Groot nieuws! Volgende week vrijdag 20 mei (nou, dat kan zomaar eens de maandag of dinsdag erop kunnen zijn :)) begin ik met een crowdfundcampagne om mijn reis naar Japan te kunnen financieren. ‘O shit, dat gaat me geld kosten,’ hoor ik jullie zuchten. Ik draai er niet om heen – dat klopt tenminste, als je wilt dat dit heerschap samen met de Guzzi naar Tokio gaat. Maar hoho, wacht even, ik laat jullie niet met lege handen staan. Sowieso werk je mee aan de totstandkoming van een stoer boek. Ik laat je ook virtueel plaatsnemen achterop de Guzzi. Enne, bij vijftig euro al krijg je een gesigneerd exemplaar van Van Hier Tot Tokio. Maar daar moet je dus even geduld voor hebben. En ja, ik zal voortmaken met het manuscript. Het is de bedoeling dat ik tijdens mijn reis al ga schrijven. Een jaar na dato wil ik het manuscript bij mijn uitgever indienen. Kortom, krijg het nog druk. Ik moet er wel bijzeggen dat het tv-lijntje nog altijd bestaat. Maar het enthousiasmeren van omroepen en mogelijke sponsors is zo’n traag en stroperig traject dat ik liever het heft in eigen handen neem. Vandaar mijn crowdfundcampagne. Ik ben de eerste die toegeeft dat het allemaal veel sjieker is als ik dit uit eigen middelen betaal. Punt is dat ik geen eigen middelen heb. Schrijvers hebben ’t (financieel) lastig, terwijl ze wel broodnodig zijn voor ontspanning, cultuur en plezier. Bij deze! Het fijne is dat deze website ook weer gaat leven. Dit is een motorreisblog, en als ik niet reis op de motor heb ik dus niet zo heel veel te vertellen. Op Sancta Roxana-verhalen zitten we niet echt te wachten. Ik had natuurlijk veel eerder kunnen gaan crowdfunden. Maar voor zo’n campagne moet je goed in je vel zitten. En dat zat ik niet. Geloof me meiden, het valt niet mee als je je kinderen moet achterlaten in een ver en kansloos kutland. Toen mijn verkering in Nederland ook nog eens uitging (shit, wat was/is ze leuk), heb ik een tijdje lang vanuit mijn zolderkamertje de mussen uit de dakgoot verjaagd. Nu is alles beter. Kom, laten we naar Japan gaan. Zelfs Guus heeft er zin in.
- In de Tokio-trein zit (eindelijk) beweging
- Nou bijna dan…
Dat van Guus, dat-ie er zin in heeft enzo, is echt gelogen. Voor het eerst in 11 jaar kwam ik niet thuis met ‘m. De bedrading is nogal een teringzooi. Er is geen relatie tussen de spanningsregelaar, accu en dynamo, met als gevolg dat ze alle drie al een keer kapot zijn gegaan. Nu trekt iets de accu leeg, wanneer het contact uitstaat. Wordt aan gewerkt. Ik kan pas 20 mei beginnen omdat ik op 19 mei een afspraak heb met de Kamer van Koophandel. Om te kunnen crowdfunden bij CrowdAboutNow in Utrecht moet ik inschreven staan bij de KvK.
Je kunt op mij rekenen alleen op de voorwaarde dat er toch een paar verhalen ala Roxana in voor komen (een beetje leedvermaak doet een mens goed) By the way, is het de bedoeling dat je een blog bij gaat houden of is het betalen en wachten op het boek ? 😉
Uh, Erik, uiteraard ga ik een blog bij houden. En daarna het boek.
You know, I’m in.
Kom op mensen, doe mee! Haak in!
Beste Paul, natuurlijk doe ik ook een duit in het zakje.. let me know brother!
Groet, Bas.
Paul, op mij kun je rekenen! Ik word steeds zelf al een beetje reis-zenuwachtig van enthousiasme als ik me in jou verplaats.