Op weg naar de Mannetjes

img_6249
Op papier leek het me allemaal niet zo moeilijk – vertrekken uit Nederland, even wat tijd killen en dan naar de Mannetjes, om begin november de reis te hervatten. Maar nu ik er zo middenin zit, is het toch even wennen. Vooral dat terugrijden gaat zó tegen mijn natuur in. Het zij zo. De beloning zal groot zijn. Zondag zie ik mijn Mannetjes. Heb ze tien maanden niet gezien, en dat is lang, erg lang. Dertig oktober vlieg ik terug. Mijn Motor staat bij mijn Grote Vriend Pieter Evers, ergens in de buurt van Brussel. Met Ryanair naar Madrid gevlogen, waar ik nu deze woordjes aan het tikken ben. Heb 36 uur van hangen voor de boeg. Hangen kan ik goed overigens. Heb twee hele kekke Iphone4S-en kunnen scoren (veel dank voor die ene, Sigrid).
Daarmee kunnen ze me in de gaten houden, de Mannetjes. Heb zo’n zin om ze weer te zien. Zonder hun ‘zegen’ verroer ik geen pink. Daarna ga ik los. Motor loopt prima overigens. Die heeft toch alweer zo’n 3000 km gereden. In Mandello een ander stuur gekocht. Door dat platte stuurtje had ik continu last van mijn schouder. Dit stuur staat ‘m ook achttien keer beter. Heb overigens contact met Ted Simon. Hij wil het eerste hoofdstuk van het Engelse manuscript lezen. Wie weet. He guys, waar ik niet zo heel veel zin in heb, is geleuter over dat ik de kluit aan het belazeren ben. Daar krijg ik toch wel zo’n slappe van.

img_6272-1unnamed

Share This: