe’ induikt en daar weer een sjamaan of kruidendoktor tegenkomt die je een medicinaal zalfje aanbrengt van een samenstelling die wij hier niet kunnen bedenken, iets van afgeroomde vruchtsappen van de berg-orchidee, vermengd met nectar van de Necyra Duellonia (vlinder uit jouw omgeving daar) en dat alles afgedekt met een compres van gedroogde bladeren van de vulkanische zoetwater-lelie. Weg uit de stedelijke jungle waar ze alleen maar botte scalpels hebben en uit zijn op je ‘zuurverdiende American dollars’.
Maak je geen zorgen over de XT (en Maartje), in een woord ‘onverslijtbaar’.
Speak you soon!
Regards,
Maurice
pauuuuuuul
i miss you…
hope youre ok
tulita
Hoi Paul,
Lekker zeg.Wat voor een verdoving had je eigenlijk??Want zonder was ja al na de aanblik van “de behandelkamer” gewoon knock out gegaan..
Geeft niets hoor,ikzelf heb ook wel eens een stoer verhaal.
Hopelijk komt het goed.Sterkte ermee,ook met Pa
Groet…
Ik had een zeer plaatselijk verdoving. Kon het gesnij ook voelen. Heb vandaag te veel met Sofia gespeeld, in de lucht smijten, superman spelen, en nu zit is mijn hand weer dik. Als het goed is zie ik Jan Weitner over een uurtje. Heb daar veel zin in. Iets anders. Heb weinig geld, net genoeg om een ticket naar huis te kopen om mijn vader te zien, wie weet voor het laatst. Heb dan nog geld voor zo’n drie maanden. Vertrouwen hebben dat het goed komt en twee weekjes overkomen, of maar een beetje bellen en wat flauwe emailtjes versturen. Eigenlijk kan ik daar niet eens over tobben. Wat jullie?
Niet moeilijk. Klinkt als een goeie man. Vliegen.
Ik zou ook vliegen. Maar koop wel een retourtje anders ga je nooit meer terug.
(ik kwam 10 jaar geleden ook terug met het idee zo snel mogelijk weer te vertrekken)
natuurlijk vliegen!
Paulus, ik sluit me aan bij voorgaande schrijvers,niet tobben…..vliegen!
Toch wel even tobben. Hoor van mijn broer dat ik waarschijnlijk bij de douane wordt aangehouden vanwege een openstaande boete van 1000 euro. Ging om een lullig contractje met TELFORT. Kan dit land niet gewoon ophouden met bestaan? Lang leve Maria!
Trouwens Jan W. en ik zitten gezellig met zijn tweetjes in het internetcafe. Hij heeft Maria ontmoet, Don Dickhead vriendelijk de hand geschud. Hoop bier gedronken gisteren. Don Dickhead uit zijn slaap gehouden. Lache man. Wat dacht je van deze kop in de Telegraaf: REIZIGER EN DOODZIEKE VADER NIET HERENIGT/D DOOR TELFORT
Belgie!
Belgie??? We gaan toch de Chimborazo beklimmen?? Zal ik Don F maar achterop gooien neem jij de bagage dan? Wanneer gaan we biertje drinken met Maria in de koe??? Ik kan niet wachten!
????????????????????? Eens even kijken hoe het Paul van Hooff vergaat in deze volwassen tijden, alwaar hij langzamerhand moet wennen aan het idee van verantwoordelijkheid , aangezien hij zijn vader hoogstwaarschijnlijk zal overleven.
Nou , the geezer is lekker aan het zuipen met een vriendje dat is komen aangewaaid uit verveling.
De verveelden, zo blij als anonieme gringo’s maar kunnen zijn. Heb op deze site de afgelopen maanden niets anders gelezen dan luie berichtjes van een zelfingenomen, volkomen Beschaftigte Ego-ridder, die twijfelt als een puber, en slap als een vaatdoek zijn omgeving tot het uiterste manipuleert om aan zijn gerief te komen. Volkomen pathetisch, ontdaan van onderzoekende intelligentie, verloren in een modderstroom.
De laatste trots van de journalist, een feilloos taalgebruik , met vondsten, wendingen, en correcte spelling, is de klippen opgelopen: Herenigt is met een D. En Bullshit is met een T.
Nou, van Hooff, ik vind je stukjes geweldig! Met dat laatste, sappige verhaal heb je me weer helemaal bij de kladden. Pus, geel, vet, geschraap, een lieftallige vrouw die je tactisch op je gemak stelt, wat een wereld leef je in. En na twee sigaretten gewoon stoer doen in een of ander bergachtig tropenland. Hoe is het eigenlijk met Don F.? En wil Maria eens wat op de computer tikken? Inmiddels kennen we dank zij jou al een paar woorden Spaans!
Niet te zielig doen met je Telegraafkop.
Als je wilt kom dan naar Nederland.
Ik zelf zou het hartstikke leuk vinden.
Die (misschien)boete kom je ook wel weer te boven.
Ik kom je wel ophalen van schiphol.
