Ben net een dieselloc, kom een beetje puffend op gang, maar als die trein eenmaal in beweging is, dan dendert hij door, tot aan het stootblok toe dat ergens op een rangeerstation in Tokio staat. Afgelopen vrijdag het contract voor een nieuw boek getekend. Dat schept verplichtingen. Ik kan dat boek alleen schrijven als ik op een gegeven moment, ergens in september, de motor oplaad en naar Tokio rijd. Non-fictie dus. Mijn crowdfundcampagne (zie het bericht hieronder) staat na vijf dagen campagnevoeren op 50 procent. Dat ziet er hoopvol uit. In 2005 sloeg ik mijn spullen op. In 2010 ging m’n hele zooi in een container richting Bolivia. Daar hebben vooral mijn Mannetjes profijt van. Dus met gepaste trots kan ik stellen dat ik op mijn 52ste de gelukkige bezitter van geen bezit ben. Over vrij zijn gesproken. Trouwens, wat is het hier oorverdovend stil!
