Naar Iran

Ga de boel radicaal omgooien, meiden. Heb in een opwelling besloten om naar Iran te gaan, IMG_20170203_144031 terwijl mijn visum voor Azerbeidjan nog in behandeling was. Kazachstan in mijn eentje – ik geloof het wel. Ook met die kou. Enne, ik heb eindelijk een bikemaatje gevonden, Jose Ruiz van Spanje. Rijdt op een spuuglelijke K750. We vertrekken morgen naar Jerevan, Armenië. Het is erg koud en veel sneeuw, maar er is sprake van iets van een highwaytje. Na Jerevan zijn we zo goed als fucked. Er is maar één weg om naar de Iraanse grens bij Agarak te komen. Er ligt heel veel sneeuw en de weg, zo hebben Georgische bikers ons verteld, is praktisch een geitenpad. Heb voor deze onderneming een nieuwe slaapzak gekocht want we zullen moeten gaan kamperen. Vermoed dat we een volle week bezig zijn om 350 kilometer af te leggen. Wordt tricky, maar: we zijn met zijn tweeen. Gedeelde smart… is nog altijd zwaar kut. Heb het wel een beetje gehad met dat alleen rijden, en het is gewoon gevaarlijk. Er is behalve ons niemand onderweg, dus ook in hostals is er geen klap te beleven, en dan ga je op het eind maar een beetje zitten malen. Schiet ook niet op. Zal dit allemaal mooi documenteren. De Guzzi is wel oké. Achterband niet zo, maar kan die hier niet vinden. Dus het een en ander houdt ook in dat ik door Afghanistan zal moeten rijden. Dan weer door al die Stan-staten. Het is zo’n puzzel deze trip. Maar ik kom er wel. Door Jose kom ik er ook meer in. Paar te gekke avonden gehad, met een hoop meiden om ons heen. Doet me goed. Dus ja, er komt weer wat leven in dit lijf. Ben ook zeker een kilo of vijf aangekomen. Prop me helemaal vol om nog beter bestand te zijn tegen de kou. Gelukkig was Georgië erg goedkoop, en de mensen hier zijn stuk voor stuk diamantjes. Waarvan akte.

Share This: