Weet je wat, vergeet al die onzinverhaaltjes hieronder. Had haast en tikte er maar wat op los. Weet eigenlijk niet meer wat ik moet schrijven. Elke dag, wat zeg ik, elk uur, is er wel wat aan de hand. Foto’s verhalen meer. Daarom: pictures! Met wat toelichting. Vandaag, weet echt niet wat voor dag het is, kennis gemaakt met de lichtval van zuidelijk Californië. Wist niet wat ik zag. Tweeduizend meter hoogte, net boven de mistlaag die vanuit de Pacific het land binnenrolt. Boterzachte kleuren, lange schaduwen. Aardig plaatje deze, al zeg ik ’t zelf. Ook wat rijfotootjes gemaakt. Zie mezelf voor het eerst al rijdend op de de oude Guzzi. Nog altijd kwiek, maar oud is hij. Kan me nauwelijks voorstellen dat ik praktisch op de Noordpool ben geweest. In deze outfit en met de oude Guzzi. Men zegt dat ik op weg ben naar het zuidelijkste puntje van Argentinië. Iets te veel in Amsterdam aan de blow lopen lurken, denk ik. Mallotig plan. Niet goed bij m’n hoofd, ik.
Iets anders
China is populairder dan de Verenigde Staten en dat zint die Amerikanen maar niets. Wat mij betreft mogen die gringo’s een paar plekjes stijgen op de populariteitsladder. Ze hebben het beste met mij en the old fart voor. De gastvrijheid begon in Alaska en houdt maar niet op. Ze, de gringo’s, kregen me in de smiezen via het internet. Ik was op handen en voeten uit bush gekropen, kwam redelijk afgepeigerd in Seattle aan en voor ik het wist ging de ene deur na de andere voor me open. De dansmarikes heupwiegen nog net niet voor me uit als popup (bij ‘popup’ gaat er iets mis, moet ‘ik’ zijn) ergens een dorpje binnen kuier, ongelogen. Altijd wel ergens een praatje, meestal gevolgd door een invitatie. En als ik een duit in het huishoudzakje wil doen, kijken ze me wat wazig aan gevolgd door ‘je zult je geld nog hard nodig hebben onderweg.’ Ben dus al een week of twee ernstig aan het klaplopen en besef dat de VS een goedkoop vakantieland is. Tenminste als je reist zoals ik op zo’n oude klaphengst, zonder enig plan. Dat vinden ze geweldig (‘Congratulations!’) en belonen dat met food & shelter.
Ik bevind me in de blue section van het land, de kuststreek, die van origine liberaal getint is. Men schaamt zich hier voor de politiek in Washington. Ik heb een beetje met ze te doen. De gringo’s dreigen met die crosseyed Bush de paria van de wereld te worden. Misschien zijn de daarom zo aardig voor me. Ik weet ’t niet, maar geef me wel aan die gastvrijheid over. Boy, al die lege ijskasten. Tot aan San Diego ben ik onder de pannen. Daar is de laatste pitstop voordat ik de grens van Mexico oversteek en wat de Guzzi betreft volledig op mijn eigen kennis ben aangewezen. Ik weet inmiddels waar de reservebenzinekraan zit.
Officer R.L. Wakefield
Vanochtend vroeg ik me af hoe ’t toch kwam dat ik nog geen asshole was tegengekomen. Twee uur later stond hij voor mijn neus. Patrick en Regina Hayes en ik waren op weg naar een Guzzi-meeting in de bergen. Mooie dag, warm briesje, fijn lopende motorfiets, wij drieën – geen vuiltje aan de lucht. Voor een rood licht hoorde ik ineens een sirene, tjesus wat zit daar een herrie in, gevolg door een blikken, intimiderende stem door de luidspreker. En ja, hij bedoelde mij. ‘Papieren’, bromde de Highway patrol officer. Niet bij me. Vond hij niet leuk, R.L Wakefield. Hij kwam met een verhaal dat ik niet met dat malle Nederlandse kenteken in Californië mag rijden. Hij wilde me arresteren – en dan gaan de handboeien om – en de motor in beslag nemen. Wakefield (harde autoritaire blik, kort geschoren koppie, waarschijnlijk weer niet geneukt) – ik was close to jail dat kon ik op mijn klompen aanvoelen en hield wijselijk mijn mond stijf dicht. Patrick moest een trailer halen om de motor op te laden. Had hij een uur de tijd voor, anders kwam de takelwagen langs. Voordat Wakefield afmarcheerde verzekerde hij me dat als hij me nog één keer op de motor zag rijden (‘even when I’am off duty’) de motor en ik richting hoofdbureau zouden gaan. Hij schijnt in de buurt van Patrick en Regina te wonen. Je begrijpt dat ik morgen op kousevoeten San Francisco schielijk verlaat.
