Het welkom was als vanouds – ik was een uur te laat. De hele ochtend had ik de binnenkomende 
vliegtuigen in de gaten gehouden. Vanuit La Paz komen er twee binnen, die van 12.15 en 13.15. Dat kon dus niet misgaan. De eerste had ik nooit gezien, dus togen Santiago en ik op ons gemakje met de bus naar het vliegveld. Daar waren alleen wat verwilderde indianen te zien. Geen 1.92 meter lange boom van een Kees Hoogkamer. Harry en Kees zaten al bij me thuis. Bijzonder weerzien, met mijn maatjes. Kees werkt hard en was afgevallen. Harry geen spat veranderd. Ze hadden een tas vol met boeken, drop, kleren (van mijn zus), cadeautjes voor Adri en Roxana en niet te vergeten mijn Herman Pan. De afgelopen vijf jaar heb ik nauwelijks kunnen lezen, dus je kunt je voorstellen dat ik nogal in mijn nopjes was Herman Brusselmans, Ernesto Hemingway, Herman Koch, Ryszard Kapuscinkski, Joris van Casteren (Lelystad)… …en nog wat andere schrijvende chango’s.
Kees en Harry waren als peetvaders gekomen voor de doop van de Mannetjes. Sebastian was helemaal uit Huacareta gekomen en keek de eerste uurtjes wat ontheemd om zich heen. De doop vond zaterdag plaats in de kerk San Augustin, op de hoek van el Calvo en Bolivar, bekende straten hier in Sucre. Maar niet voor Har en Kees die net als Sebastian zich de eerste uren voortbewogen als een kat in een vreemd pakhuis. 
Mijn Mannetjes lijken als twee druppels water op elkaar. Enige verwarring wie wie was tijdens de doop. En toegegeven, ook ik moest even goed kijken. Sebastian heeft een adertje lopen over zijn neus, meer onderscheid is er niet. Gelukkig zijn ze niet verdronken tijdens de doop, want je weet het maar nooit met El Flaco. Nog even een staatsieportret en terug naar huis. Een half uur later werd Santiagootje me toch een partij strontziek. Waarschijnlijk was al de emotie van het christen-zijn hem teveel geworden. Halsoverkop moest hij naar de dokter die een slang in zijn poepertje stak om lucht te laten vrijkomen. Toen was mijn Mannetje weer het ventje. Het doopfeest was al in volle gang toen hij zich, wat bleek rond de neus, in het gewoel stortte.
De Mannen deden het goed bij de familie en vrienden. Vooral Lita had het op Har gemund. Lita is Roxana’s zuster die op de trouwavond door haar kerel op haar bek werd getimmerd. ‘Wat heb je een mooie ogen,’ moest ik vertalen. ‘Wat jammer dat je over een paar dagen al weer weggaat.’ Har was meer onder de indruk van de lappen vlees (daar hadden we vijftien kilo van) en wist te vertellen dat hij al 25 jaar met dezelfde vrouw optrekt. Grote ogen – zoveel trouwheid zijn ze hier niet gewend. Kees toornde boven alles en iedereen uit en zag dat het goed was. Door naar El Florin van us Ted waar we tot in de late uurtjes swingden. Volgende dag een kater.
Buitenlanders die in Sucre komen, komen hier vervolgens slecht weg. Mensen blijven hier maanden hangen, en komen ook weer terug. Har en Kees hadden een weekje. Hoe dan ook moesten ze iets van Bolivia zien, al was het maar een vleugje. Mooi ritje is van Sucre naar Ravelo, waar onze zandmijn ligt in de kop van die indiaan. Ravelo is een Quechua-dorpje. Denk het licht en stromend water weg en je duikt honderden jaren terug in de tijd. We gingen met zijn vieren, Coko, ik, Har en Kees. Twee motoren kunnen lenen. Jawa’s van Henry Cabezas (wel bekend van de onvolprezen reportage in Motor Mag) en van Iwan, die 
een half jaar terug mijn motor opnieuw heeft gespoten. De mannen vonden het een eer om de fietsen uit te lenen. Mijn Guzzi was zozo. Sinds Puna had ik niet meer gereden. Accu leeg, contactpuntjes, zo bleek, van slag. Sputterend de berg op naar Ravelo. Dit soort weggetjes heb ik dagenlang in mijn eentje bereden. Eerste vijftig kilometer niks aan de hand, geen vuiltje aan de lucht. Foto’s maken van de lucht, omgeving (‘Die indianen zijn toch niet gevaarlijk?’), de boys en het landschap. Bolivia onderscheid zich door de landschappen. Voor de rest telt het in de wereldgeschiedenis niet mee. Dat het land sinds kort een eigen laptop heeft ontwikkeld doet daar niets aan af. En dan kan het zomaar gebeuren dat je in de ogen van een angstige moeder kijkt. Auto was van de weg afgedonderd, zo een ravijn in. Eén, twee keer over de kop – wie zal het zeggen. Coko en ik keken naar de bestuurder die een flinke hoofdwond moet hebben gehad. Hij keek scheel van de dronkenschap. Beiden schudden we ons hoofd. Bolivia gaat wel de geschiedenis halen als de natie met de grootste hoeveelheid zuipschuiten. Dat Rusland boven aan de lijst staat, geloof ik niets van. Over het ongeluk, kon me er niet eens meer druk over maken. Weet ’t: fout. Maar het lijkt me nog fouter om met je zatte kop in een afgeladen auto te stappen. Waar Bolivia internationaal ook prijzen mee gaat halen is het zonlicht, vooral als het strijkt. Hier wat voorbeeldjes voor de poorten van Ravelo. Harry, Kees, Coko, moi.