Tot dan…
precies Paul, je vliegt gewoon naar Brussel of Parijs en je neemt de auto, of laat je ophalen, naar Amsterdam.
suc6 nico
niet over denken maar doen, voor sommige dingen krijg je maar 1 kans.
precies straks issie dood en dan heb je altijd spijt.
Niet te veel eensgezindheid,daar kan Paul misschien niet tegen.
A man has got to do what a man has got to do…..
(juiste spelling hoop ik,want je word zo maar neergesabelt.)
Stekte Paul en hopelijk tot ziens.
Hey Paul,
Amusant om te lezen dat je samen met Jan een paar biertjes hebt weggetikt, om vervolgens gezamelijk Don Dickhead wakker te houden…….. details volgen?
Ik zit met spanning Pauls repliek af te wachten op Heer de Brey zijn constatering. Moet zeggen chapeau voor zijn schrijfstijl. Voorlopig staat het 1-0.
Weet niet wat Paul nu verlangt van ons mbt zijn Pa. Lijkt mij duidelijk zat. Dat excuus van een openstaande rekening (kje wat is nu 1,000 Euro), gut o gut jongen denk je nu echt dat de douane zich daar druk om maakt????
PS om je dekmantel kracht bij te zetten zou ik Jan volgooien met bier, die kan daar blijkbaar niet tegen want updates(?) niet meer zijn site, en als ie als een godmajoor is voor de ogen van Don ff flink bekken met Jan. Wie weet smaakt dat naar meer……
Ja, ga eens lekker bekken met die Jan, en streel zijn anus onder de ogen van Don. Maar pas op, want misschien krijgt Don er ook zin in en dan wordt Mabel weer jaloers. Haar lieve dochtertje verdedigt de angsten van haar moeder, pakt een mes, en valt midden in de nacht het stotende en zuigende herentrio aan. Uit zelfverdediging wordt het arme lieve kind vermoord met een rake klap, Don krijgt een week later Mariaverschijningen. Er komt een Lourdes in Equador te liggen, waar spoorslags de halve zieke en verslaafde wereld heenreist. Terwijl Don trouwt met Jan ( het eerste Zuidamerikaanse land waar dat geoorloofd wordt), en Mabel voor Maria speelt om de kas te spekken, vind Paul duizend Euro onder een graf, en reist stiekem naar Nederland, waar hij met open armen wordt ontvangen door Stella, die na dertig jaar nog steeds gelooft in grijze Paul.
Kees schreef: ‘Juiste spelling hoop ik, want je word zo maar neergesabelt.’ Leef je uit Jac. Wat doe je eigenlijk op mijn site? Koop een krant of ruk je af op de pornosites waar je meer dan geregeld bent te vinden. Wellicht ben je vroeger veel gepest op het schoolplein en haal je nu je gram op mensen die wel plezier in het leven hebben. Een reis is per definitie een egotrip. Maar daar weet jij niets van: nooit langer dan een week van huis geweest. OPZOUTEN.
Nu die Jac opgerot is, kunnen we weer tot zaken komen. Ticket valt nog niet mee, als je niet over Amsterdam kunt reizen. No way dat ik 1000 euro achterlaat bij die hufters van een Telfort. Via Parijs dan maar, want via Brussel gaat niet. Gisteren met Jan de Chimborazo beklommen. Tot 5000 meter gekomen. Was niet zo spectaculair als de Cayambe, maar wel een prachtig zicht op de hoogste vulkaan ter wereld. Compleet gesloopt weer afgedaald. Redelijke foto’s, redelijk filmpje: we waren te moe. Nou ja, tot snel dan maar zou ik zeggen. NL, lijkt me vreemd. Ciao en ook de groetjes van Jan, die gisteren twee keer op zijn bek ging, ha!
Foto’s Paul Kom op…Foto’s
En als er iemand op zijn plaat gaat is dat NIET leuk.
Het lichaam kan er niet tegen en de motor kan beschadigen.Foei Paul
Probeer ook eens Duitsland,een beetje aan onze kant.Ik kom je wel halen
Wel gelijk een retourtje want dat is veel goedkoper.Of Harry lief aankijken die heeft ook nog wel een mogelijkheid.
En voor somige mensen is 1000 euro wel veel Surfroy(maar die hebben dan ook geen winterbanden)
Sterke Paul en Kus aan M.
hoi Paul, Harry is inderdaad een schat en tot veel toe bereid. Volg je hart en mijn advies is; je kan sommige dingen niet overdoen en het kan je verdere leven beinvloeden. Doe wat je hart je ingeeft en alles komt goed.Veel liefs en sterkte Bep.