De Rooie Brug
Het schijnt voor de in de VS toerende motorrijder een hoogtepunt te zijn als het rubber rolt over de Gold Gate Bridge. Mij is het om het even – whatever. Volgens mij zijn die gringo’s kleurenblind, want ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de stalen constructie gewoon rood is. Niks goud dat blinkt. De tint is roestbruin. Hij roest, aan alle kanten! Vandaar die kleur, denk ik zo. Het geld voor een blik met verf zal wel op zijn en de klad is in het onderhoud gekomen. Verbaast me niets als je bedenkt dat per dag twee miljard dollars (!) richting een zandbak gaan. Het land gaat naar de knoppen, geloof me. Evenwel, heerlijk optimisme om een roestbak The Golden Gate Bridge te noemen. In Amsterdam blazen we wat minder hoog van de toren en zouden we zo’n passage gewoon De Rooie Brug noemen.
Gig
Ik ben niet zo van de muziekinstrumenten. Ik bespeel hooguit mijn eigen fluit. In Seattle, waarschijnlijk geïinspireerd door het succes van Zeke en de grunge uit de jaren negentig, begon ’t bij mij ook op te spelen, de muziek. Vooral toen Jack met de washtub-base op de proppen kwam. Over de washtub-base: je neemt een wasteiltje en verwijdert de oren. Een anderhalve meter lange, flexiebele stok dient als de hals. Een koord, liefst een waslijn, bevestig je van het midden van het teiltje naar de hals. Verschillende toonhoogtes bereik je door de hals naar voren, lage bas, of naar achter te bewegen, zodat het koord spant en een hogere toon wordt verkregen. Voornaamste voordeel van de washtub-bas is zijn éénsnarigheid. Een kind kan zogezegd de was doen. Wat hadden wij (Mark, popup, Jack en zijn zoon Jonathan, The Seattle four) een lol. Jack riep ’t maar uit ‘I’am having fun. I’am having fun.’ En spelen dat die ouwe kon. We hebben ’t zelfs opgenomen en ’t staat op cd. Heb ‘m in mijn discman zitten. Hm, typisch zo’n gelegenheid waar je bij had moeten zijn…
Mr. Clean
Ben al een tijdje Mr. Clean. Dat zit zo. Krijg zo nu en dan onderdak bij keurige Amerikaanse gezinnen en ik acht het niet sjiek om achter de vrouw des huizes te jagen als de heer des huizes me voedt. (Zusje Daan, moet ik me al schamen voor al die geplunderde ijskasten?) Ben op 350 mijl van de Mexicaanse grens. Zal een tijdje bewusteloos van de tequila op het strand doorbrengen, vermoed ik zo. Mexicaanse meisjes – tegen die tijd zullen we de naam van deze site veranderen. Mexicaanse meisjes zijn leuk. Heb vijf jaar verkering gehad met een Mexicanita. In Achorage had ik een verkerinkje met een soldaatje. Alweer negenduizend kilometer geleden.
Loopframe hero
In Fairbanks noemen ze me Don Pablo. In Gitanyow werd ik aangekondigd als ‘Door God gezonden’, ongelogen. In de VS sta ik te boek als de Loopframe hero. Weet je waar ik de mensen hier aan de andere kant van de oceaan het meest om roem – om hun mensenkennis.
Promote Paul: Mail to a friend | Post to del.icio.us | Digg! | Translate Dutch to English
Even voor jou info Paul: De echte Rooie Brug ligt in ons aller Utreg en is vooral bekend om de leuke ligplaats voor wat bootjes die gevuld zijn met errug makkelijke dames
http://www.worldsexguide.org/utrecht.txt..
