Maand: februari 2015

Er zijn tijden geweest dat ik mijn motor had ingeruild voor 1 minuutje met deze dame. Kennen we haar nog, Mexico, 2006, echt een van de allerleukste dames die ik ooit in mijn leven ben tegengekomen, de one and only Melanie Leeder? Ik praat over haar tijdens mijn lezingen. Om die kerels nog even onder de neus te wrijven wat ze zoal missen als ze NIET op reis gaan. En dan ineens staat ze na 9 jaar weer voor mijn neus. Het was maar voor 2 uurtjes, no more. Melanie was op terugreis van India naar Canada en had tijd te killen in Amsterdam. Om acht uur ’s morgens liep ze me straal voorbij op Schiphol, ik herkende haar nauwelijks. Dacht dat ze groter was. Haar stem, een beetje hoog, kon ik me ook niet meer herinneren. Wij op de Guzzi ’s morgens vroeg een grijs en druilerig Amsterdam in – alles gesloten. In feite hebben we elkaar maar een beetje aan zitten staren. Ik wist niet goed wat te zeggen. Was ook vreselijk moe, paar dagen geen oog dichtgedaan ivm de grote afwezigheid van mijn Mannetjes en hoe het verder moet in dit leven. Op het moment dat ik aan het wennen was, zat ze alweer in de trein op weg naar Schiphol. Krijgt een vervolg, ergens in de toekomst…http://guzzigalore.nl/2006/01/

Het is focking koud op de motor, gasten, meiden. Gemiddeld ben ik de enige motorrijder en route. Met mijn open potje, veiligheidsbril, leren jackie enzo. Klagen doe ik weinig, alleen als het hagelt, want dat doet echt zeer. Heb Nederland inmiddels van Noord naar Zuid en van Oost naar West doorkruist. Veel schik in de lezingen die steeds beter lopen. Vanaf dag één niks voorbereid, maar toch heeft het verhaal een lijn gekregen en sta ik gemiddeld 3 uur lang een razende monoloog te houden. Toen ik klein was, vond ik het al eng als ik naar het bord moest, nu klets ik met een vrij gemoed de avond vol. Zelfs nog een keer te gast geweest bij een Harley Club in Veghel, wat een briljant goede avond was, ondanks pagina zeventig. Vrijdag de dertiende(!?) ben ik in België, te gast bij de Moto Guzzi Club België. Veel zin in. Inmiddels heeft de Guzzi een grote verandering ondergaan. Heb er een plat stuur opgezet, omdat het brede gewoon afbrak. Waarom heb ik dat stuur niet tien jaar geleden gemonteerd? Zit nu iets voorover, als op een streetfighter, en heb dan minder last van de wind, want waaien doet het godver ook nog in Nederland. Wel blij als ik in Eindhoven langs de Bijenkorf loop en mijn boek in een mooie setting in de etalage zie liggen. De derde druk is een feit, dus iedereen die bij het boek is betrokken is blij. En, ik heb een zijspan gekocht. Die gaat mee naar Japan, maar zonder mijn Mannetjes. Dat avontuur kan ik ze niet aandoen. Ze zitten sinds een week op de Grote School en zijn blij. En dan ben ik dat ook.