Over twee dagen weer verder, niet meteen al mijn kruit verschieten.
Dit is nog wel even een leuk linkje. Ooit nog eens een interview gegeven aan El Garage en dat nog niet eerder terug gezien. Op tv geweest en zo. Ze hebben er een alleraardigste compilatie van gemaakt, in de tijd dat ik nog zorgeloos over de wereld dwarrelde en een relaxte chango was. http://weblogs.eltrecetv.com.ar/elgarage/ Het werkt niet zo goed, knippen en plakken, als je zin hebt.
Promote Paul: Mail to a friend | Post to del.icio.us | Digg! | Translate Dutch to English
YO YO YO!
Dat is eens een week beginnen!
L’ordinateur opstarten, bakske koffie bij de hand en goegelen naar de guzzi.
Ziet er allemaal geweldig uit!
Indrukwekkende landschappen, motoren, mannekes, dames, drankjes……
Ben benieuwd naar vervolg verhalen en plaatjes!
Gegroet vanaf de Weteringschans,
Maurice
paulus,
toffe platen en het verhaaltje ga ik vanavond even induiken
art directors doen eerst plaatjes natuurlijk 😉
gruss uit damsko aan iedereen daar en ik ga snel ff bij har langs voor de verhalen
Eindelijk! Een indruk gekregen van hoe de Kont eruit ziet, op de statiefoto, zei het van de voorkant, maar direct waargenomen door mn lieftallige Griekse schoone: “Volgens mij is Paulop de kont van Roxana gevallen…” En waarachtig, daar is het toch allemaal mee begonnen Paul. Mn eigen schoone zat met de tranen in haar ogen naar de foto’s van S&S te kijken, wat een schatjes!! En ze kunnen al (bijna) lopen!
Heb gdomme nog geen 4 zinnen geschreven en zit alweer met zo’n kleine op schoot, jezus Paul, had je me dat niet vtv kunnen zeggen!!
FFies wat melk toedienen….
Superior Paul. Wat een moordwijf heb je en die 2 kiddo’s,,, de mooiste 2 halfbloedjes van Zuid-Amerika. Blijf schrijven!
Mooi stuk man! En leuk interview met El Garage. Hope to seen you soon!
Mooi die cross Jawa’s, doet me denken aan mijn jeugd toen ik veel met crossbrommertjes bezig was, dat kon toen nog……. 30 jaar geleden, kunnen we stellen dat Boli 30 jaar achterloopt?
Wat een leuke foto’s van je gezin Paul! We moeten maar snel een tripje jullie kant op gaan plannen om je mannetjes persoonlijk te ontmoeten en Rox ook uiteraard!
Groetjes Jonique
Topstukkie Paul! Heb weer ouderwets genoten van je verhaal en het is erg leuk om de foto’s van de familia te zien en Harry en Kees niet te vergeten. Ben nieuwsgierig naar je volgende stukkie! Het ga je goed!
Hee broeder, wat een lieve neven! Als twee engeltjes zo mooi. En wat cool Har en Kees op bezoek. Ben benieuwd hoeveel kilo’s ze hebben meegesleept naar Bolivia. Je zusje is net terug uit Gdansk, ben gaan paardrijden in Polen, in de bossen, langs het strand, supercool. We hebben gesprongen met de paarden in de bossen. En met je paard wegzakken in een moeras is ook best spannend. Pjeeuw. Prachtig land, leuke mensen en de wodka staat altijd koud.Trusten. (echt heerlijk dat er weer wat nieuwe foto’s van Sebastian en Santiago zijn)
Oh wat een beauty (om even motorgerelateerd te blijven)
http://lh5.ggpht.com/_yQ4VdXQ1GGs/Sv83&#..
Roy, wat doet die man met dat zwarte jeansjasje met die 2 ritszakjes, gezicht boven de achterband? Hij ziet iets raars op de grond. En die man met dat zwarte jack met rode letters, linksboven op de foto, lijkt het ook niet helemaal te vertrouwen. Wat is hier aan de hand…
Cool man ! k’ben content voor u
Hier in belziek knetteren we in’t weekend ook rond met de kdx250.
Kijk even op http://www.reismotor.nl Filmpje over Paul gemaakt met zijn materiaal. Komende tijd wat vaker doen. Goed voor zijn naam en aandacht. Zie onder rubriek REIZIGERS