Ach ach ach, zoveel commentaar op die arme ouwe brug (je dacht dat je motor bejaard was? Die brug is meer dan honderd jaar oud. Nou jij weer). En dat terwijl het daar al Golden Gate heette voordat de brug was aangelegd…
Hoe dat ook zijn moge, ik geniet van je verhalen! You’re the man dude.
Golden Gate-brug stamt uit 1936….
Paul, keep going!
Fluitend ging Mr. Clean de brug over, zoiets?
Stoere foto’s. Je past helemaal in het plaatje/omgeving! Weet je zeker dat je nog terug wil komen?
Stay cool (en nog ff clean?)
Hé Joe. Je zult ‘t niet geloven, maar ik denk van wel.
What a joy and a thrill to be host to Paul on his travels. Good luck as you continue. Glad I was able to rescue. Hope the worst of your travel is now behind you.
Lieve Paul,
Eindelijk heb je weer eens al je verhalen gelezen. Mijn droom op de middelbare school was altijd een bezoek aan de Golder Gate, had er zelfs een poster van op mijn kamer, blijkt het gewon een bak roest te zijn! Wat goed dat je overal onderdak krijgt. Ik ben met Hedda naar Griekenland geweest en heb 5 dagen met Roel en Lilian meegevaren. Is het een idee om jou volgende jaar eens op te zoeken ergens in Argentinië? En kan ik je ook mailen zonder dat werkelijk de hele wereld het kan lezen??
Dikke kus,
Anneke
Paul, I’m glad you made it safely out of the Bay Area without further incident! It was great to meet you in SF. I’ll think of you enviously this next month, while you are lounging on the beach in Mexico! -Marina
Hee ouwe paul! Eindelijk onder mijn steen vandaan gekropen om je site te lezen, jawel, ik ben een LAMLUL wahaaaa!
Ik zie dat ie goed gaat, volhouwuh! En zoveel mogelijk foto’s van mexicaanse chica’s please, ‘t oog wil ook wat! :^)
GE-WEL-DIG!!! Tig-duizend kilometer bij Amsterdam en het OTB vandaan krijgt onze Paul het aan de stok met officer Wakefield. BRILJANT! Ik begin te geloven dat ik de enige smeris ben waar je nog nooit ruzie mee hebt gehad. Wil ik overigens zo houden want (slijmmodus aan)je bent een prachtkerel (slijmmodus uit) Ik snap maar niet waarom
en op welke idiote grondende dienaren der wet het jou wereldwijd moeilijk willen maken. Doorgaan, Paul. Gewoon doorgaan. Enne….is hét alweer 9000 km geleden? Sjonge…..Let me know if you need any Guzzi parts or repair, Moe.
Paul, stop by we’ll buy you lunch!
call us toll free at 888 624 8994.
www.cyclegarden.com
Moe.
Paul, absolute pleasure being able to spend some time with you along your journey. I enjoyed your stay. See you down the road. Safe travels.
Tony, haha. Moest echt aan je denken toen Wakefield voor mijn neus stond te blaten. Ook aan de ‘OTB-facisten’ in Amsterdam. En je hebt gelijk, je bent de enige met wie ik nog geen mot heb gehad. Houwen zo. Wat een grap. En ja, negenduizend kilomter geleden…
Paul, Good luck on your journey!! I also will give you parts if you need them!! You have many well wishers in Arizona!!
Hi Paul !
World is full of officers Wackofields, so beware during the trip.
And watch out: a dangerous girl is heading for North east Mexico: Emily (hurricane).
Probably looking for you !
Last tip: if you get overloaded with Guzzi parts: your Guzzifriends in the Netherlands love gifts !
See you (on your pictures for a while)
FredP
Hallo Paul !
…ik geniet enorm van jouw reisverslag en pic’s…maar wat mij aan jouw “Wakefield-story” opvalt is:
-papieren niet bij je…OK !
-maar waarom mag je in Californie niet met een mooi (hollands)geel nummerbordje rondrijden ?…ik neem toch aan dat je de nodige (invoer)formaliteiten voor je motor vooraf hebt geregeld…
vraag dit, omdat ik zelf in 2000 een tijdje met mijn CALI door de SouthWestStates getrokken ben…ondanks controles nooit dgl. problemen gehad…
voor de rest een geweldige voortzetting van jouw “tripje”, blijf gezond, en hou hem op de weg…
de groet’n
simon
Hengelo