Afgelopen weekeinde weinig aan ticket kunnen doen. Dus met Jan, vrolijke gozer trouwens – en niet onbelangrijk: heeft slechts 2,5 jaar zijn motorrijbewijs en dan meteen zo’n reis (verklaart overigens ook waarom hij twee keer grappig op zijn plaat ging, niet hard overigens) de Chimborazo beklommen. Als u ons tenminste toestaat, Jac Pielemuisje. Terugweg van Ambato naar Quito was briljant. Het was een mooie dag, wel een beetje heiig. Zag voor het eerst in vier maanden tijd de Cotopaxi in vol ornaat, is de mooiste vulkaan in Ecuador. Zo’n honderd kilometer achter me zag ik de Chimbo boven alles en iedereen uitsteken. En naast me (houd je vast) zag ik in de verte de Cayambe die ik dus heb beklommen maar nog nooit heb gezien. Ik stond dus op een drie-vulkanenpunt. Maria en de vulkanen maken in Ecuador gelukkig nog wat goed. Voor de rest kunnen de Grote Drie wat mij betreft tegelijkertijd ontploffen. Ga vanavond aan de foto’s en de filmpjes werken. Zal ik zo snel mogelijk uploaden. Mazzel.
Hee Paulus! Tijdje niks geschreven…veel te druk! Sorry…
Zie dat je goed bezig bent. Je hebt geloof ik een beetje de pik op Jac, terwijl dat toch altijd zo’n vriendelijke vent was, toch? Zeker zelf nog nooit een biertje teveel gedronken of zo, want volgens mij had jij inderdaad een paar glaasjes op toen je in dat internet cafe zat… Lekker toch!
Man dat zal raar zijn als je echt naar NL komt, zou maar heel ff komen als ik jou was want als je eenmaal al je vrienden gaat zien en weer verslaafd aan De Koe raakt dan wil je vast niet meer terug!
Any way, die foto’s in dit bericht slaan natuurlijk totaal nergens op, beetje melige bui?? Wel mooie foto’s trouwens, mooie vrouw ook, Mabel. Gefeliciteerd!
Zou ook wel eens een foto willen zien van Don Lullo. Is het echt zo’n giga eikel? Dan heeft M toch reden genoeg om de benen te nemen? Don Lullo heeft toch geen geld om haar achterna te komen, vind zij het ook zo’n kutland?
Het is wel grappig dat je bezoekers het heft in eigen handen nemen op jouw site he.
Voor hen die het nog niet weten: Zaterdag a.s. geeft Jan een feest voor z’n verjaardag! Gezellig!!
Grtz Paul, het ga je goed!
p
Nee hoor, niks gedronken. Kan gewoon niet tegen gezeik, dat moge inmiddels wel duidelijk zijn. Trouwens kijk vandaag even op Jan Weitner z’n site. Heb even snel van wat ‘restmateriaal’ een filmpje voor Jan gemaakt. http://www.weitner.nl Wel geinig. Zelf ook nog een filmpje gemaakt die ik morgen of zo op de site zet. Kijk wel. Ga volgende week vrijdag vliegen. Heb ik nog even met Maria. Vandaag gezellig met Jan en Maria naar de dierentuin geweest. Hartstikke leuk joh. Lang leve Maria. Vind ‘r echt met de minuut leuker. Heb even geen tekst. Heb wel erg fraaie foto’s van de Chimbo enzo. Dag meiden.
Ik maakte me al even zorgen dat de XT de Guzzi zoek reed, gelukkig maakte je dat goed door hem buitenom in te halen op redelijke snelheid. Maarja op zo’n biljartlaken (en tegen die japanse koffiezet apparaat) lukt iedere gek dat, mezelf incluis.
Overigens vind ik de titel Don Juan niet zo passend in jouw hele Don F. verhaal.
Braaf dat je naar NL komt, geeft ons het idee dat we toch nog iets bijdragen aan uwer opvoeding (not).
Hi Paul het ziet er naar uit dat je naar NL komt .Make sure you give me a ring !!! 0297 237575 .We moeten tenslotte die Contender stickers op die Guzzi hebben staan als je Vuurland bereikt !!!!! Hou je haaks en goede reis ,Guus Bierman
Yo Pauli,
Eventjes dan maar wat ‘ouwehoeren’ over het woord ‘gezeik’, (waar anders over? Heb je nog enige suggesties over religie, straatprostitutie, streekgerechten, mode, houtsnijwerk en andere aanverwante streekproducten,vlinders, bloemen etc. etc.)
Het woord ‘gezeik’ is volgens mij een woord, dat een begrip is geworden. Want toen in ca. 892 AC, piesen plassen werd, is het gezeik begonnen! Volgens mij draait de hele wereld grotendeels om zeiken, bezeikt worden en wal al niet meer. Volgens mij daar ook in ‘Latin America’, want volgens mij kunnen ze er daar ook wat van!
Ik ben een beetje verbaasd dat JIJ niet tegen zeiken kunt! Hoe jij potjes bluf-poker en darten speelt is toch behoorlijk bluffen en ‘zeikerig’ (je kunt het hoor!) Hoe jij daar Don ‘bezeikt’ met je ‘homo attitude’, mag er ook wezen.
Zeiken is iets waar je mee moet leren omgaan en leven (al van kinds afaan), en het is nog lekker ook!
Met groet,
Maurice
Hoi Paulus,
Schitterend filmpje inderdaad.
De Guzzi loopt nog altijd mooi en het is daar lekker rustig op de weg.Ruimte genoeg om in te halen.
Goed dat je deze kant op komt.
Groet en kus….
Nog een paar nachtjes slapen… en welkom terug in het verdronken land….Wat zal JIJ snel heimwee krijgen.